Eoksra 3
1 Nga pa sie su pula tari kalyeiyuk sin God.
Eg er mannen som naudi såg under hans vreide-ris.
2 El pwenyu ac sap nga in som nu yen lohsr matoltol.
Meg hev han ført og late ferdast i myrker og ikkje i ljos.
3 El sringilyu na sringilyu ke sringsring na upa.
Berre mot meg vender han si hand upp att og upp att heile dagen.
4 El kanteya monuk ac kinet keik oan mangelik, ac el koteya sri keik.
Han hev late meg eldast i hold og hud, han hev krasa mine bein.
5 El kuhlusyuyak ke mwe keok ac fosrnga lulap.
Han bygde att for meg og ringa meg inn med beiska og møda.
6 El patokyula in muta in acn na lohsrlosr ac foulin ma misa oan we.
I myrkret hev han set meg, lik deim som longe er daude.
7 El kapriyuwi ke sein; nga sie mwet kapir su wangin finsrak la in kaingla.
Han mura att for meg, so eg kjem meg ikkje ut; tunge gjorde han mine lekkjor.
8 Nga wowoyak nu lucng in suk kasru, tusruktu God El tia lungse porongeyu.
Endå eg kallar og ropar, let han att for mi bøn.
9 Nga tukulkul ke nga fahsr, ac pot eot uh kosreyula yen nukewa nga for nu we.
Han mura fyre mine vegar med tilhoggen stein, gjorde det uført på min stig.
10 El kasrikiyu oana soko bear; el sroma nu fuk oana soko lion.
Ein lurande bjørn var han mot meg, ei løva i løyne.
11 El ukweyuyak liki inkanek uh, seseya monuk nu ke ip srisrik, na El som likiyu.
Til villstig gjorde han min veg; han reiv meg sund og lagde meg i øyde.
12 El amakinya mwe pisr natul ah, ac oru tuh in nga pa El akola in pisrik uh.
Han spente sin boge og sette meg til skotmål for si pil.
13 El pusrukma sukan pisr natul, na liksreni tilyang nu in monuk.
Han let renna inni mine nyro pilehus-sønerne sine.
14 Mwet uh isrunyu len nufon se; nga mwe tafunkas nu selos nukewa.
Eg vart til lått for alt mitt folk, deira nidvisa heile dagen.
15 Mwe keok upa mukena pa El ase tuh in mwe mongo nak ac ma nimuk.
Han metta meg med beiske urter, han gav meg malurt å drikka.
16 El ilya mutuk infohk uh, ac kotalik wihsik fin eot uh.
Han let meg knasa mine tenner på småstein, han grov meg ned i oska.
17 Nga tila esam lah mea kalmen misla ku engan uh.
Og du støytte burt frå fred mi sjæl; eg gløymde kor det var å hava det godt.
18 Tiana loes pacl lula ke moul luk; wanginla finsrak luk in LEUM GOD.
Og eg sagde: «Det er ute med mi kraft og med mi von til Herren.»
19 Nunak luk ke waiok luk ac ke wangin acn in muta luk uh, oana sie pwasin na mwen.
Kom i hug mi naud og mi utlægd - malurt og beiska.
20 Nga tia tui in nunku kac, ac ngunik toasrlana.
Ho minnest det, sjæli mi, og er nedbøygd i meg.
21 Tusruktu finsrak luk sifilpa foloko ke nga esamak ma se inge:
Dette vil eg leggja meg på hjarta, og difor vil eg vona:
22 Lungse kawil ac pakoten lun LEUM GOD uh tiana wanginla;
Herrens nåde det er, at det ikkje er ute med oss, for hans miskunn er enn ikkje all.
23 Aksasuyeyuk ke lotutang nukewa, ac arulana oaru oana takak lun faht uh ke len nukewa.
Kvar morgon er ho ny, å, stor er din truskap.
24 LEUM GOD mukena pa oasr yuruk uh; ke ma inge El na pa mwe finsrak luk.
Min lut er Herren, segjer mi sjæl; difor vonar vil eg vona på honom.
25 LEUM GOD El wo nu sin mwet nukewa su lulalfongi in El.
Herren er god med deim som ventar på honom, med den sjæl som søkjer honom.
26 Ke ma inge, wo tuh kut in mongfisrasr in tupan molela lal —
Det er godt å vera still for Herren og venta på hans frelsa.
27 Oayapa wo kut in akpahye kut in mongfisrasr ke pacl kut fusr uh.
Det er godt for mannen at han ber ok i sin ungdom,
28 In pacl kut keok uh, kut enenu in mukena muta misla ac muteng.
at han sit einsleg og tegjande, når han legg det på,
29 Kut enenu in pasrla nwe ten ac eiskutyang nu sel, tuh sahp srakna oasr finsrak.
at han luter seg med munnen mot moldi - kann henda det enn er von -
30 Finne puopo ac akkolukyeyuk kut, enenu kut in mislana.
at han held fram si kinn til slag, let seg metta med svivyrda.
31 Leum El pakoten ac El fah tia siskutlana nwe tok.
For Herren støyter ikkje æveleg burt.
32 Sahp El ac akasorye kut, tusruktu lungse lal nu sesr pwayena ac ku na.
For um han legg på sorg, so miskunnar han endå etter sin store nåde.
33 El tia insewowo in oru kut in asor ku waiok.
For det er ikkje av hjarta han legg møda og sorg på mannsborni.
