< Zosua 14 >

1 Hanki ama'i Israeli vahe'mo'zama Kenani mopama refko hu'za erisantihare'naza zamofo naneke. Hagi pristi ne' Eleazaki, Nuni nemofo Josuaki, mago'mago naga nofite'ma ugota hutere hu'naza vahe'mo'zane ana mopa refko hu'za zamizage'za erisantihare'naze.
Y estas son las herencias que los hijos de Israel tomaron en la tierra de Canaán, que Eleazar, el sacerdote, y Josué, el hijo de Nun, y los jefes de las tribus de los hijos de Israel, les entregaron.
2 Ana mopama refko hu'za eri'nazana 9ni'a naga nofiki 10nima hia nagara amu'nompinti refko hu'ne'za, ana mopa satu zokago re'za Ra Anumzamo'ma Mosesema asmi'nea kante ante'za mopa refko hu'naze.
Su herencia por la decisión del Señor, como él dio las órdenes a Moisés, para las nueve tribus y la media tribu.
3 Hanki tare naga nofiki mago'ma amu'nompinti refko'ma hutre'nea naga nofimo'za Mosese'ma ko'ma hu'nere ante'za, Jodani timofo zage hanati kaziga mopa erisantihare'naze. Hianagi ana mopama ruga'amo'za refkoma hanafintira Livae naga'mo'za erisantiharegahaze huno Mosese'a osu'ne.
Porque Moisés había dado su herencia a las dos tribus y la media tribu del otro lado del Jordán, pero a los levitas no les dio ninguna herencia entre ellos.
4 Hanki Josefe nagara tare naga'nofi efore hu'nazana, e'i Manasene Ifraemikizni nagare. Hagi Livae nagara magore hu'za mopa ozami'naze. Hianagi sipisipima, memema, bulimakao afuzmima, kegavama hu mopane rankuma'ene zamizage'za mani'naze.
Porque los hijos de José fueron dos tribus, Manasés y Efraín; y no le dieron a los levitas ninguna parte de la tierra, solo pueblos para sus lugares de vida, con tierras de pastoreo para su ganado y para su propiedad.
5 Ana hige'za Israeli vahe'mo'za Ra Anumzamo'ma Mosesema asmi'nea kea maka amage ante'za, Kenani mopa refko hu'za nagate nofite hu'za eri'naze.
Como el Señor había dado órdenes a Moisés, así lo hicieron los israelitas, e hicieron división de la tierra.
6 Anante Juda naga'mo'za Josuante Gilgalia ageno, Kenaziti ne' Jefune nemofo Kalepi'a Josuana anage huno asmi'ne, Ra Anumzamo'ma Mosese'ma Anumzamofo Vahe'ma asamigeno, Kades Banea kumate'ma nagriku'ene kagriku'ene hu'nea nanekea kagra ko antahi'nane.
Entonces los hijos de Judá fueron a Josué en Gilgal; y Caleb, el hijo de Jefone, él cenezeo, le dijo: Tú tienes conocimiento de lo que el Señor le dijo a Moisés, el hombre de Dios, sobre mí y sobre ti en Cades-barnea.
7 Hanki ana knafina nagra 40'a kafu hu'nogeno Kades Banea kumatetira frakita vuta mopa ome kehogura Ra Anumzamofo eri'za ne' Mosese'a hunantege'na vutena e'noana, havigea nagra osu'na nagrama ke'noa zanku nagu'areti hu'na tamage naneke eme asmi'noe.
Tenía cuarenta años cuando Moisés, el siervo del Señor, me envió desde Cades-Barnea para hacer una búsqueda a través de la tierra; y la cuenta que le di fue sincera de todo corazón.
8 Hianagi nafuhe'za nagranema vu'namo'za koro ke nehu'za, vahera zamagu'a zamazeri karogro ki'naze. Ana hu'nazanagi nagra maka nagu'areti hu'na Ra Anumzana Anumzanimofona amage ante'noe.
