< Job 14 >
1 “Kut nukewa isusla tuh munas ac tia ku in sifacna. Moul lasr nukewa fototo ac sessesla ke mwe ongoiya.
O homem nascido da mulher é curto de dias e farto de inquietação.
2 Kut kapak na sa na in uli oana ros uh; Ac kut wanginla oana lul uh.
Sai como a flor, e se corta; foge também como a sombra, e não permanece.
3 O God, ya kom ku in ngetma ac nunku ke kain mwet se nga uh, Ku eisyuyang nu in nununku?
E sobre este tal abres os teus olhos, e a mim me fazes entrar no juízo contigo.
4 Wangin ma nasnas ku in tuku Liki sie ma su arulana fohkfok oana mwet uh.
Quem do imundo tirará o puro? ninguém.
5 Lusen moul lal nuna oakwuki na meet — Aok, pisen malem ma el ac moul uh. Kom orala tari oakwuk lom, ac tia ku in ikilyukla.
Visto que os seus dias estão determinados, contigo está o número dos seus dias; e tu lhe puseste limites, e não passará além deles.
6 Ngetla lukel ac nimet lusrongol. Lela elan engankin moul upa se inge, el fin ku.
Desvia-te dele, para que tenha repouso, até que, como o jornaleiro, tenha contentamento no seu dia.
7 “Oasr finsrak ke soko sak ma pakpuki tari — Mweyen ac ku in sifil srunak ac moul.
Porque há esperança para a árvore que, se for cortada, ainda se renovará, e não cessarão os seus renovos
8 Okah uh finne matuoh, Ac srua uh misa infohk uh,
Se se envelhecer na terra a sua raiz, e morrer o seu tronco no pó,
9 Fin oasr kof pusralla na ac sifilpa kapak oana soko sak fusr.
Ao cheiro das águas brotará, e dará ramos para a planta.
10 A mwet se fin misa, na fuka? Ke el misa uh, pa na ingan saflaiyal.
Porém, morrendo o homem, está abatido: e dando o homem o espírito, então onde está?
11 “Oana sie lulu su paola, Ac soko infacl su tila soror,
Como as águas se retiram do mar, e o rio se esgota, e fica seco,
12 Ouinge mwet uh ac misa, ac tia sifil moulyak. Nwe ke pacl se kusrao ac fah wanginla, elos fah tia ngutalik; Ku mukuila liki motul lalos.
Assim o homem se deita, e não se levanta: até que não haja mais céus não acordarão nem se erguerão de seu sono.
13 “Nga ke kom in wikinyula in facl sin mwet misa; Lela in wikinyukla nga nwe ke na kasrkusrak lom uh wanginla, Ac kom oakiya sie pacl an in esamyu. (Sheol )
Oxalá me escondesses na sepultura, e me ocultasses até que a tua ira se desviasse: e me pusesses um limite, e te lembrasses de mim! (Sheol )
14 Ku mwet se fin misa, ya el ku in sifil moulyak? Tusruktu, nga ac soano in oasr pacl wo se, Ke pacl koluk se inge ac wanginla.
Morrendo o homem, porventura tornará a viver? todos os dias de meu combate esperaria, até que viesse a minha mudança?
15 Na kom fah pang ac nga ac topuk kom, Ac kom fah insewowo keik, su ma orekla lun poum.
Chama-me, e eu te responderei, e afeiçoa-te à obra de tuas mãos.
16 Na kom fah karingin fahluk nukewa luk, A kom fah tia oakla ma koluk luk.
Pois agora contas os meus passos: porventura não vigias sobre o meu pecado?
17 Kom ac fah nunak munas kac, ac mulkunla ma inge; Kom ac fah eela ma sufal nukewa ma nga orala.
A minha transgressão está selada num saco, e amontoas as minhas iniquidades.
18 “Sie pacl eol uh ac mokukla, Ac fulu uh ac mokleyukla.
E, na verdade, caindo a montanha, desfaz-se: e a rocha se remove do seu lugar.
19 Kof uh ac fah kangla eot uh, Ac af upa ac fah pahtkakunla fohkon acn uh; Ouinge kom fah kunausla finsrak lun mwet uh ke moul lalos.
As águas gastam as pedras, as cheias afogam o pó da terra: e tu fazes perecer a esperança do homem.
20 Kom kunausla ku lun sie mwet ac lusulla ma pahtpat; Ac mutal irelik in misa lal.
Tu para sempre prevaleces contra ele, e ele passa; tu, mudando o seu rosto, o despedes.
21 Wen natul uh ac fah sunakinyuk, a el ac tia ku in etu, Ke ac akmwekinyeyukla tulik natul, ac tia pac akkalemyeyuk nu sel.
Os seus filhos estão em honra, sem que ele o saiba: ou ficam minguados sem que ele o perceba:
22 El ac pula na ngal lun manol, Ac asor lun nunak lal mukena.”
Mas a sua carne nele tem dores: e a sua alma nele lamenta.