Zosua 23

1 Hanki Ra Anumzamo'a Israeli vahera mani fru zamige'za ha' vahe'zaminena hara osu rama'a kafu amane mani'naze. Ana knafina Josua'a rama'a kafu maniteno ozafare'ne.

Då lang tid var lidi, og Herren hadde late Israel få fred for alle fiendar rundt ikring, og Josva var gamall vorten og ut i åri komen,

2 Anante Josua'a maka Israeli vahe'ma, ranra vahe'ma, ugagota kva vahe'ma, naneke refko hu kva vahetamine, vahete ugagota hu'naza vahe'tamina ke hige'za azageno amanage huno zamasami'ne, Nagra rama'a kafu manite'na menina ozafaroe.

då kalla Josva i hop heile Israel, styresmennerne og hovdingarne og domarane og formennerne deira, og sagde med deim: No er eg gamall og langt fram i åri;

3 Hanki Ra Anumzana tamagri Anumzamo'ma tamaza huno tamagu vazi'nea zana tamagra'a hago ke'naze. Na'ankure Ra Anumzana tamagri Anumzamo Agra'a tamaza huno ha' vahetamia hara huzmante'ne.

og de hev sjølve set alt det Herren hev gjort med alle dei folki som laut røma for dykk; for det var Herren, dykkar Gud, som stridde for dykk.

4 Hanki menina ama kea antahi ankereho, ha'ma huzamanteta e'ori'nona mopane, ko'ma hahu zamagatereta eri'nona mopama, Jodani tinteti agafa huteno vuno zage ufre kaziga Mediterenia hagerinte'ma uhanati'nea mopa, ana maka hago refko hu'na nagate nofite hu'na tamugeta erisantihare'naze.

Dei veit eg hev luta ut åt dykk, ætt for ætt, dei riki som endå er att, og like eins alle deim eg hev lagt i øyde, frå Jordan og til Storhavet der soli gjeng ned.

5 Ra Anumzana tamagri Anumzamo tamavugatira ha' vahe'tamia zamahe'natitresigeta, Ra Anumzamo'ma huvempama huramante'nea kante anteta mopazamia erigahaze.

Herren, dykkar Gud, skal sjølv støyta desse folki ut og driva deim burt for dykk, og de skal få eigna til dykk landet deira, soleis som Herren, dykkar Gud, hev lova dykk.

6 E'ina hu'negu Mosese'ma kasege avontafepima krente'nea nanekemofona kva hu'neta hankavetita, avariri fatgo nehuta, rukrahe hu kanti kama osiho.

So ver no urikkeleg støde til å halda og gjera alt det som er skrive i lovboki åt Moses! Vik aldri av ifrå det, korkje til høgre eller vinstre!

7 Hanki amama emani'naza mopafi vahe'enena taragoteta omanita, zamagri anumzamofo agi'a amu'nontamifina oheta, ana anumzantamimofo zamagirera huvempa osutma, eri'zana erinozmanteta, tamarenareta monora huozamanteho.

Gjev dykk ikkje i lag med desse folki, deim som er att hjå dykk! Tak ikkje namnet åt gudarne deira på tunga, sver ikkje ved deim, ten deim ikkje, og bed ikkje til deim,

8 Hu'neanagi tamagra ko'ma hutma neazaza hutma, Ra Anumzana tamagri Anumzamofona otretma azeriko'na hiho.

men haldt fast ved Herren dykkar Gud, soleis som de hev gjort til denne dag!

9 Na'ankure tusi'a hankavenentake ranra kumapi vahe'tamina Ra Anumzamo zamahenatitre'ne. Ana higeno mago vahe'mo'e huno tamagrira tamazeri otrageta manita menina ama knarera ehanati'naze.

Difor dreiv Herren ut for dykk store og sterke folkeslag, og ingen hev til dessa vore god til å standa seg mot dykk.

10 Hagi magoke magokemoka 1tauseni'a vahera amne zamorotgo hugahane. Na'ankure Ra Anumzana tamagri Anumzamo'a huvempa hu'nea kea amage anteno hara tamaza huno nehie.

Ein einaste av dykk kunde jaga tusund; for det var Herren, dykkar Gud, som stridde for dykk, soleis som han hadde lova.

11 Ana hu'negu tamagra kva hunetma Ra Anumzana tagri Anumzamofona tamagu'areti hutma avesinteho.

So agta no vel på dykk sjølve, so sant de hev livet kjært, og elska Herren, dykkar Gud!

12 Hianagi tamagrama tagri Anumzama atretma, ama emani'nona mopafi vahe'enema ru tragoteta manige, zamagripinti'ma a'ma erige'ma hanazana,

For fell de ifrå, og held lag med dei folki som endå er att hjå dykk, og de gifter born i hop og blandar dykk med kvarandre,

13 tamagra antahi'naze, Ra Anumzana tamagri Anumzamo'a tamaza huno hara ana vahera huzmanteno, zamahenati otregahie. Hagi ana hanige'zma tamagrane mani'ne'za mago krifugna nehu'za, sefu kanonu vahe'mofo amagenafi rutraga huno ata amiankna hu'za tamata nerami'za, ave've tra'zamo zamavufi azeriankna nehanigeta, ana maka'mota knazampi mani'neta ama ana knare mopama Ra Anumzana tagri Anumzamo'ma tami'nea mopafina frigahaze.

so skal de vita for visst at Herren, dykkar Gud, aldri vil driva desse folki ut for dykk; men dei skal verta til ei snara og ei fella for dykk, og til ei svipa yver ryggen og tornar i augo dykkar, til dess de vert utrudde or dette gilde landet som Herren, dykkar Gud, hev gjeve dykk.

14 Hanki nagra kofta huna fri'nugu, tamagra tamagu'areti huta hago antahi'naze, Ra Anumzana tagri Anumzamo'ma tamigahue huno huvempama hu'nea zantamina ana maka tamivagare'ne. Hagi magore huno huvempa hu'nea kemo'a hantaga osutfa hu'ne.

No fer eg snart den vegen alt her på jordi lyt fara. Kom då i hug, og lat det aldri ganga dykk or minne, at ikkje eit einaste av alle dei gode ordi som Herren, dykkar Gud, hev lyst yver dykk, hev vorte um inkje; alt hev gjenge fram; aldri eit ord hev vorte um inkje.

15 Tamage, Ra Anumzamo'ma huvempama hu'nenuno'a, kea amage anteno kema hu'nea zana tro nehie. Anahukna huno Ra Anumzamo'ma kore kema huramanteno tamigahue huno'ma hu'nesia knazanteti, knazana tamino tamazeri haviza hanigeta, ama knare mopama tami'nea mopafina omanita fri vagaregahaze.

Men liksom det hev gjenge etter alle dei gode ordi som Herren, dykkar Gud, hev tala til dykk, soleis skal Herren lata alt det vonde han hev truga med koma yver dykk, til han hev rudt dykk ut or dette gilde landet som han hev gjeve dykk.

16 Hanki tamagrama Ra Anumzana tamagri Anumzamo'ma huvempama huramante'nea kasegema agatenereta ke'ama rutagreta vuta havi anumzamofo eri'za vahe manige, tamarenareta mono huntege'ma hanazana, Ra Anumzamofo rimpahe'zamo'a tamagrite ena, ama knare mopama tamigeta mani'naza mopafintira frita omanigahaze.

Bryt de sambandet med Herren, dykkar Gud, det som han hev sagt at det skal halda, og gjeng de av og tener andre gudar og bed til deim, då skal Herrens harm loga imot dykk, og de skal vonom snøggare verta utrudde or det gilde landet han hev gjeve dykk.