잠언 26
1 미련한 자에게는 영예가 적당하지 아니하니 마치 여름에 눈오는 것과 추수 때에 비오는 것 같으니라
| همان‌طور که باریدن برف در تابستان یا باران در فصل درو خلاف قانون طبیعت است، همچنان است احترام گذاشتن به اشخاص نادان. |
2 까닭 없는 저주는 참새의 떠도는 것과 제비의 날아가는 것 같이 이르지 아니하느니라
| نفرین، بر کسی که مستحق آن نیست اثری ندارد و مانند گنجشک یا پرستویی است که این سو و آن سو پرواز می‌کند و در جایی نمی‌نشیند. |
3 말에게는 채찍이요 나귀에게는 자갈이요 미련한 자의 등에는 막대기니라
| شلّاق برای اسب است و افسار برای الاغ، و چوب تنبیه برای آدم نادان. |
4 미련한 자의 어리석은 것을 따라 대답하지 말라 두렵건대 네가 그와 같을까 하노라
| نادان را مطابق حماقتش جواب نده، مبادا تو هم مثل او شوی. |
5 미련한 자의 어리석은 것을 따라 그에게 대답하라 두렵건대 그가 스스로 지혜롭게 여길까 하노라
| نادان را مطابق حماقتش جواب بده، مبادا خودش را عاقل بداند. |
6 미련한 자 편에 기별하는 것은 자기의 발을 베어 버림이라 해를 받느니라
| کسی که توسط آدم نادان پیغام می‌فرستد مثل شخصی است که پای خود را قطع می‌کند و یا زهر می‌نوشد. |
7 저는 자의 다리는 힘 없이 달렸나니 미련한 자의 입의 잠언도 그러하니라
| مثلی که از دهان شخص نادان بیرون می‌آید، مانند پای لنگ، سست است. |
8 미련한 자에게 영예를 주는 것은 돌을 물매에 매는 것과 같으니라
| احترام گذاشتن به شخص نادان، مانند بستن سنگ به فلاخن، کار احمقانه‌ای است. |
9 미련한 자의 입의 잠언은 술 취한 자의 손에 든 가시나무 같으니라
| مثلی که از دهان شخص نادان بیرون می‌آید همچون خاری که به دست آدم مست فرو می‌رود و او حس نمی‌کند، بی‌اثر است. |
10 장인이 온갖 것을 만들지라도 미련한 자를 고용하는 것은 지나가는 자를 고용함과 같으니라
| کسی که نادان یا هر رهگذری را استخدام می‌کند، مانند تیراندازی است که بی‌هدف تیر رها کرده، هر رهگذری را مجروح می‌سازد. |
11 개가 그 토한 것을 도로 먹는 것 같이 미련한 자는 그 미련한 것을 거듭 행하느니라
| همان‌طور که سگ به قی خود باز می‌گردد، آدم احمق نیز حماقت خود را تکرار می‌کند. |
12 네가 스스로 지혜롭게 여기는 자를 보느냐 그보다 미련한 자에게 오히려 바랄 것이 있느니라
| کسی که در نظر خود عاقل است از یک نادان هم نادانتر است. |
13 게으른 자는 길에 사자가 있다 거리에 사자가 있다 하느니라
| آدم تنبل پایش را از خانه بیرون نمی‌گذارد و می‌گوید: «شیرهای درنده در کوچه‌ها هستند!» |
14 문짝이 돌쩌귀를 따라서 도는 것 같이 게으른 자는 침상에서 구으느니라
| او مانند دری که بر پاشنه‌اش می‌چرخد، در رختخوابش می‌غلتد و از آن جدا نمی‌شود. |
15 게으른 자는 그 손을 그릇에 넣고도 입으로 올리기를 괴로와하느니라
| دستش را به طرف بشقاب دراز می‌کند ولی از فرط تنبلی لقمه را به دهانش نمی‌گذارد. |
16 게으른 자는 선히 대답하는 사람 일곱보다 자기를 지혜롭게 여기느니라
| با این حال او خود را داناتر از هفت مرد عاقل می‌داند. |
17 길로 지나다가 자기에게 상관없는 다툼을 간섭하는 자는 개 귀를 잡는 자와 같으니라
| کسی که در نزاعی دخالت می‌کند که به او مربوط نیست مانند شخصی است که گوشهای سگی را می‌کشد. |
18 횃불을 던지며 살을 쏘아서 사람을 죽이는 미친 사람이 있나니
| شخصی که همسایهٔ خود را فریب بدهد و بعد بگوید که شوخی کرده است، مثل دیوانه‌ای است که به هر طرف آتش و تیرهای مرگبار پرت می‌کند. |
19 자기 이웃을 속이고 말하기를 내가 희롱하였노라 하는 자도 그러하니라
20 나무가 다하면 불이 꺼지고 말장이가 없어지면 다툼이 쉬느니라
| هیزم که نباشد آتش خاموش می‌شود، سخن‌چین که نباشد نزاع فرو می‌نشیند. |
21 숯불 위에 숯을 더하는 것과 타는 불에 나무를 더하는 것 같이 다툼을 좋아하는 자는 시비를 일으키느니라
| همان‌طور که زغال و هیزم آتش را مشتعل می‌کند، مرد ستیزه‌جو هم جنگ و نزاع بر پا می‌نماید. |
22 남의 말하기를 좋아하는 자의 말은 별식과 같아서 뱃 속 깊은 데로 내려가느니라
| سخنان سخن‌چین مانند لقمه‌های لذیذی است که با لذت بلعیده می‌شود. |
23 온유한 입술에 악한 마음은 낮은 은을 입힌 토기니라
| سخنان زیبا و فریبنده، شرارت دل را پنهان می‌سازد، درست مانند لعابی که ظرف گلی را می‌پوشاند. |
24 감정있는 자는 입술로는 꾸미고 속에는 궤휼을 품나니
| شخص کینه‌توز با حرفهایش کینهٔ دلش را مخفی می‌کند؛ |
25 그 말이 좋을지라도 믿지 말 것은 그 마음에 일곱 가지 가증한 것이 있음이라
| اما تو گول حرفهای فریبندهٔ او را نخور، زیرا دلش پر از نفرت است. |
26 궤휼로 그 감정을 감출지라도 그 악이 회중 앞에 드러나리라
| اگرچه نفرتش را با حیله پنهان می‌کند، اما سرانجام پلیدی او بر همگان آشکار خواهد شد. |
27 함정을 파는 자는 그것에 빠질 것이요 돌을 굴리는 자는 도리어 그것에 치이리라
| هر که برای دیگران چاه بکند، خود در آن خواهد افتاد. هر که سنگی به طرف دیگران بغلتاند، آن سنگ برمی‌گردد و بر روی خود او می‌افتد. |
28 거짓말하는 자는 자기의 해한 자를 미워하고 아첨하는 입은 패망을 일으키느니라
| زبان دروغگو از مجروح شدگان خود نفرت دارد و دهان چاپلوس خرابی بار می‌آورد. |
