Malekha 7
1 Avalongonchi ne avasimbi vavo vakhomile khu Yerusalemu valondamine nu khunchungutela umwene.
Farisæarane og nokre skriftlærde som var komne frå Jerusalem, samla seg ein gong kring Jesus.
2 Vakhavavona avakhongi va mwene vilya imikate ne fikokho khetakalava.
For dei hadde set at nokre av læresveinarne hans åt maten sin med ureine - dei meinte: utvegne hender;
3 (Avalongonchi na Vayahudi voni savilya vikhalava vononu; vikhwibatelela inyikho incha vagogolo.
og farisæarane og alle jødar tvær alltid henderne vel fyrr dei et; det er ein skikk dei hev frå dei gamle, og den held dei seg etter;
4 Avalongonchi vovayile ukhuhuma ukhuvigoncha, savilya vu savogile. Khulenindagelo inchinge inchovikhonchikonga, ukhusukha ifinywelo, isefulila, ifyombo ifya shaba niifigodo ifivitamela pakhulya.)
og når dei kjem frå torget, et dei ikkje fyrr dei hev skvett vatn yver seg; og mykje anna er det som hev vorte sed og skikk hjå deim, som å skylja koppar og krus og koparkjelar og benkjer.
5 Avalongonchi ne vasimbi vakhambuncha u Yiisu, “Khehi avakhongi vakho samitame ukhukongana ni nyikho incha vatanchi, ulwa khuva vilya imikate khetakalava amavokho?”
So kom då farisæarane og dei skriftlærde og spurde honom: «Kvi fylgjer ikkje læresveinarne dine dei skikkarne me hev frå dei gamle, men et maten sin med ureine hender?»
6 Umwene akhavavola, “Unyamalago Yesaya anchovile vononu khulyomwe asimbile, 'Avanu ava vikhunyedehka khu milomo, inumbula incha vene chilikhutali nune.
Han svara: «Jesaja spådde sant um dykk, de hyklarar, som det stend skrive: «Med lipporn’ lovar dei meg, denne lyden, Men hugen deira han er langt ifrå meg.
7 Vikhombombela inekhelo injalubedo vimanyisya indagelo incha vanu ndi finchago fya vane.'
D’er liten mun i at dei meg vil æra, Når det dei lærer folk er mannebod.»
8 Munchilekhile indagelo incha Nguluve nu hwibatelela inyikho imepo incha vanu.”
De ansar ikkje Guds bod, men held dykk etter menneskjelærdom.
9 Pwu akhanchova khuvene, “Mlubelile ululagelo ulwa Nguluve ili mlolele inyikho nchenyo!
Å jau, det er rett fint åtfare, » sagde han, «at de gjer Guds bod um inkje, so de kann fylgja skikkarne dykkar!
10 Ulwa khuva u Mose atile, “Umwedekhe u Dada vakho nu Jyova vakho, 'Yoywa inchova amavivi khwa Dadaye nu khwavanina lwa yelweli ifwa.'
Moses hev sagt: «Du skal æra far din og mor di!» og: «Den som bannar far sin eller mor si, skal døy!»
11 Ulwa khuva mwita, 'Ingave umunu inchova khwa dadaye nu vanina, “Ulutangilo lwolwoni lolwo mukhale mwikhava ukhuhuma khulyone lwiva khebana khu Hekalu,'” (elyo khuhuta atekhominche Unguluve')
Men de segjer: «Når ein mann talar so til far sin eller mor si: «Det som eg kunde ha hjelpt deg med, skal vera ein korban» - det er: ei tempelgåva -
12 Pwu sikhondekhe ukhuvomba embombo yeyonikhwa deda ama uvanina.
so let de honom ikkje lenger få lov til å gjera noko for foreldri sine.
13 Mukholovekhe ululagelo ulwa Nguluve ukhuta sakhenu khu nyikho nchenyo. Ni mbombo inchopingi mukhonchivomba.”
Soleis gjer de Guds ord um inkje med skikkarne dykkar, som de hev lært folk. Og slikt gjer de mykje av.»
14 Akhakilivukhela ukhuvelanga avalulundamano nu khuvavola, “Mumolekhenche one, mwe voni, munyeliwe.
So kalla han folket til seg att og sagde med deim: «Høyr på meg alle, og tenk på det eg segjer!
15 Khesiholi kyokyoni ukhuhuma khunchi khu munu khekyo khiwesya ukhundamya amunu ekhihwingela khumwene. Khekhonguma omunu khyohikhondamya.
Det finst ingen ting utanfor menneskjet som kann gjera honom urein um det kjem inn i honom; men det som kjem ut or menneskjet, det er det som gjer honom urein.
16 (Nchingakhencha: unsitali ugu, “Ingave omunu yoywa avenchaga ale ni mbulukhutu incha khupulikha, apulekhage” Gusimoli mu kalata incha khatale).
Høyr etter, kvar som høyra kann!»
17 U Yiisu akhavalekha avalulundamano nu khwingela mu mbunchenge, avakhongi va mwene vakhambuncha ukhukongana ne khehwani khela.
Då han var komen inn og hadde skilst ifrå folket, spurde læresveinarne honom um dette ordtøket.
18 Yiisu akhata, “Na nyomwe samweliwe? Samwilola ukhuta khyokyoni ni khekyo khihomwingila omunu sakhiwesya ukhundamya,
«Er de og so uvituge?» svara han. «Skynar de’kje at det som kjem inn i menneskjet utantil, kann aldri gjera honom urein?
