욥기 19
1 욥이 대답하여 가로되
Wtedy Hiob odpowiedział:
2 너희가 내 마음을 번뇌케 하며 말로 꺾기를 어느 때까지 하겠느냐
Jak długo będziecie dręczyć moją duszę [i] miażdżyć mnie słowami?
3 너희가 열 번이나 나를 꾸짖고 나를 학대하고도 부끄러워 아니하는구나
Już dziesięć razy znieważyliście mnie. Nie wstyd wam, [że] tak się znęcacie nade mną?
4 내가 과연 허물이 있었다 할지라도 그 허물이 내게만 있는 것이니
A niech tak będzie, że zbłądziłem, błąd zostaje po mojej stronie.
5 너희가 참으로 나를 향하여 자긍하며 내게 수치될 행위가 있다고 증명하려면 하려니와
A jeśli rzeczywiście chcecie się wynosić nade mną i dowodzić mi mojej hańby;
6 하나님이 나를 굴하게 하시고 자기 그물로 나를 에워싸신 줄은 알아야 할지니라
Wiedzcie, że to Bóg mnie powalił i swoją siecią mnie otoczył.
7 내가 포학을 당한다고 부르짖으나 응답이 없고 간구할지라도 신원함이 없구나
Oto wołam o krzywdę, ale nikt nie słucha; krzyczę, ale nie ma sądu.
8 그가 내 길을 막아 지나지 못하게 하시고 내 첩경에 흑암을 두셨으며
Zagrodził mi drogę, abym nie mógł przejść, i na moich ścieżkach rozpostarł ciemność.
9 나의 영광을 벗기시며 나의 면류관을 머리에서 취하시고
Odarł mnie z mojej chwały i zdjął koronę z mojej głowy.
10 사면으로 나를 헐으시니 나는 죽었구나 내 소망을 나무 뽑듯 뽑으시고
Zniszczył mnie ze wszystkich stron i ginę; moją nadzieję wyrwał jak drzewo.
11 나를 향하여 진노하시고 원수 같이 보시는구나
Zapłonął przeciwko mnie swoim gniewem i uważa mnie za swego wroga.
12 그 군대가 일제히 나아와서 길을 수축하고 나를 치며 내 장막을 둘러 진 쳤구나
Przyszły razem jego oddziały, utorowały przeciw mnie swoją drogę i rozbiły obóz dokoła mojego namiotu.
13 나의 형제들로 나를 멀리 떠나게 하시니 나를 아는 모든 사람이 내게 외인이 되었구나
Moich braci oddalił ode mnie, a moi znajomi ode mnie stronią.
14 내 친척은 나를 버리며 가까운 친구는 나를 잊었구나
Opuścili mnie moi bliscy, a moi przyjaciele o mnie zapomnieli.
15 내 집에 우거한 자와 내 계집종들은 나를 외인으로 여기니 내가 그들 앞에서 타국 사람이 되었구나
Przebywający w moim domu i moje służące uważają mnie za obcego. Stałem się cudzoziemcem w ich oczach.
16 내가 내 종을 불러도 대답지 아니하니 내 입으로 그에게 청하여야 하겠구나
Wołałem na swego sługę, ale on się nie odzywa, chociaż go błagam swoimi ustami.
17 내 숨을 내 아내가 싫어하며 내 동포들도 혐의하는구나
Moim oddechem brzydzi się moja żona, choć błagam ze względu na synów z mojego ciała.
18 어린 아이들이라도 나를 업신여기고 내가 일어나면 나를 조롱하는구나
Nawet małe dzieci mną gardzą; gdy powstaję, urągają mi.
19 나의 가까운 친구들이 나를 미워하며 나의 사랑하는 사람들이 돌이켜 나의 대적이 되었구나
Brzydzą się mną wszyscy moi najbliżsi; ci, których kocham, stanęli przeciw mnie.
20 내 피부와 살이 뼈에 붙었고 남은 것은 겨우 잇꺼풀뿐이로구나
Moje kości przylgnęły do mojej skóry i do mego ciała; pozostała tylko skóra wokół zębów.
21 나의 친구야 너희는 나를 불쌍히 여기라 나를 불쌍히 여기라 하나님의 손이 나를 치셨구나
Zlitujcie się nade mną, zlitujcie się nade mną, moi przyjaciele, bo ręka Boża mnie dotknęła.
22 너희가 어찌하여 하나님처럼 나를 핍박하느냐 내 살을 먹고도 부족하냐
Czemu mnie prześladujecie jak Bóg? Czy nie dość wam mojego ciała?
23 나의 말이 곧 기록되었으면, 책에 씌어졌으면,
Oby teraz zostały zapisane moje słowa! Oby je w księdze utrwalono!
24 철필과 연으로 영영히 돌에 새겨졌으면 좋겠노라
Oby rylcem z żelaza i ołowiem zostały na wieczną pamiątkę wyryte na skale!
25 내가 알기에는 나의 구속자가 살아 계시니 후일에 그가 땅 위에 서실 것이라
Wiem bowiem, że mój Odkupiciel żyje i że [w] ostateczny [dzień] stanie na ziemi.
26 나의 이 가죽, 이것이 썩은 후에 내가 육체 밖에서 하나님을 보리라
A [choć] moja skóra się rozłoży, to w swoim ciele ujrzę Boga.
27 내가 친히 그를 보리니 내 눈으로 그를 보기를 외인처럼 하지 않을 것이라 내 마음이 초급하구나
Ujrzę go ja sam, ujrzą go moje oczy, a nie kto inny, choć moje nerki zniszczały w moim wnętrzu.
28 너희가 만일 이르기를 우리가 그를 어떻게 칠꼬 하며 또 이르기를 일의 뿌리가 그에게 있다 할진대
Powinniście mówić: Czemu go prześladujemy? Gdyż we mnie znajduje się korzeń sprawy.
29 너희는 칼을 두려워할지니라 분노는 칼의 형벌을 부르나니 너희가 심판이 있는 줄을 알게 되리라
Wy sami lękajcie się miecza, bo gniew za nieprawość sprowadza miecz, abyście wiedzieli, że jest sąd.
