욥기 39
1 산 염소가 새끼 치는 때를 네가 아느냐 암사슴의 새끼 낳을 기한을 네가 알 수 있느냐
Vai tu zini to laiku, kad mežu kazas dzemdē, vai tu esi manījis stirnu dzemdēšanu?
2 그것이 몇 달만에 만삭되는지 아느냐 그 낳을 때를 아느냐
Vai tu vari skaitīt tos mēnešus, kad tās nesās, un vai zini to laiku, kad tās vedās,
3 그것들은 몸을 구푸리고 새끼를 낳아 그 괴로움을 지내어 버리며
Kad tās lokās, saviem bērniem liek izplēsties cauri un nokrata savas sāpes?
4 그 새끼는 강하여져서 빈 들에서 길리우다가 나가고는 다시 돌아오지 아니하느니라
Viņu bērni nāk spēkā, uzaug laukā, tie iziet un neatgriežas pie tām atpakaļ.
5 누가 들나귀를 놓아 자유하게 하였느냐 누가 빠른 나귀의 매인 것을 풀었느냐
Kas meža ēzelim licis vaļā staigāt, un kas tā zvēra saites ir atraisījis,
6 내가 들로 그 집을, 짠 땅으로 그 사는 처소를 삼았느니라
Kam Es klajumu esmu devis par māju un tuksnesi par dzīvokli?
7 들나귀는 성읍의 지꺼리는 것을 업신여기니 어거하는 자의 지르는 소리가 그것에게 들리지 아니하며
Viņš apsmej pilsētas troksni, un dzinēja brēkšanu tas nedzird.
8 초장이 된 산으로 두루 다니며 여러 가지 푸른 것을 찾느니라
Tas dzenās pa kalniem, kur viņam ir barība, un meklē visādu zaļu zāli.
9 들소가 어찌 즐겨 네게 복종하며 네 외양간에 머물겠느냐
Vai tu domā, ka meža vērsis tev kalpos, vai tas naktī paliks pie tavas siles?
10 네가 능히 줄로 들소를 매어 이랑을 갈게 하겠느냐 그것이 어찌 골짜기에서 너를 따라 쓰레를 끌겠느냐
Vai tu meža vērsi ar dzeņaukstēm māki piesiet pie arkla, vai tas pēc tava prāta ecēs ielejās?
11 그것의 힘이 많다고 네가 그것을 의지하겠느냐 네 수고하는 일을 그것에게 맡기겠느냐
Vai tu uz to vari paļauties, ka tam daudz spēka, un viņu ņemsi savā darbā?
12 그것이 네 곡식을 집으로 실어오며 네 타작 마당에 곡식 모으기를 그것에게 의탁하겠느냐
Vai tu viņam vari uzticēt, ka tas tev atkal savāks tavu izsējumu un savedīs tavā piedarbā?
13 타조는 즐거이 그 날개를 친다마는 그 깃과 털이 인자를 베푸느냐
Strausa spārni jautri plivinājās, vai tie ir mīlīgi, kā stārķa spārni un spalvas?
14 그것이 알을 땅에 버려두어 모래에서 더워지게 하고
Tas savas olas atstāj zemē, lai smiltīs silst,
15 발에 깨어질 것이나 들짐승에게 밟힐 것을 생각지 아니하고
Un aizmirst, ka kāja tās var samīt, un lauka zvēri tās var samīdīt.
16 그 새끼에게 무정함이 제 새끼가 아닌 것처럼 하며 그 구로한 것이 헛되게 될지라도 괘념치 아니하나니
Tas nežēlo savus bērnus, tā kā tie tam nepiederētu; un ka velti dējis, par to tas nebēdā.
17 이는 하나님 내가 지혜를 품부하지 아니하고 총명을 주지 아니함이니라
Jo Dievs tam atņēmis gudrību un nav devis daļu pie saprašanas.
18 그러나 그 몸을 떨쳐 뛰어갈 때에는 말과 그 탄 자를 경히 여기느니라
Bet kad tas projām šaujas, tad tas apsmej zirgu un jātnieku.
19 말의 힘을 네가 주었느냐 그 목에 흩날리는 갈기를 네가 입혔느냐
Vai tu zirgam vari dot spēku un viņam kaklu pušķot ar krēpēm?
20 네가 그것으로 메뚜기처럼 뛰게 하였느냐 그 위엄스러운 콧소리가 두려우니라
Vai tu tam vēlējis lēkt kā sisenim? Kad tas lepni šņāc, tad jaizbīstas.
21 그것이 골짜기에서 허위고 힘 있음을 기뻐하며 앞으로 나아가서 군사들을 맞되
Viņš cērt ar kāju ielejā un ir priecīgs ar spēku un iziet pretī apbruņotam pulkam.
22 두려움을 비웃고 놀라지 아니하며 칼을 당할지라도 물러나지 아니하니
Viņš smejas par bailēm un netrūkstas un nebēg atpakaļ no zobena.
23 그 위에서는 전동과 빛난 작은 창과 큰 창이 쟁쟁하며
Kad bultas skan makā un šķēpi un zobeni zib,
24 땅을 삼킬듯이 맹렬히 성내며 나팔 소리를 들으면 머물러 서지 아니하고
Tad tas raustās, trako un uzcērt zemi un nav turams uz vietas, kad trumetes skan.
25 나팔 소리 나는 대로 소소히 울며 멀리서 싸움 냄새를 맡고 장관의 호령과 떠드는 소리를 듣느니라
Kad trumetes skan, tad tas iezviedzās, un samana kaušanu no tālienes, kara kungu saukšanu un kara troksni.
26 매가 떠올라서 날개를 펼쳐 남방으로 향하는 것이 어찌 네 지혜로 말미암음이냐
Vai caur tavu padomu vanags lidinājās un izplēš savus spārnus pret dienasvidu?
27 독수리가 공중에 떠서 높은 곳에 보금자리를 만드는 것이 어찌 네 명령을 의지함이냐
Vai uz tavu vārdu ērglis dodas uz augšu, un taisa savu ligzdu augstumā?
28 그것이 낭떠러지에 집을 지으며 뾰족한 바위 끝이나 험준한 데 거하며
Viņš dzīvo akmens kalnos un tur paliek uz augstām klintīm un kalnu galiem.
29 거기서 움킬만한 것을 살피나니 그 눈이 멀리 봄이며
No turienes viņš lūko pēc barības, un viņa acis redz tālu.
30 그 새끼들도 피를 빠나니 살륙 당한 자 있는 곳에는 그것도 거기 있느니라
Viņa bērni dzer asinis, un kur maitas, tur viņš ir.
