Psalm 137

1 Ke kut muta sisken infacl Babylon, Kut tung we ke kut esamak Zion.

Aan Babels stromen zaten wij schreiend Bij de gedachte aan Sion;

2 Kut srupusrak harp natusr Ulun sak willow su tu siskasr.

En aan de wilgen, die daar stonden, Hingen wij onze harpen op.

3 Elos su sruokkuti elos sap kut in on; Elos sap kut in akpwaryalos, Ac fahk, “Yuk soko on ke acn Zion kut in lohng.”

Ja, daar durfden onze rovers Ons nog liederen vragen; En onze beulen: "Zingt ons vrolijke wijsjes Uit de zangen van Sion!"

4 Kut ac on fuka soko on nu sin LEUM GOD In sie facl sac?

Ach, hoe zouden wij Jahweh’s liederen zingen Op vreemde bodem!

5 Lela tuh nga in tia sifil ku in srital ke harp Nga fin mulkinkomla, Jerusalem!

Jerusalem, zo ik u zou vergeten, Ik vergat mijn rechterhand nog eer;

6 Lela nga in tia sifil ku in on Nga fin tia esam kom, Nga fin tia nunku mu kom pa mwe insewowo yohk emeet luk uh!

Mijn tong mag aan mijn gehemelte kleven, Zo ik u niet gedenk: Zo ik niet meer van Jerusalem houd, Dan van het toppunt van vreugde.

7 O LEUM GOD, esam ma mwet Edom elos tuh oru Ke len se sruhu acn Jerusalem. Esam lah elos tuh fahk, “Sukella! Sukella nwe ke musalsalu fin fohk uh!”

Jahweh, reken de zonen van Edom De dag van Jerusalem toe; Die riepen: Smijt ze neer, smijt ze neer; Neer met haar op de grond!

8 Babylon, kom ac fah kunausyukla. Insewowo elos su fah folokin nu sum Ma kom tuh oru nu sesr —

En gij, dochter van Babel, moordenares: Heil hem, die u vergeldt wat gij ons hebt gedaan;

9 Su ac fah eisla tulik fusr nutuwos Ac sakunulos fin eot uh.

Heil hem, die uw kinderen grijpt, En tegen de rots te pletter slaat!