ಯೋಬನು 29
Job continua son discours sentencieux, et dit:
2 ೨ “ಅಯ್ಯೋ ನಾನು ಹಿಂದಿನ ತಿಂಗಳುಗಳಲ್ಲಿ ಇದ್ದಂತೆ ಈಗಲೂ ಇದ್ದರೆ ಎಷ್ಟೋ ಸಂತೋಷವಾಗಿತ್ತು! ಆ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ದೇವರು ನನ್ನನ್ನು ಕಾಯುತ್ತಿದ್ದನಲ್ಲಾ!
Oh! que ne suis-je comme aux mois d'autrefois, comme au jour où Dieu me gardait,
Quand son flambeau luisait sur ma tête, quand je marchais à sa lumière dans les ténèbres;
Comme aux jours de mon automne, quand l'amitié de Dieu veillait sur ma tente;
Quand le Tout-Puissant était encore avec moi, et que mes jeunes gens m'entouraient;
6 ೬ ಹಾಲು ತುಪ್ಪದಲ್ಲಿ ನನ್ನ ಪಾದಗಳನ್ನು ತೊಳೆಯುತ್ತಿದ್ದೆ, ಬಂಡೆಯು ನನಗೋಸ್ಕರ ಎಣ್ಣೆಯನ್ನು ಪ್ರವಾಹವಾಗಿ ಸುರಿಸುತ್ತಿತ್ತು.
Quand je lavais mes pieds dans le lait, et que le rocher se fondait près de moi en torrent d'huile!
Quand je sortais pour me rendre à la porte de la ville, et que je me faisais préparer un siège dans la place publique,
Les jeunes gens, me voyant, se retiraient; les vieillards se levaient et se tenaient debout.
Des princes s'arrêtaient de parler, et mettaient la main sur leur bouche.
La voix des chefs s'éteignait, et leur langue s'attachait à leur palais.
Car l'oreille qui m'entendait me proclamait heureux, et l'œil qui me voyait me rendait témoignage.
Car je délivrais l'affligé qui criait, et l'orphelin qui n'avait personne pour le secourir.
La bénédiction de celui qui s'en allait périr venait sur moi, et je faisais chanter de joie le cœur de la veuve.
14 ೧೪ ನಾನು ಧರ್ಮವನ್ನು ಧರಿಸಿಕೊಂಡೆನು, ಧರ್ಮವು ನನ್ನನ್ನು ಧರಿಸಿತು. ನನ್ನ ನ್ಯಾಯವೇ ನನಗೆ ನಿಲುವಂಗಿಯೂ, ಕಿರೀಟವೂ ಆಗಿತ್ತು.
Je me revêtais de la justice, et elle se revêtait de moi. Mon équité était mon manteau et ma tiare.
J'étais les yeux de l'aveugle, et les pieds du boiteux.
J'étais le père des pauvres, et j'étudiais à fond la cause de l'inconnu.
Je brisais les mâchoires de l'injuste, et j'arrachais la proie d'entre ses dents.
18 ೧೮ ಆಗ ನಾನು ಹೇಳಿದ್ದೇನೆಂದರೆ, ‘ನನ್ನ ಗೂಡಿನಲ್ಲಿಯೇ ನಾನು ಸಾಯುವೆನು, ನನ್ನ ದಿನಗಳು ಮರಳಿನಂತೆ ಅಸಂಖ್ಯವಾಗಿರುವವು.
Et je disais: Je mourrai avec mon nid, et je multiplierai mes jours comme le phénix.
19 ೧೯ ನನ್ನ ಬೇರುಗಳು ನೀರಿನವರೆಗೂ ವ್ಯಾಪಿಸಿಕೊಂಡಿರುವವು, ರಾತ್ರಿಯಲ್ಲಿ ಇಬ್ಬನಿಯು ನನ್ನ ರೆಂಬೆಗಳ ಮೇಲೆ ಬಿದ್ದಿರುವುದು.
Ma racine sera exposée à l'eau, et la rosée passera la nuit dans mes branches.
Ma gloire se renouvellera en moi, et mon arc se renforcera dans ma main.
On m'écoutait, on attendait et on se taisait, jusqu'à ce que j'eusse donné mon avis.
Après que j'avais parlé, on ne répliquait pas, et ma parole découlait goutte à goutte sur eux.
Ils m'attendaient comme la pluie, et ils ouvraient leur bouche comme pour une ondée tardive.
Je souriais quand ils étaient désespérés; et ils n'altéraient pas la sérénité de mon visage.
25 ೨೫ ನಾನು ಅವರಿಗೆ ತಕ್ಕ ಮಾರ್ಗವನ್ನು ಆರಿಸಿಕೊಟ್ಟು, ತನ್ನ ಸೈನ್ಯಗಳ ಮಧ್ಯದಲ್ಲಿ ಕುಳಿತಿರುವ ರಾಜನಂತೆಯೂ, ದುಃಖಿತರನ್ನು ಸಂತೈಸುವ ಮುಖಂಡನಾಗಿ ಆಸೀನನಾಗಿದ್ದೆನು.”
J'aimais à aller avec eux, et je m'asseyais à leur tête; je siégeais comme un roi au milieu de ses gardes, comme un consolateur au milieu des affligés.
