< Job 14 >

1 “Kut nukewa isusla tuh munas ac tia ku in sifacna. Moul lasr nukewa fototo ac sessesla ke mwe ongoiya.
O homem nascido da mulher é curto de dias e farto de inquietação.
2 Kut kapak na sa na in uli oana ros uh; Ac kut wanginla oana lul uh.
Sai como a flor, e se corta; foge também como a sombra, e não permanece.
3 O God, ya kom ku in ngetma ac nunku ke kain mwet se nga uh, Ku eisyuyang nu in nununku?
E sobre este tal abres os teus olhos, e a mim me fazes entrar no juízo contigo.
4 Wangin ma nasnas ku in tuku Liki sie ma su arulana fohkfok oana mwet uh.
Quem do imundo tirará o puro? ninguém.
5 Lusen moul lal nuna oakwuki na meet — Aok, pisen malem ma el ac moul uh. Kom orala tari oakwuk lom, ac tia ku in ikilyukla.
Visto que os seus dias estão determinados, contigo está o número dos seus dias; e tu lhe puseste limites, e não passará além deles.
6 Ngetla lukel ac nimet lusrongol. Lela elan engankin moul upa se inge, el fin ku.
Desvia-te dele, para que tenha repouso, até que, como o jornaleiro, tenha contentamento no seu dia.
7 “Oasr finsrak ke soko sak ma pakpuki tari — Mweyen ac ku in sifil srunak ac moul.
Porque há esperança para a árvore que, se for cortada, ainda se renovará, e não cessarão os seus renovos
8 Okah uh finne matuoh, Ac srua uh misa infohk uh,
Se se envelhecer na terra a sua raiz, e morrer o seu tronco no pó,
9 Fin oasr kof pusralla na ac sifilpa kapak oana soko sak fusr.
Ao cheiro das águas brotará, e dará ramos para a planta.
10 A mwet se fin misa, na fuka? Ke el misa uh, pa na ingan saflaiyal.
Porém, morrendo o homem, está abatido: e dando o homem o espírito, então onde está?
11 “Oana sie lulu su paola, Ac soko infacl su tila soror,
Como as águas se retiram do mar, e o rio se esgota, e fica seco,
12 Ouinge mwet uh ac misa, ac tia sifil moulyak. Nwe ke pacl se kusrao ac fah wanginla, elos fah tia ngutalik; Ku mukuila liki motul lalos.
Assim o homem se deita, e não se levanta: até que não haja mais céus não acordarão nem se erguerão de seu sono.
13 “Nga ke kom in wikinyula in facl sin mwet misa; Lela in wikinyukla nga nwe ke na kasrkusrak lom uh wanginla, Ac kom oakiya sie pacl an in esamyu. (Sheol h7585)
Oxalá me escondesses na sepultura, e me ocultasses até que a tua ira se desviasse: e me pusesses um limite, e te lembrasses de mim! (Sheol h7585)
14 Ku mwet se fin misa, ya el ku in sifil moulyak? Tusruktu, nga ac soano in oasr pacl wo se, Ke pacl koluk se inge ac wanginla.
Morrendo o homem, porventura tornará a viver? todos os dias de meu combate esperaria, até que viesse a minha mudança?
15 Na kom fah pang ac nga ac topuk kom, Ac kom fah insewowo keik, su ma orekla lun poum.
Chama-me, e eu te responderei, e afeiçoa-te à obra de tuas mãos.
16 Na kom fah karingin fahluk nukewa luk, A kom fah tia oakla ma koluk luk.
Pois agora contas os meus passos: porventura não vigias sobre o meu pecado?
17 Kom ac fah nunak munas kac, ac mulkunla ma inge; Kom ac fah eela ma sufal nukewa ma nga orala.
A minha transgressão está selada num saco, e amontoas as minhas iniquidades.
18 “Sie pacl eol uh ac mokukla, Ac fulu uh ac mokleyukla.
E, na verdade, caindo a montanha, desfaz-se: e a rocha se remove do seu lugar.
19 Kof uh ac fah kangla eot uh, Ac af upa ac fah pahtkakunla fohkon acn uh; Ouinge kom fah kunausla finsrak lun mwet uh ke moul lalos.
As águas gastam as pedras, as cheias afogam o pó da terra: e tu fazes perecer a esperança do homem.
20 Kom kunausla ku lun sie mwet ac lusulla ma pahtpat; Ac mutal irelik in misa lal.
Tu para sempre prevaleces contra ele, e ele passa; tu, mudando o seu rosto, o despedes.
21 Wen natul uh ac fah sunakinyuk, a el ac tia ku in etu, Ke ac akmwekinyeyukla tulik natul, ac tia pac akkalemyeyuk nu sel.
Os seus filhos estão em honra, sem que ele o saiba: ou ficam minguados sem que ele o perceba:
22 El ac pula na ngal lun manol, Ac asor lun nunak lal mukena.”
Mas a sua carne nele tem dores: e a sua alma nele lamenta.

< Job 14 >