잠언 26
1 미련한 자에게는 영예가 적당하지 아니하니 마치 여름에 눈오는 것과 추수 때에 비오는 것 같으니라
Kā sniegs vasarai un lietus pļaujamam laikam, tā ģeķim nepieder gods.
2 까닭 없는 저주는 참새의 떠도는 것과 제비의 날아가는 것 같이 이르지 아니하느니라
Kā putns nolidinājās, kā bezdelīga aizskrien, tā nenopelnīti lāsti neaizņem.
3 말에게는 채찍이요 나귀에게는 자갈이요 미련한 자의 등에는 막대기니라
Zirgam pātaga, ēzelim iemaukti un ģeķa mugurai rīkste.
4 미련한 자의 어리석은 것을 따라 대답하지 말라 두렵건대 네가 그와 같을까 하노라
Neatbildi ģeķim pēc viņa ģeķības, ka tu viņam līdzi netopi.
5 미련한 자의 어리석은 것을 따라 그에게 대답하라 두렵건대 그가 스스로 지혜롭게 여길까 하노라
Atbildi ģeķim pēc viņa ģeķības, ka viņš pats neturās par gudru.
6 미련한 자 편에 기별하는 것은 자기의 발을 베어 버림이라 해를 받느니라
Darbu uzticēt nelgam rokā, ir nocirst kājas un izbaudīt briesmas.
7 저는 자의 다리는 힘 없이 달렸나니 미련한 자의 입의 잠언도 그러하니라
Kā klibam karājās kājas, tā ģeķa mutē gudrības vārdi.
8 미련한 자에게 영예를 주는 것은 돌을 물매에 매는 것과 같으니라
Kas ģeķim dod godu, ir kā kas akmeni piesien pie lingas.
9 미련한 자의 입의 잠언은 술 취한 자의 손에 든 가시나무 같으니라
Kā ērkšķi, kas tikuši piedzēruša rokā, tāds ir sakāms vārds ģeķu mutē.
10 장인이 온갖 것을 만들지라도 미련한 자를 고용하는 것은 지나가는 자를 고용함과 같으니라
Manīgs visu izdara; bet kas nelgu der, sader tekuli.
11 개가 그 토한 것을 도로 먹는 것 같이 미련한 자는 그 미련한 것을 거듭 행하느니라
Kā suns atiet pie saviem vēmekļiem, tā pat ģeķis atgriežas atpakaļ pie savas ģeķības.
12 네가 스스로 지혜롭게 여기는 자를 보느냐 그보다 미련한 자에게 오히려 바랄 것이 있느니라
Kad tu redzi vīru, kas savās acīs gudrs, tad no muļķa vairāk cerības, nekā no tāda.
13 게으른 자는 길에 사자가 있다 거리에 사자가 있다 하느니라
Sliņķis saka: „Jauns lauva uz ceļa, lauva uz ielām!“
14 문짝이 돌쩌귀를 따라서 도는 것 같이 게으른 자는 침상에서 구으느니라
Durvis grozās eņģēs, un sliņķis savā gultā.
15 게으른 자는 그 손을 그릇에 넣고도 입으로 올리기를 괴로워하느니라
Sliņķis slēpj savu roku azotē, un tam grūti to atkal pie mutes likt.
16 게으른 자는 선히 대답하는 사람 일곱보다 자기를 지혜롭게 여기느니라
Sliņķis savā prātā gudrāks nekā septiņi, kas runā prātīgi.
17 길로 지나다가 자기에게 상관없는 다툼을 간섭하는 자는 개 귀를 잡는 자와 같으니라
Kas garām ejot iejaucās citu ķildā, ir kā kas suni ņem aiz ausīm.
18 횃불을 던지며 살을 쏘아서 사람을 죽이는 미친 사람이 있나니
Tā kā, kad (ārprātīgs) par smieklu šautu ar šķēpiem un nāvīgām bultām,
19 자기 이웃을 속이고 말하기를 내가 희롱하였노라 하는 자도 그러하니라
Tā pat ir, kas savu tuvāko pievīlis saka: Vai to par smieklu vien nedarīju?
20 나무가 다하면 불이 꺼지고 말장이가 없어지면 다툼이 쉬느니라
Kad malkas nav, tad uguns izdziest, un kad lišķa nav, tad ķilda rimst.
21 숯불 위에 숯을 더하는 것과 타는 불에 나무를 더하는 것 같이 다툼을 좋아하는 자는 시비를 일으키느니라
Kā ogles liesmu un malka uguni, tā rējējs cilvēks saceļ ķildu.
22 남의 말하기를 좋아하는 자의 말은 별식과 같아서 뱃 속 깊은 데로 내려가느니라
Lišķa vārdi ir kā saldi kumosi un iet visai pie sirds.
23 온유한 입술에 악한 마음은 낮은 은을 입힌 토기니라
Dedzīgi vārdi, bet neganta sirds ir poda gabals pārvilkts ar netīru sudrabu.
24 감정 있는 자는 입술로는 꾸미고 속에는 궤휼을 품나니
Kas tevi ienīst, ir ar muti draugs, bet savā sirdī viņš domā uz viltu.
25 그 말이 좋을지라도 믿지 말 것은 그 마음에 일곱 가지 가증한 것이 있음이라
Kad tas mīlīgi runā, tad netici viņam, jo septiņas negantības viņa sirdī.
26 궤휼로 그 감정을 감출지라도 그 악이 회중 앞에 드러나리라
Lai gan ienaidu aizsedz ar viltu, tomēr viņa niknums ļaužu priekšā nāks gaismā.
27 함정을 파는 자는 그것에 빠질 것이요 돌을 굴리는 자는 도리어 그것에 치이리라
Kas bedri rok, tas tanī iekritīs, un kas akmeni veļ uz to tas atvelsies.
28 거짓말하는 자는 자기의 해한 자를 미워하고 아첨하는 입은 패망을 일으키느니라
Viltus mēle ienīst to, kam pati dzēlusi, un mīksta mute padara nelaimi.
