Maki 9
1 Hagi Jisasi'a mago'ane zamasamino, Tamage hu'na neramasmue, amafi otiza mani'naza vahepintira, ofri mani'ne'za Anumzamofo kumamo'a hanave'ane esige'za kegahaze.
Det segjer eg dykk for sant, » sagde han: «Sume av deim som her stend, skal ikkje smaka dauden fyrr dei ser at Guds rike hev kome med velde.»
2 Hagi 6'a zagegna evutegeno, Jisasi'a Pitama, Jemisima, Jonikizmia zamavareno za'za agonafi mareriza zamagrake umani'ne'za, negageno Jisasi avufagamo'a rukrehe huno ruzahe nehigeno,
Seks dagar etter tok Jesus Peter og Jakob og Johannes med seg upp på eit høgt fjell; der var dei åleine for seg sjølve. Då vart han forklåra for augo deira,
3 kukena'amo'a efe anentake huno tampre tampre hu'ne. Mopafina kukena sese nehigeno e'inahukna efenentake nosiaza huno efenentake hu'ne.
og klædi hans vart skinande kvite, so ingen bleikjar i verdi kunde ha gjort deim so kvite.
4 Hagi Elaija'a Mosesi'ene zamavuga efore huke Jisasi'ene naneke hu'naze.
Og Elia synte seg for deim saman med Moses; dei stod og tala med Jesus.
5 Ana higeno Pita'a anage huno Jisasina asami'ne, Hurami' ne'moke, knare amafina mani'none. Hagi tagufa tona nona kigahune. Mago nona Kagriki, mago nona Mosesinki, mago nona Elaijanki huta kigahune.
Då tok Peter til ords og sagde til Jesus: «Meister, det er godt me er her! Lat oss gjera tri hytter, ei åt deg, og ei åt Moses, og ei åt Elia!»
6 Na'ankure zamagra tusi koro nehazageno, na'ane naneke hugahie, Pita'a ontahineno ana kea hu'ne.
Han visste ikkje kva han skulde segja; for dei var fulle av otte.
7 Anante hampomo refitenezmantegeno, mago agerumo amanage ana hampompinti hu'ne, ama'i tusiza hu'na navesima nentoa Mofavreni'e. Agrama hania kea antahi amiho!
So kom det ei sky og skygde yver deim, og or skyi kom det ei røyst: «Dette er Son min, han som eg elskar. Høyr på honom!»
8 Hagi keganti kegma hu'za kazana, ame huke Moseke Elaijake omani'nakeno, Jisasi'a Agrake mani'nege'za ke'naze.
Men best dei skoda ikring seg, såg dei ingen meir utan Jesus - han var åleine hjå deim.
9 Hagi zamagrama agonaregati magoka eneramizageno hanave ke zamasamino, ke'naza zana vahera ozmasamitfa hu'nenkeno, Vahe'mofo Mofavremo'a fripinti otiteno hu'ne.
Då dei gjekk ned av fjellet, sagde han med deim at dei ikkje måtte tala til nokon um det dei hadde set, fyrr Menneskjesonen var staden upp frå dei daude.
10 Hagi fritena otigahema hia nanekema zamagra'a nentahiza, na agu'agesare nehie hu'za hu'naze.
Det ordet merka dei seg, men undrast seg imillom kva det skulde tyda: «standa upp frå dei daude».
11 Anante zamagra Jisasina anage hu'za antahige'naze, na'a hige'za kasegere ugagota hu'naza vahe'mo'za, hu'za Elaija'a etenkeno'e hu'za nehaze?
So spurde dei honom: «Segjer ikkje dei skriftlærde at fyrst lyt Elia koma?»
12 Jisasi'a anage huno zamasami'ne, Tamage Elaija ko eno maka'zama haviza hu'neazana eriso'e hu'ne. Hagi na'a higeno avontafepina krenteno, Vahe'mofo Mofavremo'a rama'a ataza erina, vahe'mo'za zamefi humigahaze hu'ne?
Ja, fyrst kjem Elia og set alt i rett lag att, svara han; «og kva er det som stend skrive um Menneskjesonen? At han skal lida mykje og agtast for inkje!
13 Hianagi anage hu'na neramasamue, Elaija'a ko' ehanatige'za nanknazama hunte'naku'ma haza'zana avontafepima kre'nea kante ante'za maka'zana hunte'naze.
