예레미야애가 5
1 여호와여, 우리의 당한 것을 기억하시고 우리의 수욕을 감찰하옵소서
Rememoru, ho Eternulo, kio fariĝis al ni; Rigardu kaj vidu nian malhonoron!
2 우리 기업이 외인에게, 우리 집들도 외인에게 돌아갔나이다
Nia heredaĵo transiris al fremduloj, Niaj domoj al aligentuloj.
3 우리는 아비 없는 외로운 자식이오며 우리 어미는 과부 같으니
Ni fariĝis orfoj senpatraj, Niaj patrinoj estas kiel vidvinoj.
4 우리가 은을 주고 물을 마시며 값을 주고 섶을 얻으오며
Nian akvon ni trinkas pro mono; Nian lignon ni ricevas nur pro pago.
5 우리를 쫓는 자는 우리 목을 눌렀사오니 우리가 곤비하여 쉴 수 없나이다
Oni pelas nin je nia kolo; Ni laciĝis, sed oni ne permesas al ni ripozi.
6 우리가 애굽 사람과 앗수르 사람과 악수하고 양식을 얻어 배불리고자 하였나이다
Al Egiptujo ni etendis la manon, Al Asirio, por satiĝi per pano.
7 우리 열조는 범죄하고 없어졌고 우리는 그 죄악을 담당하였나이다
Niaj patroj pekis, sed ili jam ne ekzistas; Kaj ni devas suferi pro iliaj malbonagoj.
8 종들이 우리를 관할함이여 그 손에서 건져낼 자가 없나이다
Sklavoj regas super ni; Kaj neniu liberigas nin el iliaj manoj.
9 광야에는 칼이 있으므로 죽기를 무릅써야 양식을 얻사오니
Kun danĝero por nia vivo ni akiras nian panon, Pro la glavo en la dezerto.
10 주림의 열기로 인하여 우리의 피부가 아궁이처럼 검으니이다
Nia haŭto varmegiĝis kiel forno, Por la kruela malsato.
11 대적이 시온에서 부녀들을, 유다 각 성에서 처녀들을 욕보였나이다
La virinojn en Cion ili senhonorigis, La virgulinojn en la urboj de Judujo.
12 방백들의 손이 매어달리며 장로들의 얼굴이 존경을 받지 못하나이다
La princoj estas pendigitaj je siaj manoj; La maljunulojn oni ne respektis.
13 소년들이 맷돌을 지오며 아이들이 섶을 지다가 엎드러지오며
La junuloj devas porti muelŝtonojn; La knaboj falas sub la lignoŝarĝoj.
14 노인은 다시 성문에 앉지 못하며 소년은 다시 노래하지 못하나이다
La maljunuloj jam ne sidas ĉe la pordegoj, La junuloj jam ne kantas.
15 우리 마음에 희락이 그쳤고 우리의 무도가 변하여 애통이 되었사오며
Malaperis la gajeco de nia koro; Niaj dancrondoj aliformiĝis en funebron.
16 우리 머리에서 면류관이 떨어졌사오니 오호라! 우리의 범죄함을 인함이니이다
Defalis la krono de nia kapo; Ho ve al ni, ke ni pekis!
17 이러므로 우리 마음이 피곤하고 이러므로 우리 눈이 어두우며
Pro tio senfortiĝis nia koro, Pro tio senlumiĝis niaj okuloj:
18 시온산이 황무하여 여우가 거기서 노나이다
Pro la monto Cion, ke ĝi fariĝis dezerta, Ke vulpoj vagas sur ĝi.
19 여호와여, 주는 영원히 계시오며 주의 보좌는 세세에 미치나이다
Sed Vi, ho Eternulo, kiu restas eterne Kaj kies trono staras de generacio al generacio,
20 주께서 어찌하여 우리를 영원히 잊으시오며 우리를 이같이 오래 버리시나이까?
Kial Vi forgesis nin kvazaŭ por eterne, Forlasis nin por longa tempo?
21 여호와여, 우리를 주께로 돌이키소서 그리하시면 우리가 주께로 돌아가겠사오니 우리의 날을 다시 새롭게 하사 옛적 같게 하옵소서
Reirigu nin, ho Eternulo, al Vi, ke ni revenu; Renovigu niajn tagojn kiel en la tempo antaŭa.
22 주께서 우리를 아주 버리셨사오며 우리에게 진노하심이 특심하시니이다
Ĉar ĉu Vi nin tute forpuŝis? Vi tre forte ekkoleris kontraŭ ni.
