욥기 14
1 여인에게서 난 사람은 사는 날이 적고 괴로움이 가득하며
Cilvēks, no sievas dzimis, dzīvo īsu laiku un ir pilns grūtuma.
2 그 발생함이 꽃과 같아서 쇠하여지고 그림자 같이 신속하여서 머물지 아니하거늘
Viņš izaug kā puķe un novīst, viņš bēg kā ēna un nepastāv.
3 이와 같은 자를 주께서 눈을 들어 살피시나이까 나를 주의 앞으로 이끌어서 심문하시나이까
Un par tādu Tu atveri savas acis un vedi mani Tavas tiesas priekšā.
4 누가 깨끗한 것을 더러운 것 가운데서 낼 수 있으리이까 하나도 없나이다
Kas dos šķīstu no nešķīstiem? Nav neviena.
5 그 날을 정하셨고 그 달 수도 주께 있으므로 그 제한을 정하여 넘어가지 못하게 하셨사온즉
Viņa dienas jau ir nospriestas, viņa mēnešu pulks stāv pie Tevis, Tu tam esi licis robežu, to viņš nepārkāps.
6 그에게서 눈을 돌이켜 그로 쉬게 하사 품군 같이 그 날을 마치게 하옵소서
Griez nost Savas acis no tā, ka atpūšās, ka tas priecājās kā algādzis, savu dienu nobeidzis.
7 나무는 소망이 있나니 찍힐지라도 다시 움이 나서 연한 가지가 끊이지 아니하며
Jo kokam, kad top nocirsts, ir cerība, ka atkal atjaunosies, un viņa atvases nemitās.
8 그 뿌리가 땅에서 늙고 줄기가 흙에서 죽을지라도
Jebšu viņa sakne zemē kļūst paveca, un viņa celms pīšļos mirst,
9 물 기운에 움이 돋고 가지가 발하여 새로 심은 것과 같거니와
Taču no ūdens smaržas viņš atkal izplaukst un dabū zarus kā iedēstīts.
10 사람은 죽으면 소멸되나니 그 기운이 끊어진즉 그가 어디 있느뇨
Bet vīrs mirst, un ir pagalam, cilvēks izlaiž dvēseli, - un kur nu ir?
11 물이 바다에서 줄어지고 하수가 잦아서 마름 같이
Ūdeņi iztek no ezera, un upe izsīkst un izžūst.
12 사람이 누우면 다시 일어나지 못하고 하늘이 없어지기까지 눈을 뜨지 못하며 잠을 깨지 못하느니라
Tāpat cilvēks apgūlās un necēlās vairs; kamēr debesis zūd, tie neuzmodīsies, un netaps traucēti no sava miega.
Ak, kaut Tu mani apslēptu kapā un mani apsegtu, kamēr Tava dusmība novērstos; kaut Tu man galu nolemtu un tad mani pieminētu! (Sheol h7585)
14 사람이 죽으면 어찌 다시 살리이까 나는 나의 싸우는 모든 날 동안을 참고 놓이기를 기다렸겠나이다
Kad vīrs mirst, vai tas atkal dzīvos? Es gaidītu visu savu kalpošanas laiku, kamēr nāktu mana atsvabināšana.
15 주께서는 나를 부르셨겠고 나는 대답하였겠나이다 주께서는 주의 손으로 지으신 것을 아껴 보셨겠나이다
Tu sauktu un es Tev atbildētu; Tu ilgotos pēc Sava roku darba.
16 그러하온데 이제 주께서 나의 걸음을 세시오니 나의 죄를 살피지 아니하시나이까
Bet nu Tu skaiti manus soļus un neapstājies manu grēku dēļ.
17 내 허물을 주머니에 봉하시고 내 죄악을 싸매시나이다
Mana pārkāpšana ir noglabāta un apzieģelēta, un Tu pielieci vēl klāt pie mana nozieguma.
18 무너지는 산은 정녕 흩어지고 바위는 그 자리에서 옮겨가고
Tiešām, kalns sagrūst, kad tas krīt, un klints aizceļas no savas vietas.
19 물은 돌을 닳게 하고 넘치는 물은 땅의 티끌을 씻어 버리나이다 이와 같이 주께서는 사람의 소망을 끊으시나이다
Ūdens izgrauž akmeņus, un viņa plūdi aizpludina zemes pīšļus, un cilvēka cerībai Tu lieci zust.
20 주께서 사람을 영영히 이기셔서 떠나게 하시며 그의 얼굴 빛을 변하게 하시고 쫓아 보내시오니
Tu viņu pārvari pavisam un viņš aiziet; Tu pārvērti viņa ģīmi, un tā Tu viņu aizdzeni.
21 그 아들이 존귀하나 그가 알지 못하며 비천하나 그가 깨닫지 못하나이다
Vai viņa bērni tiek godā, viņš to nezin, vai tie ir trūkumā, ir to viņš no tiem nesamana.
22 오직 자기의 살이 아프고 자기의 마음이 슬플 뿐이니이다
Viņa paša miesās ir sāpes, un viņa paša dvēselei jāžēlojās.