Men eg segjer dykk at Elia og er komen, og dei gjorde med honom slikt dei vilde, som skrive er um honom.»
14 Jisasi'ene tagufa amage'ma nentaza disaipol naga'mo'zama, ete ruga'a amage'ma nentaza disaipol nagatema, e'za eme zamagazana kasegere ugagota hu'naza vahe'mo'za keha renezmantazage'za eme zamage'naze.
Då dei kom til læresveinarne, såg dei ein stor folkehop kringum deim, og nokre skriftlærde som var i ordkast med deim.
15 Anante ana maka vahe'mo'za Jisasina nege'za antri nehu'za, ame hu'za zamagare'za vu'za muse ome hunte'naze.
Og med same folkemengdi fekk sjå honom, vart dei reint forstøkte, og sprang imot honom og helsa.
16 Jisasi'a huno, Na'anku kehara zamagranena nehaze huno zamantahige'ne?
«Kva er det de dregst med deim um?» spurde han.
17 Tusi'a vahepinti mago'mo ana kemofo nona'a anage hu'ne, Rempi hurami ne'moke, havi avamumo agu'afi mani'neno agira eri antrako higeno, ke nosia mofavreni'a avarena Kagrite neoe.
Då svara ein av folket: «Meister, eg er komen til deg med son min. Han hev ei mållaus ånd i seg;
18 Anama havi avamu'mo'ma agu'afi nefreno'a azeri traka hutregeno mopafi masenegeno, ahirahi neregeno agipinti agremo zuzu nehigeno, avera anikreki nehuno mase havavu nehie. Ana nehige'na avre'na Kagri kamage'ma nentaza disaipol nagate havi avamu humegi atresazegu zamantahigo'anagi, azeri so'e huonte'naze.
når ho tek honom, riv ho og slit i honom, so fraudi stend utor munnen, og han skjer tenner og visnar burt. Eg bad læresveinarne dine at dei vilde driva henne ut, men dei var’kje god til.»
19 Ana kemofo nona'a Jisasi'a anage huno zamasami'ne, Tamagra tamentinti osu vahere! Nama'a gna tamagra nena manigahue? Nama'agna tamagri kna erina vugahue? Ana mofavre avaretma Nagrite eho.
Då tok Jesus til ords og sagde: «Å, du vantrune ætt! Kor lenge skal eg vera hjå dykk? Kor lenge skal eg tola dykk? Kom hit til meg med honom!»
20 Hagi ana mofavre avare'za azageno, havi avamumo Jisasima anama negeno'a, ana mofavre azeri traka hutregeno mopafi traka huno maseno rukre rukre nehigeno, agipintira agremo'a zuzu hurami'ne.
So leidde dei guten burt til honom, og med same han såg Jesus, reiv åndi i honom, so han stupte i marki og velte seg og togg fraud.
21 Ana nehigeno Jisasi'a ana mofavremofo nefana antahigeno, Nanknafi ana zana agafa hu'ne? Higeno, mofavre mani'negeno anazana fore humine huno hu'ne.
«Kor lenge hev han havt det so?» spurde Jesus. «Frå han var eit lite barn, » svara faren;
22 Rama'a zupa tevefine tirupine ahefri'naku azeri traka hunetre. Hagi Kagrama azahuga hunesunka, kasunku hurantenka taza huo huno hu'ne.
«og ofte hev åndi kasta honom både i elden og i vatnet, og vilja gjort ende på honom. Men er det mogelegt for deg, so gjer sælebot på oss og hjelp oss!»
23 Higeno Jisasi'a anage huno ana mofavremofo nefana asami'ne, Na'a higenka kagrama azahuga hunesunka azeri otio hunka nehane? Hagi mago'moma amentinti huno, maka'zana fore hugahie hanimofontera, amane maka'zana fore hugahie.
«Um det er mogelegt for meg -?» svara Jesus. «Alt er mogelegt for den som trur!»
24 Ana mofavremofo nefa'a ranke huno anage hu'ne, namentinti huanki namentintima osu'zana naza huo!
Og straks ropa far åt barnet: «Eg trur! Hjelp mi vantru!»
25 Hagi Jisasi'ma keama rama'a vahe'mo'za ame hu'za eritru nehazageno, havi avamura hanavetino hunteno, Kagra vahe'mokizmi zamazeri negi nenenka zamagi zamazeri antrako nehana havi avamumoka, hugantoanki agu'afintira atiraminka nevunka, mago'anena eofro.
