Psalm 132
1 LEUM GOD, nik kom mulkunulla David Ac ma upa nukewa el tuh mutangla.
Ein song til høgtidsferderne. Herre, kom i hug for David all hans møda!
2 LEUM GOD, esam ma el tuh wulela kac, Wulela ku su el oru nu sum, God Kulana lal Jacob:
Han som svor for Herren, lova Jakobs velduge:
3 “Nga ac fah tia utyak nu in lohm sik, ku oan fin mwe oan kiuk,
«Ikkje gjeng eg inn i mitt heimetjeld, ikkje stig eg upp på lega i mi seng,
4 Nga ac fah tia mongla ku motulla,
ikkje unner eg augo svevn, ikkje augneloki ein blund,
5 Nwe ke na nga orala sie acn in muta lun LEUM GOD, Sie lohm sin God Kulana lal Jacob.”
fyrr eg finn ein stad for Herren, ein bustad for Jakobs velduge.»
6 In acn Ephrathah kut tuh lohng ke Tuptup in Wuleang, Ac kut tuh konauk in acn Jearim.
Sjå, me høyrde um henne i Efrata, so fann me henne i skogbygdi.
7 Ac kut fahk, “Lela kut in som nu in lohm sin LEUM GOD; Lela kut in alu ye mutun tron lal.”
Lat oss ganga til hans bustad, lat oss tilbeda for hans fotskammel!
8 LEUM GOD, fahsru nu ke Tempul uh, wi Tuptup in Wuleang Su akilenyen ku lom, Ac muta we nwe tok.
Statt upp, Herre, og kom til din kvilestad, du og ditt veldes kista!
9 Lela mwet tol lom in oru ma suwohs pacl e nukewa; Lela mwet lom in sasa ke engan!
Prestarne dine klæde seg i rettferd, og dine trugne ropa med fagnad!
10 Kom orala sie wulela nu sel David, mwet kulansap lom; LEUM GOD, nikmet sisla tokosra se su kom sulela.
For David, din tenars skuld vis ikkje frå deg åsyni åt den du hev salva!
11 Kom tuh orala sie wulela ku nu sel David — Sie wulela ma kom fah tia sifil ekulla, su fahk: “Nga fah oru tuh sie sin wen nutum in tokosra, Ac el ac fah leum tukum.
Herren hev svore David ein sann eid, den gjeng han ikkje ifrå: «Av di livsfrukt vil eg setja kongar på din stol.
12 Wen nutum fin pwaye insialos nu ke wuleang luk Ac nu ke ma sap luk su nga sang nu selos, Na wen natulos ac fah oayapa eis acn sum in tokosra nwe tok.”
Dersom dine søner held mi pakt og mine vitnemål som eg skal læra deim, so skal og deira søner æveleg og alltid sitja på din kongsstol.»
13 LEUM GOD El sulela Zion; El lungse orala tuh in nien muta lal:
For Herren hev valt seg Sion, han ynskte det til sin bustad:
14 “Pa inge nien muta luk nwe tok. Pa inge acn su nga lungse leum we.
«Dette er min kvilestad for all tid, her vil eg bu, for det hev eg ynskt.
15 Nga fah akkasrupye Zion ke mwe enenu lal nukewa; Nga fah akkihpye mwet sukasrup lal ke mwe mongo.
Maten her vil eg rikleg signa, dei fatige vil eg metta med brød,
16 Nga fah akinsewowoye mwet tol lal in ma nukewa elos oru, Ac mwet lal fah on ac sasa ke engan.
og prestarne vil eg klæda med frelsa, og dei gudlege skal ropa høgt av fagnad.
17 In acn se inge nga fah oru tuh sie sin fita lal David elan sie tokosra fulat; In acn se inge nga fah akloesye pacl in leum lun tokosra se su nga sulela.
Der vil eg lata veksa upp eit horn for David, der hev eg stelt til ei lampa for den eg hev salva.
18 Nga fah nokomla mwet lokoalok lal ke mwekin, A tokosrai lal fah kapkapak ac yokyokelik.”
Hans fiendar vil eg klæda med skam, men yver honom skal hans kruna stråla.»
