ಯೋಬನು 29
Y volvió Job a tomar su propósito, y dijo:
2 ೨ “ಅಯ್ಯೋ ನಾನು ಹಿಂದಿನ ತಿಂಗಳುಗಳಲ್ಲಿ ಇದ್ದಂತೆ ಈಗಲೂ ಇದ್ದರೆ ಎಷ್ಟೋ ಸಂತೋಷವಾಗಿತ್ತು! ಆ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ದೇವರು ನನ್ನನ್ನು ಕಾಯುತ್ತಿದ್ದನಲ್ಲಾ!
¡Quién me volviese como en los meses pasados, como en los días cuando Dios me guardaba,
cuando hacía resplandecer su candela sobre mi cabeza, a la luz de la cual yo caminaba en la oscuridad;
como fue en los días de mi juventud, cuando Dios era familiar en mi tienda;
cuando aún el Omnipotente estaba conmigo, y mis hijos alrededor de mí;
6 ೬ ಹಾಲು ತುಪ್ಪದಲ್ಲಿ ನನ್ನ ಪಾದಗಳನ್ನು ತೊಳೆಯುತ್ತಿದ್ದೆ, ಬಂಡೆಯು ನನಗೋಸ್ಕರ ಎಣ್ಣೆಯನ್ನು ಪ್ರವಾಹವಾಗಿ ಸುರಿಸುತ್ತಿತ್ತು.
cuando lavaba yo mis caminos con manteca, y la piedra me derramaba ríos de aceite!
Cuando salía a la puerta a juicio, y en la plaza hacía aparejar mi silla,
Los jóvenes me veían, y se escondían; y los viejos se levantaban, y estaban en pie.
Los príncipes detenían sus palabras; ponían la mano sobre su boca;
la voz de los principales se ocultaba, y su lengua se pegaba a su paladar;
cuando los oídos que me oían, me llamaban bienaventurado, y los ojos que me veían, me daban testimonio.
Porque libraba al pobre que gritaba, y al huérfano que carecía de ayudador.
La bendición del que se iba a perder venía sobre mí; y al corazón de la viuda daba alegría.
14 ೧೪ ನಾನು ಧರ್ಮವನ್ನು ಧರಿಸಿಕೊಂಡೆನು, ಧರ್ಮವು ನನ್ನನ್ನು ಧರಿಸಿತು. ನನ್ನ ನ್ಯಾಯವೇ ನನಗೆ ನಿಲುವಂಗಿಯೂ, ಕಿರೀಟವೂ ಆಗಿತ್ತು.
Me vestía de justicia, y ella me cubría como un manto; y mi diadema era juicio.
Yo era ojos al ciego, y pies al cojo.
A los menesterosos era padre; y de la causa que no entendía, me informaba con diligencia.
Y quebraba los colmillos del inicuo, y de sus dientes hacía soltar la presa.
18 ೧೮ ಆಗ ನಾನು ಹೇಳಿದ್ದೇನೆಂದರೆ, ‘ನನ್ನ ಗೂಡಿನಲ್ಲಿಯೇ ನಾನು ಸಾಯುವೆನು, ನನ್ನ ದಿನಗಳು ಮರಳಿನಂತೆ ಅಸಂಖ್ಯವಾಗಿರುವವು.
Y decía yo: En mi nido moriré, y como arena multiplicaré días.
19 ೧೯ ನನ್ನ ಬೇರುಗಳು ನೀರಿನವರೆಗೂ ವ್ಯಾಪಿಸಿಕೊಂಡಿರುವವು, ರಾತ್ರಿಯಲ್ಲಿ ಇಬ್ಬನಿಯು ನನ್ನ ರೆಂಬೆಗಳ ಮೇಲೆ ಬಿದ್ದಿರುವುದು.
Mi raíz está abierta junto a las aguas, y en mis ramas permanecerá rocío.
Mi honra se renueva conmigo, y mi arco se renueva en mi mano.
Me oían, y esperaban; y callaban a mi consejo.
Tras mi palabra no replicaban, mas mi razón destilaba sobre ellos.
Me esperaban como a la lluvia, y abrían su boca como a la lluvia tardía.
Si me reía a ellos, no lo creían; y no abatían la luz de mi rostro.
25 ೨೫ ನಾನು ಅವರಿಗೆ ತಕ್ಕ ಮಾರ್ಗವನ್ನು ಆರಿಸಿಕೊಟ್ಟು, ತನ್ನ ಸೈನ್ಯಗಳ ಮಧ್ಯದಲ್ಲಿ ಕುಳಿತಿರುವ ರಾಜನಂತೆಯೂ, ದುಃಖಿತರನ್ನು ಸಂತೈಸುವ ಮುಖಂಡನಾಗಿ ಆಸೀನನಾಗಿದ್ದೆನು.”
Aprobaba el camino de ellos, y me sentaba en cabecera; y moraba como rey en el ejército, como el que consuela llorosos.