Då Jesus såg at folket strøymde til, truga han den ureine åndi og sagde: «Du mållause og dauve ånd, far utor honom, segjer eg, og far aldri i honom meir!»
26 Higeno ranke huno azeri tagosi tagosi nehuno atiramino enevigeno, ana mofavremo fri vahekna huno mase'nege'za, hago frine hu'za hakare vahe'mo'za sumi sumi ke hugantigama hu'naze!
Då hua ho og reiv hardt i guten og for ut. Og han vart som eit lik, so dei fleste sagde: «Han hev slokna!»
27 Hianagi Jisasi'a azante akoheno azeri otigeno oti'ne.
Men Jesus tok honom i handi og vekte honom; då reiste han seg upp.
28 Ana huteno Jisasi'a nompi umarerige'za, amage'ma nentaza disaipol naga'mo'za, Agrane zamagraku umani'ne'za, na'a higeta havi avamura ahenati notrone hu'za antahige'naze?
Då Jesus var komen i hus, og læresveinarne var åleine med honom, spurde dei: «Kvi kunde ikkje me driva ut åndi?»
29 Hazageno Jisasi'a anage huno zamasami'ne, Amana huknazana, nunamuhu kantetike huntesageno atiramigahie.
Han svara: «Dette slaget kann ikkje drivast ut på anna vis enn med bøn og fasta.»
30 Hagi Jisasi'ene amage'ma nentaza disaipol naga'mo'za ana kumara atre'za, atiramiza Galili kaziga rukitagiza vu'naze. Hianagi Jisasi'a kama vazama'a mago vahemo antahi zankura ave'osine.
So tok dei ut derifrå og for gjenom Galilæa. Men han vilde ikkje nokon skulde vita det;
31 Na'ankure amage'ma nentaza disaipol nagara rempi hunezamino, anage huno zamasami'ne, Vahe'mofo Mofavre avare'za ha' vahe zamazampi antesage'za ahe fritesageno, tagufa kna maniteno kerifintira otigahie.
for han lærde sveinarne sine og sagde: Menneskjesonen skal gjevast yver i menneskjehender, og dei skal drepa honom; og tri dagar etter han er drepen, skal han standa upp att.
32 Hianagi ana naneke antahi ama nosu'za, antahige'zankura koro hu'naze.
Men dei skyna’kje det ordet, og torde ikkje spyrja honom.
33 Anantetira Kapaneamu kumatega ete'za, Jisasima nompinka enemanino'a anage huno zamantahige'ne. Kantegama ne-eta na'anku keaga huta e'naze?
So kom dei til Kapernaum, og då han var heime att, spurde han deim: «Kva var det de tala um på vegen?»
34 Hianagi kantegama ne-eza i'za amu'nontifintira ugagota hu'ne hu'za hugantugama hu'nazagu, zamagra kea osutfa hu'naze.
Dei tagde; for på vegen hadde dei tala med einannan um kven som var størst.
35 Anante'ma Jisasi'ma mopafima nemanino'a 12fu'a amage'ma nentaza disaipol naga'a, kehuno anage huno zamasami'ne, Iza'o ugagota hunaku'ma hanimo'a, henkarfa nemanino, maka vahe'mofo eriza vahe manigahie.
Då sette han seg og kalla til seg dei tolv, og sagde med deim: «Vil nokon vera den fyrste, so skal han vera den siste av alle og tenar for alle!»
36 Agra osi mofavre amunozmifi azante azerino azeri onetino, anage huno zamasami'ne.
So tok han eit lite barn og sette midt imillom deim og tok det i fang og sagde til deim:
37 Iza'o amanahu'kna osi mofavre, Nagri nagifi avreno azeri so'e huntesimo'a, Nagri navareno nazeri so'e hunantegahie. Iza'o Nagri'ma nevareno nazeri so'e hunante'nimo'a, Nagrike navareno nazeri so'e osugahianki, Nenfa hunantege'na e'nomofo avreno azeri so'e huntegahie.
«Den som tek imot eit sovore barn for mitt namn skuld, han tek imot meg; og den som tek imot meg, tek ikkje imot meg, men den som sende meg.»
38 Anante Joni'a Jisasina asamino, Hurami ne'moka mago ne'mo kagri kagifi havi avamutamina humegi netregeta negeta, ana osuo huta hunte'none. Na'ankure ana ne'mo'a tagranena vano osu'negu ana osuo huta asevazinte'none.