Sin embargo, mis hermanos que subieron conmigo asustaron al pueblo: pero yo fui fiel al Señor con todo mi corazón.
9 Higeno ana zupa Mosese'a huvempa huno anage hu'ne, tamagerfa huno ina mopare'ma kagiama rente'nana mopa kagrane mofavre nagaka'ane erisantihareta manisaza mopa mevava hugahie. Na'ankure kagra nagri Anumzana kagu'areti hunka amage ante'nane.
Y ese día, Moisés hizo un juramento, diciendo: En verdad, la tierra que toquen tus pies se convertirá en una herencia para ti y tus hijos para siempre, porque has sido fiel al Señor tu Dios con todo tu corazón.
10 Hanki Kalepi'a mago'ane huno, Antahiho, maka Israeli vahe'mo'ma ka'ma mopafima mani'za neageno'ma, Ra Anumzamo'ma ama ana zanku'ma Mosesema asmi'nereti'ma e'neana, 45'a kafu evu'ne. Hanki nagrira natrege'na ana knafina ofri'noanki menina kafunimo'a 85'a kafu nehie.
Y ahora, como ves, el Señor me ha mantenido a salvo durante estos cuarenta y cinco años, desde el momento en que el Señor le dijo esto a Moisés, mientras Israel vagaba por el desierto: y ahora tengo ochenta y cinco años.
11 Hu'neanagi Mosese'ma hunantege'nama vu'noa zupama me'neankna hankave menina hankaveni'a zahufa me'neanki'na, amne vu'na e'na hu'na hara hugahue.
Y aún así, hoy soy tan fuerte como lo era cuando Moisés me envió: como era mi fuerza entonces, así es ahora, para la guerra y para todos los asuntos de la vida.
12 Hagi ana zupama Ra Anumzamo'ma hu'nea kante antenka menina agonamofo asopa kaziga mopa namighane. Hanki kagra ana zupa mani'nenka antahi'nanke'za fraki'tama vuta ana mopama ome ke'nona vahe'mo'za ana agonamofo asoparegama me'nea mopagura hu'za, tusinasi Anaki vahe'mo'za ran kuma'zamimofona hankave have kegina hu kagi'za mani'naze hu'za hu'naze. Hianagi Ra Anumzamo'ma nazama huku'ma hanuno'a naza hanige'na, agrama hu'nea kante ante'na ana vahera zamahe natitregahue hu'noe.
Ahora, dame esta región montañosa nombrada por el Señor en ese momento; porque tenías una cuenta de ello entonces, cómo estaban los descendientes de Anac y las grandes ciudades amuralladas: si el Señor está conmigo, yo los expulsaré, como dijo el Señor.
13 Anante Josua'a Jefune nemofo Kalepina Anumzamo aza hinogu asomu ke hunenteno, erisantiharenogu Hebroni kaziga mopa Kalepina ami'ne.
Y Josué le dio su bendición; y dio a Hebrón a Caleb, hijo de Jefone, por su herencia.
14 E'ina hu'negu Hebroni mopamo'a Kenazi ne' Jefune nemofo Kalepine agripinti'ma fore'ma hanaza vahe'mokizmi mopa me'ne. Na'ankure agra maka agu'areti huno Ra Anumzana Israeli vahe'mokizmi Anumzana amage ante'negu anara hu'ne.
Por lo tanto, Hebrón se convirtió en la herencia de Caleb, el hijo de Jefone, él cenezeo, hasta el día de hoy, porque con todo su corazón era fiel al Señor, el Dios de Israel.
15 Higeno korapara Hebroni kumamofo agi'a Kiriat-Arbae hu'za nehazane, tusinasi Anaki vahepinti ne' Arba'e nehaza ne'mofo agire asamare'naza kumare. Higeno ana maka mopafina hara forera osigeno, mopamo'a fru huno me'ne.
En tiempos anteriores, el nombre de Hebrón había sido Quiriat-arba, llamado así por Arba, el más grande de los Anaceos. Y la tierra descansó de la guerra.

< Zosua 14 >