시편 95

1 오라! 우리가 여호와께 노래하며 우리 구원의 반석을 향하여 즐거이 부르자

Venu, ni kantu al la Eternulo; Ni ĝoje kriu al la rifuĝejo de nia helpo.

2 우리가 감사함으로 그 앞에 나아가며 시로 그를 향하여 즐거이 부르자

Ni venu antaŭ Lian vizaĝon kun glorado, Per psalmoj ni ĝoje kriu al Li.

3 대저 여호와는 크신 하나님이시요 모든 신 위에 크신 왕이시로다

Ĉar granda Dio estas la Eternulo Kaj granda Reĝo super ĉiuj dioj,

4 땅의 깊은 곳이 그 위에 있으며 산들의 높은 것도 그의 것이로다

Kiu havas en Sia mano la profundaĵojn de la tero, Kaj al kiu apartenas la altaĵoj de la montoj;

5 바다가 그의 것이라 그가 만드셨고 육지도 그의 손이 지으셨도다

Al kiu apartenas la maro, kaj Li ĝin faris, Kaj la sekteron Liaj manoj kreis.

6 오라! 우리가 굽혀 경배하며 우리를 지으신 여호와 앞에 무릎을 꿇자

Venu, ni kliniĝu, ni ĵetu nin teren, Ni genuu antaŭ la Eternulo, nia Kreinto.

7 대저 저는 우리 하나님이시요, 우리는 그의 기르시는 백성이며 그 손의 양이라 너희가 오늘날 그 음성 듣기를 원하노라

Ĉar Li estas nia Dio, Kaj ni estas la popolo de Lia paŝtejo kaj la ŝafoj de Lia mano. Hodiaŭ, se vi aŭskultas Lian voĉon,

8 이르시기를 너희는 므리바에서와 같이 또 광야 맛사의 날과 같이 너희 마음을 강퍅하게 말지어다

Ne obstinigu vian koron, kiel en Meriba, Kiel en la tago de Masa en la dezerto,

9 그 때에 너희 열조가 나를 시험하며 나를 탐지하고 나의 행사를 모았도다

Kiam viaj patroj Min incitis, Esploris kaj vidis Mian faron.

10 내가 사십년을 그 세대로 인하여 근심하여 이르기를 저희는 마음이 미혹된 백성이라 내 도를 알지 못한다 하였도다

Kvardek jarojn Mi indignis kontraŭ tiu generacio, Kaj Mi diris: Ili estas popolo kun koro malĝusta, Kaj ili ne volas koni Miajn vojojn;

11 그러므로 내가 노하여 맹세하기를 저희는 내 안식에 들어오지 못하리라 하였도다

Tial Mi ĵuris en Mia kolero, Ke ili ne venos en Mian ripozejon.