Johannes sagde til honom: «Meister, me såg at ein som ikkje er i fylgje med oss, dreiv ut vonde ånder i ditt namn, og me forbaud honom det, for di han ikkje var i fylgje med oss.»
39 Hianagi Jisasi'a anage hu'ne, I'o huonteho, na'ankure mago vahe'mo'e huno Nagri nagifima kaguvazama nehanimo'a, hantga huno hu haviza hu onantegahie.
«De skal ikkje forbjoda honom det, » sagde Jesus, «for den som gjer eit under i mitt namn, kann ikkje so snart tala vondt um meg;
40 E'ina hu'negu iza'o tagri'ma ha'marema norante'nimo'a, tagri kaziga mani'ne.
den som ikkje er imot oss, held med oss.
41 Na'ankure tamage hu'na neramasamue, iza'o, Kraisi amage'ma nentaza disaipol naga zamaza hanue huno nehuno, tima afi tamisimofona, mizama'amo'a fanane osugahie.
For den som gjev dykk ei skål med vatn for di de høyrer Kristus til, han skal ikkje missa si løn, det segjer eg dykk for visst.
42 Jisasi'a anage huno zamasami'ne, Iza'o ama osi mofavremo'za, Nagrite'ma zamentinti nehaza mofavre nagama kumipi zamarentesamokizmia, tusi'a monu havereti anankempi rentete'za, hagerimpi matevu'za atresageno uramisiana knare'zantfa hugahie.
Men den som legg ei snara for ein av desse små som trur, for honom var det mykje betre um det var lagt ein kvernstein um halsen hans, og han var kasta i havet.
43 Hagi kazamo'ma kumipi kavare nentesigenka akafri atro. Na'ankure ru tare kaza me'nenigeno asu osu tevava tevefi kavarente zanku, magoke kaza me'nena manivava asimu erisanana knare hugahie. (Geenna g1067)
Dersom handi di freistar deg, so hogg henne av! Det er betre du gjeng vanfør inn til livet, enn at du hev båe henderne dine og kjem i helvite, i den usløkkjande elden, (Geenna g1067)
44 [Anampina kanimo'a zamufgafi manivava hugahie. Hanki tevemo asu osu tevava hugahie.]
der ormen deira ikkje døyr, og elden ikkje sloknar.
45 Hagi kagamo'ma kumipi kavare nentesigenka akafri tro, na'ankure ru tare kaga me'neno asu osu tevava tevefi kavarente'zanku, magoke kaga me'nena, manivava asimu erizampi ufresanana knare hugahie. (Geenna g1067)
Og dersom foten din freistar deg, so hogg honom av! Det er betre du gjeng einføtt inn til livet, enn at du hev båe føterne dine og vert kasta i helvite, (Geenna g1067)
46 [Anampina kanimo'a zamufgafi manivava hugahie. Hanki tevemo asu osu tevava hugahie.]
der ormen deira ikkje døyr, og elden ikkje sloknar.
47 Hagi kavurgamo'ma kumipi kavare nentesigenka, anankavuraga tagati atro, na'ankure ru tare kavurga me'neno, asu osu tevava tevefi kavretre'zanku, magoke kavurgama me'nena, Anumzamofo kumapima ufresanana knare hugahie. (Geenna g1067)
Og dersom auga ditt freistar deg, so riv det ut! Det er betre du gjeng einøygd inn i Guds rike, enn at du hev tvo augo og vert kasta i helvite, (Geenna g1067)
48 Anampina kanimo'a zamufgafi manivava hugahie. Hanki tevemo asu osu tevava hugahie. (Ais 66:24)
der ormen deira ikkje døyr og elden ikkje sloknar.
49 Na'ankure hagereti'ma ofama eri hagama nehiaza huno ana mikomofona tevenu kre fatgo hugahie.
For kvart menneskje skal saltast med eld, liksom kvart offer vert salta med salt.
50 Hagemo'a knare hu'neanagi, haga'ama atresigenka, inankna hunka ete kagra eri haga hugahane? Tamagra hagegna huta amuno tamifina ovesinte avesinte hutma tamarimpa frune maniho.
Salt er ein godt; men vert saltet saltlaust, kva vil de då salta det med? Hav salt i dykk sjølve, og haldt fred med kvarandre!»
