Job 20
1 Na Zophar el fahk,
Då tok Sofar frå Na’ama til ords og sagde:
2 “Job, kom arulana aktoasryeyu. Inge nga semutengla, ac kena tari topuk kom.
«Difor gjev mine tankar svar, og difor stormar det i meg.
3 Ma kom fahk ah kas in na pirakak, Tusruktu nga etu lah nga ac topuk fuka.
Ei skamleg skrapa fær eg høyra, men kloke svar mi ånd gjev meg.
4 “Kom etu na lah oemeet me, Ke mutawauk in fili mwet uh fin faclu ah,
Veit du’kje at frå ævords tid, frå mannen fyrst på jord vart sett,
5 Wangin sie mwet koluk ku in engan paht.
ugudlege hev stokkut jubel, vanheilage stuttvarug gleda?
6 Sahp el ac ku in kapak in mwet na fulat se, Nwe ke na insifal sun pukunyeng uh,
Når modet hans til himmels stig, når hovudet mot sky han lyfter,
7 Tusruktu el ac ukyukla oana kutkut uh. Mwet ma etal meet ah, Ac suk lah el som nu ya.
han evig gjeng til grunns som skarnet; «Kvar er han?» spør dei, honom såg.
8 El ac wanginla oana sie mweme, oana sie aruruma ke fong, Ac tiana sifil liyeyuk.
Lik draumen glid han burt og kverv, vert jaga som ei nattesyn.
9 El ac wanginla liki acn ma el tuh muta we meet ah;
Han burte er for alle augo, hans stad veit ikkje til han meir.
10 Ac tulik natul ac fah akfalyela ma lun mwet sukasrup ma el tuh pisrala ah.
Hans born lyt hjelpa fatigfolk; hans hender gjev hans gods attende.
11 Meet, manol fusr ac el arulana fokoko, Tusruktu ac tia pat, ac fah ekla nu ke kutkut.
Hans bein var full’ av ungdomskraft; men den i moldi ligg med honom.
12 “Ma koluk uh finne oana sie ma emwem nu ke oalul, Ac el finne okanla oan ye lohul,
Er i hans munn det vonde søtt, vil han det under tunga gøyma,
13 Ac tia lungse sisla, a kena in oanna inwalul elan engankin ema uh.
sparer han det og slepper ikkje, held han det under gomen fast,
14 Tusruktu mongo inge ac ekla mwen ke sun insial — Mwen oana pwasin uh.
so vert i kroppen maten hans til orme-eiter i hans buk.
15 Mwet koluk uh wihtacla mwe kasrup ma el pisrala uh; Ac God El ac eisla sel, finne oan insial.
Det gods han gløypte, spyr han ut; Gud driv det ut or magen hans.
16 Ma su mwet koluk se ukumya uu oana pwasin; Ac fah unilya oana ngalngul lun soko wet pwasin uh.
Han orme-eiter i seg saug, og ødle-tunga honom drep.
17 El ac fah tia moul in liye infacl ma oil in olive soror we uh, Ku infacl srisrik ma oasr milk ac honey soror kac.
Han fær visst ikkje skoda bekkjer, ei heller flaum av mjølk og honning.
18 El ac enenu in fuhleak nufon ma el kemkatu kac meet ah; Ac fah wangin pacl elan insewowokin mwe kasrup lal,
Han rikdom vinn, men nyt han ikkje; han samlar gods, men vert’kje glad.
19 Mweyen el tuh akkeokye ac pilesru mwet sukasrup, Ac eisla lohm ma siena mwet musaela.
Han krasa småfolk, let deim liggja, han rana hus som han ei byggjer.
20 Rapku lal uh oru el tia ku in muti.
Han kjende ikkje ro inni seg, men med sin skatt han slepp’kje undan.
21 Ke pacl el mongo uh, wanginna luwa, Ac inge, pacl in mut lal uh safla.
Hans hækna sparer ingen ting; og difor kverv hans lukka burt.
22 Ke pacl se el sun na pwaye kasrpal, Na toasriyen mwe keok ma el oru inge nufon ac fah putatyang nu facl ac toanilya.
I all si ovnøgd lid han naud; kvar armings-hand kjem yver honom.
23 Lela elan kang ma nukewa ma el ke kang uh! God El ac fah kael ke kasrkusrak ac folo lal.
Og til å fylla buken hans han sender vreiden yver honom, let maten sin på honom regna.
24 El fin srike elan kaingkunla cutlass osra uh, Na soko osra in pisr, su muta uh orekla ke bronze, ac fah faksilya.
Og um han frå jarnvåpen flyr, han såra vert frå koparbogen;
25 Soko osra in pisr ac fah sasla ke manol; Ac srah kacl uh ac fah tultul ke acn saromrom ke mutun osra uh, Ac el ac arulana tuninfongla.
ut gjenom ryggen pili kjem, den blanke odd ut or hans gall, og dauderædslor fell på honom.
26 Ma lal nukewa ma el elosak, ac fah kunausyukla; Sie e su tia ma tayak ke poun mwet Ac fah esukulak wi mwet nukewa in lohm sel.
Alt myrker gøymt er åt hans skattar, ja, ukveikt eld et honom upp, og øyder all hans eigedom.
27 Kusrao ac akkalemyela koluk lun mwet se inge, Ac faclu fah orek loh lainul.
Himmelen ter hans brotsverk fram, og jordi reiser seg imot han.
28 Sie sronot ac fah pokla mwe kasrup lal nukewa Ke len se ma God El nununku mwet koluk in kasrkusrak lal.
Hans heime-forråd fer sin veg, renn burt på vreidedagen hans.
29 “Pa inge safla lun mwet koluk uh, Safla se ma God El nuna akoela nu selos.”
Slikt etlar Gud til gudlaus mann; det lovar Gud til arv åt honom.»