19 Ulwa khuva sakhehelote mu numbula eya mwene, khihwingela mulitumbu lya mwene pwu kheluta khu ya vele.” Khu nchovele eye u Yiisu akhafivalancha ifyakhulya fyoni.
For det kjem ikkje inn i hjarta hans, men i buken, og fer ut der det skal; soleis vert all føda rein.
20 Akhanchova, “Khehyo khihoma umunu khyohikhondamya.
Men det som gjeng ut or menneskjet, » sagde han, «det gjer honom urein.
21 Ulwa khuva khihoma mu munu, khunchi eya numbula, khilomana na masage amavivi, uvuligu, uvulyasi, uvubudi,
For innantil, or menneskjehjarta, kjem dei vonde tankarne: lauslivnad, tjuvskap, manndråp,
22 Uvumalaya, uvunogwe uvuvivi, uvuvivi, uvusyovi, ukhuligupa, ilweginio, uvokhonyofu.
egteskapsbrot, girugskap, vondskap, svik, ukjurskap, ovund, gudsspotting, ovmod, vitløysa.
23 Amavivi aga goni gikho mugati, gugagyo gikhondamya omunu.”
Alt dette vonde kjem innantil, og gjer menneskjet ureint.»
24 Akhema ukhuhuma pala nu khuhega ukhuluta khu Tiro ne Sidoni. Akhingela mugati sakhanogwa omunu uveavinchaga alomanye ukhuta aleapo, yekhalemehan ukhumfikha.
So tok han ut derifrå, og for burt til Tyrus-bygderne. Der gjekk han inn ein stad, og vilde ikkje nokon skulde vita det; men det kunde ikkje dyljast.
25 Pwu udala, unyamwana unyamepo imbivi, akhapulekha elimenyu lya mwene, akhincha, akhagwa pa malunde ga mwene.
Ei kona hadde ei liti dotter som det var ei urein ånd i; då ho fekk høyra um honom, kom ho straks og kasta seg ned for føterne hans;
26 Udala uywa ale Myunani, uva khevumbuho kya Kifoniki. Akhansima ukhuta anchisweme imepo imbivi ukhuhuma khu mwaleve.
det var ei heidningkona, av syro-fønikisk ætt. Og ho bad at han vilde driva den vonde åndi ut or dotter hennar.
27 Yiisu akhambula udala, “Valekhe avana valye tasi, ulwa khuva sio lunonu ukhutola unkate gwa vana nu khulakhela imbwa.”
«Lat fyrst borni få eta seg mette!» svara han; «det er’kje vænt å taka brødet frå borni og kasta det for hund-ungarne.»
28 Pwu udala akhanda ukhuta, “Lweli Ntwa, na nchimbwa pasi pa mwes yayilya amasigalelo ga khyahulya hya vana.”
«Jau, Herre, » svara ho; «små-hundarne et då og under bordet av smularne etter borni.»
29 Akhambola, “Ulwa khuva unchovile evwo, ulutage nuvudekhedekhe. Imepo nchindekhisye umwalevo.”
Då sagde Jesus: «For det ordet skuld kann du ganga heim att; den vonde åndi hev fare ut or dotter di.»
30 Udala akhavuya khuvunchenge uvwa mwene ambone umwaleve agonile pa khetalati, imepo nchindekhisye.
Då ho so kom heim, fann ho barnet liggjande på sengi, og åndi hadde fare ut.
31 Yiisu akhahuma khu Tiro akhagengela khu Sidoni akhaloncha khunyanja eya Galileya ulunyikha ulwa Dikapolisi.
Då han tok ut att frå Tyrus-bygderne, for han um Sidon til Galilæasjøen, midt igjenom Dekapolis-bygdi.
32 Pwu vakhandetela omunu uveanchivile uve ilemwa ukhonchova vononu, vakhansima u Yiisu avekhe ifivokho fya mwene pa mwene.
Då kom dei til honom med ein som var dauv og godtsom mållaus, og bad han vilde leggja henderne på honom.
33 Akhang'omya khunchi ya lulundamano khu lufikho, pwu akhavekhe ifikonche mu mbulukhutu nchamwene, vwu abekhile amati, akhibata ululimi lwa mwene.
Jesus tok honom til sides, burt ifrå folkehopen, stakk fingrarne sine i øyro hans, og vætte tunga hans med råke av munnen sin.
34 Akhalola khule yanya, akhakeha nu khumbula, “Efata, “Khuhuta “Dendukha!”
So såg han upp imot himmelen og sukka, og sagde til honom: «Effata!» - det er: «Lat deg upp!»
35 Pwu unsekhe gugwa imbulukhutu nchikha dendukha, na khwhyo khehansigaga ululimi khehanangeha alekhunchova.
Då vart øyro hans upplatne, bandet losna av tunga, og han tala klårt.
36 Pwu akhavalagela vasite ukhumbula omunu uveavenchaga. Vwu ikhovalagela elyo, pwu vale khupanga imbombo incho khuvingi.
Jesus forbaud deim å segja det med nokon. Men di meir han forbaud det, di meir bar dei det utyver.
37 Va yelweli vakhadega nu khuta, “Avombile khela khenu khenonu. Nu khuvavekha avanchivile ukhupulekha, na avabubu ukhunchova.”
Dei var reint tekne og sagde: «Han hev gjort alt vel! dei dauve gjev han høyrsel, og dei mållause mæle.»