34 Leum El etu pacl ngunasr akkeokyeyuk in presin uh;
At dei krasar under fot alle fangar i landet,
35 El etu ke pacl ma mwet uh tia ase suwohs lasr ma El oakiya nu sesr.
at dei rengjer retten for mannen framfor åsyni til den Høgste,
36 Ke pacl ma nununku suwohs uh tia orek, El etu.
at ein gjer urett mot ein mann i hans sak - ser ikkje Herren slikt?
37 Ma lungse lun Leum mukena pa orek pacl nukewa.
Kven tala, og det vart, um Herren ikkje baud?
38 Ma wo ac ma koluk kewana ac orekla fal nu ke sap lal.
Kjem ikkje frå munnen til den Høgste både vondt og godt?
39 Efu ku kut in torkaskas ke kalyeiyuk kut ke ma koluk lasr?
Kvi skal eit livande menneskje klaga? Kvar syrgje yver si synd!
40 Lela kut in tuni ouiyen orekma lasr ac folokla nu yurin LEUM GOD.
Lat oss ransaka våre vegar og røyna deim og venda oss til Herren!
41 Lela kut in ikasla insiasr nu sin God inkusrao, ac pre ac fahk,
Lat oss lyfta våre hjarto likeins som våre hender til Gud i himmelen!
42 “Kut orekma koluk ac lain kom, O LEUM GOD, ac kom tiana nunak munas nu sesr.
Me hev synda og vore ulyduge, du hev ikkje tilgjeve.
43 “Kom ukwe kut ac unikuti; kasrkusrak lom tuh kosrala pakoten lom,
Du sveipte deg i vreide og elte oss, du slo i hel utan nåde.
44 Ke sie pukunyeng su arulana matoltol, oru pre lasr tia ku in sasla nu yurum.
I skyer sveipte du deg, so ingi bøn rakk fram.
45 Kom orekut oana acn in sisi kutkut lun faclu.
Til skarn og styggje hev du gjort oss midt imillom folki.
46 “Angonyuk kut ac aksruksrukiyuk kut sin mwet lokoalok lasr nukewa.
Dei spila upp sitt gap imot oss, alle våre fiendar.
47 Ma lasr nukewa kunausyukla ac sikiyukla; kut muta in sensen ac sangeng.
Gruv og grav det vart vår lut, øyding og tjon.
48 Sroninmutuk soror oana soko infacl ke sripen kunausyukla mwet luk.
Tårebekkjer strøymer or mitt auga for tjonet på mitt folks dotter.
49 “Sroninmutuk ac fah kahkkakla ac tia tui
Mitt auga sirenn, roar seg ikkje,
50 Nwe ke LEUM GOD El ngeti inkusrao me ac liye kut.
fyrr Herrens skodar etter og ser frå himmelen.
51 Insiuk arulana asor ke nga liye ma sikyak nu sin mutan in siti uh.
Mitt auga gjer meg hjarte-ilt for kvar ei av døtterne i min by.
52 “Srifusryuki nga oana sie won sin mwet lokoalok, su wanginna sripa lalos in srungayu.
Dei jaga og elte meg som ein fugl, dei som var mine fiendar utan orsak.
53 Nga moul na ac elos sisyuyang nu in luf se, ac kaliya mutun luf uh ke sie eot lulap.
Dei vilde taka livet av meg nede i brunnen, dei kasta stein på meg.
54 Kof uh mutawauk in afinyula, ac nga nunku mu misa apkuranme.
Vatnet flødde yver mitt hovud, eg sagde: «Det er ute med meg.»
55 “Nga wowoyak nu sum, O LEUM GOD, liki kapin luf sac me,
Eg påkalla ditt namn, Herre, utor den djupe hola.
56 Ac ke nga kwafe sum in lohng tung luk, kom porongeyu.
Mi røyst høyrde du; haldt deg ikkje for øyro når eg ropar um lindring.
57 Kom topukyu ac fahk nu sik nga in tia sangeng.
Du var nær den dagen eg kalla på deg; du sagde: «Ikkje ottast!»
58 “O Leum, kom tuku in loangeyu, ac kom molela moul luk.
Du, Herre, hev ført saki for mi sjæl, du hev løyst ut mitt liv.
59 Oru nununku lom an in wo nu sik; kom etu ma sufal ma orek lainyu inge.
Du, Herre, hev set kva urett eg leid; å, døm i mi sak!
60 Kom etu luman srunga lun mwet lokoalok luk nu sik, ac pwapa koluk elos oru in lainyu.
Du hev set all deira hemnhug, alle deira løynderåder mot meg.
61 “Kom lohng ke elos fahk kas in purakak lainyu, O LEUM GOD; kom etu pwapa koluk nukewa lalos.
Du hev høyrt deira svivyrdingar, alle deira løynderåder mot meg,
62 Elos kaskas keik ac oru akoo koluk lalos len nufon.
det mine motstandarar sagde og tenkte imot meg dagen lang.
63 Elos isrunyu ke lotutang lac nwe ke fongeni.
Ansa på deim, når dei sit og når dei stend! um meg gjer dei nidvisor.
64 “O LEUM GOD, kalyaelos ke ma elos oru inge.
Du, Herre, vil gjeva deim av same slag som deira hender hev gjort.
65 Oru sie selnga na upa nu faclos, ac oru nunkalos in arulana fosrngala.
Du vil leggja eit sveip yver deira hjarta, du vil bannstøyta deim.
66 Sokolosyak ac sukelosla liki fin faclu.”
Du vil elta deim i vreide, og tyna deim so dei ikkje bid meir under Herrens himmel.
