Job 19
1 Na Job el fahk,
Job antwoordde, en sprak:
2 “Efu ku komtal akkeokyeyu na ke kas lomtal an?
Hoe lang nog blijft gij mij krenken, En mij onder woorden verpletteren?
3 Pacl puspis komtal akkolukyeyu, Ac tia mwekin ke ma upa komtal oru nu sik ingan.
Tien keer beschimpt gij mij reeds, En kwelt gij mij schaamteloos.
4 Finne oasr ma koluk nga orala, Mea lomtal nu kac?
Zelfs al had ik mij werkelijk misdragen, Dan raakt het wangedrag mij alleen;
5 Komtal pangon mu komtal wo likiyu, Ac nunku mu mwe keok nu sik inge akpwayei lah oasr koluk luk.
Gij mist het recht, een grote mond tegen mij op te zetten, Mijn schande mij te verwijten!
6 Mea, komtal tiana akilen lah God pa oru ma inge? El oakiya sie sruhf in sruokyuwi.
Erkent toch eindelijk, dat God mij kastijdt, En mij in zijn net heeft verstrikt!
7 Nga arulana lain ma upa El oru inge, Tuh wanginna mwet porongeyu; Nga kwafe in oasr nununku suwohs orek nu sik, tuh wanginna mwet lohng.
Zie, ik roep: "Geweld!" maar vind geen verhoring, Ik roep om hulp: mij geschiedt geen recht!
8 God El kosrala inkanek uh, ac nga tia ku in kaingla; El sang lohsr uh kosrala inkanek luk.
Hij heeft mijn weg versperd: ik kan niet voorbij, En duisternis op mijn paden gelegd;
9 El eisla nufon mwe kasrup luk, Ac akkolukyela inek.
Mijn eer heeft Hij mij ontroofd, De kroon mij van het hoofd gerukt.
10 El sringil monuk oana sie mwet su kunausya sie lohm. El fusak finsrak su oan in nga, Ac filiyuwi nga in uli ac misa.
Hij heeft mij van alle kant ondermijnd: en daar ga ik heen; Mijn hoop ontworteld als een boom,
11 God El kasrkusrak ac arulana foloyak sik; El oreyu oana mwet lokoalok se lal ma El kwase oemeet uh.
Zijn gramschap tegen mij laten woeden, Mij als zijn vijand behandeld.
12 El supwama un mwet mweun lal in lainyu; Elos koaneak sisken pot luk, in mweuniyu yen nga muta we.
Als één man rukken zijn benden aan, En banen hun weg naar mij heen; Ze legeren zich rond mijn tent, Ze zijn zonder genade!
13 “God El oru mwet wiuk in ngetla likiyu; Nga oana sie mwetsac nu sin mwet ma eteyu meet ah.
Mijn broeders houden zich verre van mij, Mijn bekenden zijn vreemden voor mij;
14 Sou luk ac mwet kawuk luk elos som likiyu.
Mijn verwanten verdwenen, Mijn gasten zijn mij vergeten.
15 Mwet fahsr su tuh mutwata in lohm sik elos mulkinyula; Mutan kulansap luk elos oru oana elos in tia eteyu.
Mijn slavinnen zien mij aan voor een vreemde, Ik ben een onbekende voor haar;
16 Nga fin pangon sie mwet kulansap luk, ku kwafe elan kasreyu, El ac tiana topukyu.
Ik roep mijn slaaf: hij geeft mij geen antwoord, Zelfs al smeek ik er om.
17 Mutan kiuk uh tia ku in muteng foulin momong luk uh, Ac tamulel na pwaye luk elos tia lungse kiluku nu yuruk.
Mijn vrouw walgt van mijn adem, En ik stink voor mijn zonen;
18 Tulik uh elos aksruksrukeyu ac isrunyu ke pacl elos liyeyu uh.
Zelfs de kinderen minachten mij, En brutaliseren mij, als ik optreed.
19 Mwet kawuk na pwaye luk uh angyang sik ke pacl elos liyeyu uh; Elos su nga arulana lungse yohk meet elos forla lainyu.
Al mijn getrouwen verafschuwen mij, Die ik liefhad, keren zich van mij af;
20 Kolo ke monuk uh arosrosak ac atla liki sri in monuk; Ac kutu srisrik na ngan misa.
Mijn vlees teert weg in mijn huid Met mijn tanden knaag ik mijn beenderen af.
21 Komtal mwet kawuk luk! Tal pakomutuk! Poun God arulana sringilyuwi.
Erbarming, erbarming: gij tenminste, mijn vrienden, Want de hand van God heeft mij geraakt;
22 Efu ku komtal akkeokyeyu oana ke God El oru uh? Mea, tia fal tari lupan keok ma orek nu sik uh?
Waarom mij als een hert vervolgen, Nooit verzadigd aan mijn vlees!
23 “Nga ke sie mwet ah in esamya kas luk inge Ac oakiya ke ma simusla in sie book ah!
O, werden mijn woorden opgeschreven, Opgetekend in een boek,
24 Ku in kihlyak kas luk inge ke sie eot In mau oanna nwe tok.
Met een stift van ijzer en lood Voor eeuwig op een rots gegrift:
25 “Tuh nga etu lah oasr sie inkusrao Su ac fah mau tuku in tuh moliyula.
Ik weet, dat mijn Verlosser leeft, En ten leste op de aarde verschijnt;
26 Finne tukun mas luk uh kangla kolo keik uh, Ke nga srakna oan in mano se inge, nga ac fah liye God.
Dat ik mij zal oprichten achter mijn huid, En van mijn vlees uit, God zal aanschouwen!
27 Nga fah liyal ke mutuk sifacna, Ac El ac fah tia sie mwetsac nu sik. “Nunak luk uh munasla mweyen komtal fahk mu,
Ja, ik zal Hem aanschouwen, Mijn ogen zullen Hem zien, maar niet meer als vijand; Mijn nieren smachten in mijn schoot,
28 ‘Kut ac akkeokyal fuka?’ Komtal sukok sripa komtal in lainyu.
En wanneer gij dan zegt: Hoe vervolgen we hem, Welk voorwendsel zullen we tegen hem vinden;
29 A inge, komtal in sangeng na ke cutlass Cutlass se ma ac use kasrkusrak lun God ke ma koluk uh, Tuh komtal fah etu lah oasr sie su nununku.”
Ducht dan het zwaard voor uzelf, Want dan zal de Gramschap de bozen verdelgen! Om te weten, of er gerechtigheid is!
