Job 16
1 Na Job el topuk ac fahk,
Da tok Job til orde og sa:
2 “Nga lohng tari kain sramsram ingan meet; Ac kas in kasru lomtal ingan mwe na akkeok.
Jeg har hørt meget som dette; I er plagsomme trøstere alle sammen.
3 Mea, komtal ac sramsram na nwe tok? Ya komtal lungse in komtal na pa aksafye sramsram uh pacl nukewa?
Blir det aldri ende på de vindige ord? Eller hvad egger dig til å svare?
4 Funu komtal pa nga, ac nga pa komtal, Nga lukun ku pac in fahk ma nukewa komtal fahk ingan. Nga lukun usruk pac sifuk oana ngan pakomutomtal, Ac fahkot kas puspis in lain kowos.
Også jeg kunde tale som I; om I var i mitt sted, kunde jeg sette ord sammen mot eder, og jeg kunde ryste på hodet over eder;
5 Nga lukun akkeye komtal ke kas in kasru, Ac srumun pacna kutu kas saya in akwoye komtal.
jeg kunde styrke eder med min munn, og mine lebers medynk kunde stille eders smerte.
6 “Tusruktu kas nga fahk uh tiana kasreyu, Ac nga fin mutana tia kas, ac tia pacna aksrikyela mwaiok luk uh.
Om jeg taler, stilles ikke min smerte, og lar jeg det være, hvad lindring får jeg da?
7 O God, kom oru nga arulana foroti; Kom tuh lela sou luk in anwukla.
Ja, nu har han trettet mig ut; du har ødelagt hele mitt hus.
8 Kom kapriyuwi. Kom mwet lokoalok luk. Inge nga sri na kolo, Ac mwet uh pangon mu ma inge akpwayei lah oasr ma koluk luk.
Og du grep mig fatt - det blev et vidne mot mig; min magerhet stod op imot mig, like i mitt åsyn vidnet den mot mig.
9 “In kasrkusrak lal, God El eya kupasr nukewa ke monuk, El foloyak ac suiyuwi.
Hans vrede sønderrev mig og forfulgte mig; han skar tenner imot mig; som min motstander hvesset han sine øine mot mig.
10 Mwet uh isrunyu; Elos kahkeni nu yuruk ac puok likintupuk.
De spilet op sin munn mot mig, med hån slo de mine kinnben; alle slo de sig sammen mot mig.
11 God El eisyuyang nu inpoun mwet koluk.
Gud gir mig i urettferdige folks vold og styrter mig i ugudelige menneskers hender.
12 Nga tuh muta in misla, Na God El sruokya kwawuk; El puokyu nwe itungyuwi. El oreyu oana sie mwe lutlut pisr,
Jeg levde i ro; da sønderbrøt han mig, han grep mig i nakken og sønderknuste mig, han satte mig op til skive for sig.
13 Ac pisrik sukan pisr nu keik liki acn nukewa — Sukan pisr inge fakisyu ac kanteyuwi; Ne ouinge, el tiana luman pakomutuk.
Hans skyttere kringsatte mig, han kløvde mine nyrer uten barmhjertighet; han øste ut min galle på jorden.
14 El nuna fakisyu na Oana sie mwet mweun ma wella ke srunga lal uh.
Han rev i mig rift på rift; han stormet mot mig som en kjempe.
15 “Nga asor ac nokomang nuknuk yohk eoa, Ac nga pituki na muta infohk uh, lip na pwaye.
Jeg har sydd sekk om min hud og stukket mitt horn i støvet;
16 Nga tung nwe srusrala atronmutuk, Ac kulun mutuk fafwak ac inken tungla.
mitt ansikt er rødt av gråt, og over mine øielokk ligger det dødsskygge.
17 Tusruktu nga tiana oru kutena ouiya sulallal, Ac nga pre nu sin God ke inse na pwaye.
Og dog er det ingen urett i mine hender, og min bønn er ren.
18 “O Faclu, nimet okanla ma koluk ma orek nu sik! Nimet tulokinya pang luk ke nga suk nununku suwohs!
Å jord, dekk ikke mitt blod, og måtte det ikke være noget sted hvor mitt skrik stanser!
19 Aok pwayena, oasr mwet se inkusrao Su ac fah tuyak wiyu lac, ac kasreyu.
Selv nu har jeg mitt vidne i himmelen og i det høie en som kan stadfeste mine ord.
20 Mwet kawuk luk inge elos aksruksrukeyu; Ac sronin mutuk kahkla nu sin God.
Stadig spotter mine venner mig; mot Gud skuer gråtende mitt øie,
21 Nga ke sie mwet ah in kwafe sin God keik, Oana ke sie mwet el kwafe ke mwet kawuk lal.
at han må la mannen få rett i hans strid med Gud og menneskebarnet rett mot hans næste;
22 Yac luk somsomlana, Ac nga fahsr ke soko inkanek ma nga tia ku in foloko we me.
for få år vil det gå før jeg vandrer den vei som jeg ikke vender tilbake.
