Job 11

1 Na Zophar el fahk,

Då tok Sofar frå Na’ama til ords og sagde:

2 “Mea, wanginna mwet ac topuk kas lusrongten inge? Ya mwet se fin kaskas pusla, na ac oru in pwaye sel?

«Skal slik ei svalling ei få svar? Skal slik ein storpratar få rett?

3 Job, ya kom nunku mu kut tia ku in topuk kom? Ya kom nunku mu kas in aksruksruk lom ingan ac oru in wanginla ma kut ku in fahk?

Skal menner for din ordflaum tegja? Skal du få spotta utan skjemsla?

4 Kom fahk mu ma kom fahk an pwayena; Kom sifacna fahk mu kom nasnas ye mutun God.

Du segjer: «Rein er læra mi, eg skuldfri er i dine augo.»

5 Seyal nga ke God Elan topuk kom!

Men dersom berre Gud vil tala og opna munnen sin mot deg,

6 El lukun fahkot nu sum lah oasr kain in lalmwetmet pus; Ac oasr kutu ma su arulana loalla nu ke ma mwet uh ku in kalem kac. Akkeok lun God nu sum uh srikla liki ma fal kom in keok kac.

og syna deg sin løynde visdom, kor han eig vit i dobbelt mål! Då skulde du nok skyna at Gud gjev deg noko til av syndi.

7 “Ku kom ku in sifacna konauk lupa ac saflaiyen Ku ac fulat lun God uh?

Skal tru Guds tankedjup du kjenner? Hev du nått fram til Allvalds grensa?

8 Lupan ku lun God uh tia safla na yen engyeng uh, A srakna oan loes liki lusen acn ma kom ku in sun uh. God El oayapa etu facl sin mwet misa uh, A kom tia etu. (Sheol h7585)

Høgar’ enn himmelen - kva gjer du? Djupar’ enn helheimen - kva veit du? (Sheol h7585)

9 Fulat lun God uh sralap liki faclu Ac yohk liki meoa uh.

Lenger enn jordi strekkjer seg og breidare enn havet sjølv.

10 God El fin sruokkomi ac uskomyak nu ke nununku, Su ac ku in kutongilya?

Når han skrid fram og legg i lekkjor, stemnar til doms, kven stoggar honom?

11 God El etu lah su mwet ma wangin sripa uh; El liye ma koluk nukewa ma elos oru uh.

Han kjenner deim som talar lygn; han ser den falske utan leiting.

12 Mwet sulalkung uh ac ekla lalmwetmet Ke pacl se ma donkey uh ac isusla tuh mwet.

Det tome hovud fær forstand, og asenfolen vert til mann.

13 “Job, wo kom in tari auliyak, ac asroela poum in pre nu sin God.

Men vil du bu ditt hjarta rett og henderne mot honom breida

14 Sisla ma koluk ac ma sutuu liki in lohm sum.

og halda svik frå handa di og urett burte frå ditt tjeld,

15 Na kom ac fah pulaik ac fwacfa ye mutun mwet.

då kann du lyt’laust hovud lyfta, då stend du fast og ræddast ikkje;

16 Fin ouinge, na kom ac fah tia sifil esam mwe keok lom nukewa, Oana sie sronot su somla ac tia sifil esamyuk.

då kann du gløyma all di møda, liksom ei elv som framum rann.

17 Na moul lom uh ac fah kalem liki kalmen faht ke infulwen len, Ac lohsr lulap lun moul uh ac fah kalemla oana kalem ke lotutang uh.

Klårar’ enn dagen stend ditt liv, og myrkret vert til morgongråe;

18 Kom ac fah moul in misla ac sessesla ke finsrak; God El ac fah karingin kom ac sot mongla nu sum.

då er du trygg, då hev du von, du ottelaus til kvile gjeng.

19 Kom ac fah tia sangeng sin mwet lokoalok lom; Ac mwet puspis ac fah siyuk kom in kasrelos.

Du ligg, og ingen upp deg skræmer, og mange vil deg gjerne tekkjast.

20 Tusruktu mwet koluk uh fah ngetot ngetma ke fohsak lalos Ac konauk lah elos tia ku in kaingla. Mwe finsrak sefanna lalos pa elos in sa misa.”

Men augo veiknar på dei vonde; dei hev’kje nokor tilflugt meir, men ventar på å anda ut.»