욥기 15
1 데만 사람 엘리바스가 대답하여 가로되
Tad Elifas no Temanas atbildēja un sacīja:
2 지혜로운 자가 어찌 헛된 지식으로 대답하겠느냐 어찌 동풍으로 그 품에 채우겠느냐
Vai tad gudram vīram būs runāt tukšas domas un savu sirdi pildīt ar vēju?
3 어찌 유조치 아니한 이야기, 무익한 말로 변론하겠느냐
Pārmācīt ar vārdiem, kas nepieklājās, un ar valodu, kur labums neatlec?
4 참으로 네가 하나님 경외하는 일을 폐하여 하나님 앞에 묵도하기를 그치게 하는구나
Tiešām, tu iznīcini Dieva bijāšanu un nicini pielūgšanu Dieva priekšā.
5 네 죄악이 네 입을 가르치나니 네가 간사한 자의 혀를 택하였구나
Jo tava mute parāda tavu noziegumu, un tu esi uzņēmies runāt, kā gudrinieki runā.
6 너를 정죄한 것은 내가 아니요 네 입이라 네 입술이 너를 쳐서 증거하느니라
Tava mute tevi pazudina, un ne es; tavas lūpas pret tevi dod liecību.
7 네가 제일 처음 난 사람이냐 산들이 있기 전에 네가 출생하였느냐
Vai tu esi tas pirmais cilvēks piedzimis, vai tu esi dzemdināts, pirms kalni bija?
8 하나님의 모의를 네가 들었느냐 지혜를 홀로 가졌느냐
Vai tu esi dzirdējis Dieva apslēpto padomu, vai tu gudrību esi iezīdis?
9 너의 아는 것이 무엇이기로 우리가 알지 못하겠느냐 너의 깨달은것이 무엇이기로 우리에게는 없겠느냐
Ko tu zini, ko mēs nezinātu, ko tu proti, un mēs to neprastu?
10 우리 중에는 머리가 세기도 하고 연로하기도 하여 네 부친보다 나이 많은 자가 있느니라
Arī mūsu starpā ir sirmi un veci, kas ilgāki dzīvojuši, nekā tavs tēvs.
11 하나님의 위로와 네게 온유하게 하시는 말씀을 네가 어찌 작다 하느냐
Vai Dieva iepriecināšanas priekš tevis mazas, un vārds, laipnīgi uz tevi runāts?
12 어찌하여 네가 마음에 끌리며 네 눈을 번쩍여
Kāpēc tava sirds tevi tā apmāna, kāpēc tavas acis tā spulgo,
13 네 영으로 하나님을 반대하고 네 입으로 말들을 내느냐
Ka tavas dusmas ceļas pret Dievu un izverd tādu valodu no tavas mutes?!
14 사람이 무엇이관대 깨끗하겠느냐 여인에게서 난 자가 무엇이관대 의롭겠느냐
Kas ir cilvēks, ka tas būtu šķīsts, un ka būtu taisns, kas no sievas dzimis?
15 하나님은 그 거룩한 자들을 믿지 아니 하시나니 하늘이라도 그의 보시기에 부정하거든
Redzi, Saviem svētiem Viņš neuztic un debesis nav šķīstas priekš Viņa acīm.
16 하물며 악을 짓기를 물 마심 같이 하는 가증하고 부패한 사람이겠느냐
Ne nu vēl tas negantais un samaitātais cilvēks, kas netaisnību dzer kā ūdeni.
17 내가 네게 보이리니 나를 들으라 내가 본 것을 설명하리라
Es tev stāstīšu, klausies mani, un es tev teikšu, ko esmu redzējis,
18 이는 곧 지혜로운 자들이 그 열조에게서 받아 숨기지 아니하고 전하여 온 것이라
Ko gudrie stāstījuši no saviem tēviem un nav slēpuši, -
19 이 땅은 그들에게만 주셨으므로 외인은 그들 중에 왕래하지 못하였었느니라
Tiem vien zeme bija dota, un svešinieks viņu starpā nebija nācis, -
20 그 말에 이르기를 악인은 그 일평생에 고통을 당하며 강포자의 햇수는 작정되었으므로
Bezdievīgais mokās visu mūžu, un briesmīgais, cik tam gadi nolikti.
21 그 귀에는 놀라운 소리가 들리고 그 형통할 때에 멸망시키는 자가 그에게 임하리니
Viņa ausīs skan briesmas, pašā mierā viņam uzbrūk postītājs.
22 그가 어두운 데서 나오기를 바라지 못하고 칼날의 기다림이 되느니라
Viņš neuzticās iznākt no tumsības; jo zobens uz viņu gaida.
23 그는 유리하며 식물을 구하여 이르기를 어디 있느냐 하며 흑암한 날이 가까운 줄을 스스로 아느니라
Viņš skraida šurp un turp pēc maizes, kur varētu dabūt; viņš zin tumsības dienu sev tuvu klātu.
24 환난과 고통이 그를 두렵게 하며 싸움을 준비한 왕처럼 그를 쳐서 이기리니
Bēdas un izbailes viņu biedē, viņu pārvar kā ķēniņš, uz kaušanos gatavs.
25 이는 그 손을 들어 하나님을 대적하며 교만하여 전능자를 배반함이니라
Jo viņš izstiepa savu roku pret Dievu un cēlās pret to Visuvareno.
26 그는 목을 굳게 하고 두터운 방패로 하나님을 치려고 달려가나니
Viņš skrēja pret Viņu ar pašu galvu, ar savu priekšturamo bruņu biezām pumpām.
27 그 얼굴에는 살이 찌고 허리에는 기름이 엉기었고
Viņš savu vaigu tauki izbaroja un kopa resnu vēderu.
28 그는 황무한 성읍, 사람이 살지 아니하는 집, 돌 무더기가 될 곳에 거하였음이니라
Viņš dzīvoja izpostītās pilsētās un namos, kur nebija jādzīvo, kuriem nolemts būt par akmeņu kopām.
29 그는 부요하지 못하고 재산이 항상 있지 못하며 그 산업이 땅에서 증식하지 못할 것이며
(Tāpēc) viņš nepaliks bagāts, un viņa manta nepastāvēs, un viņa laime neizplētīsies virs zemes.
30 흑암한 데를 떠나지 못하리니 불꽃이 그 가지를 말릴 것이라 하나님의 입김에 그가 떠나리라
Viņš no tumsības ārā neiznāks, liesma izkaltēs viņa zarus, caur Dieva mutes dvašu viņš aizies.
31 그는 스스로 속아 허망한 것을 믿지 말 것은 허망한 것이 그의 보응이 될 것임이라
Lai viņš nepaļaujas uz nelietību, ar to viņš pieviļas; jo nelietība būs viņa alga.
32 그의 날이 이르기 전에 그 일이 이룰 것인즉 그 가지가 푸르지 못하리니
Tā alga nāks priekšlaiku, un viņa zars nezaļos.
33 포도열매가 익기 전에 떨어짐 같고 감람 꽃이 곧 떨어짐 같으리라
Viņš zaudēs kā vīna koks savus ķekarus un nometīs kā eļļas koks savus ziedus.
34 사곡한 무리는 결실이 없고 뇌물을 받는 자의 장막은 불탈 것이라
Jo bezdievīgo saime paliks neauglīga, un uguns norīs dāvanu ņēmēju dzīvokļus.
35 그들은 악한 생각을 배고 불의를 낳으며 마음에 궤휼을 예비한다 하였느니라
Tie ir grūti ar netaisnību un dzemdē postu, un savām sirds domām tie pieviļas.
