Hosea 2

1 Hagi kagra kafuhe'inkura, Ami'e, Nagri vahere nehunka, kasarahehe'inkura Ruhama, navesinentomo'e, hunka hugahane.

Seg då til brørne dykkar: «Ammi»! og til systerne dykkar: «Ru-hama»!

2 Mofavrenimota neramarerana hankavetita nanekea asaminkeno, monko ane'mo'zama zamavugosama eri ruzahu ruzahu'ma nehu'za, ami'mo'ma amate'ma hu kukenama nentaniza zana osino. Na'ankure agra nagri ara omanige'na, nagra agri vea omani'noe.

Skjem på mor dykkar, skjem! For ho er ikkje kona mi, og eg er ikkje mannen hennar. Lat henne få burt horebragderne or andlitet sitt og lauslynde-merket frå barmen sin!

3 Ana'ma osniana mika kukena'a ahena hate atranenkeno, nerera'ma kasentegeno kukena osu avapama mani'nea kna huno avapa manigahie. Ana hute'na hagage kokampi atreankna hu'na atranenkeno tinku huno frigahie.

Elles skal eg klæda av henne, so ho ligg naki: Eg skal te henne fram som den dagen ho vart fødd. Eg skal gjera henne lik ei øydemark og ei turr-audn, og lata henne døy av torste.

4 Hagi Nagra mofavre'aramina nasunkura huozmantegahue. Na'ankure agra monkote huno vano nehuno, kase zmante'nea mofavrerami mani'naze.

Og borni hennar, ikkje vil eg miskunna deim; for horeborn er dei.

5 Hagi nezmarera'a agaze'a omane monko a'kino, agra tusi agaze avu'avaza huno amu'enena hu'ne. Na'ankure agra ana a'mo'a huno, nagrama navesinentoa vene'neramimo'zama ne'zama, tima, sipisipi azokate kukenama, efeke kukenama, olivi masavema, wainima hu'za nami'naza vene'neramina zamavaririgahue huno hu'ne.

For mor deira var ei horkvinna, ho som fekk deim, for skamleg åt, med di ho sagde: «Eg vil fara etter elskarane mine. For dei gjev meg maten min og drykken min, ulli mi og linet mitt, oljen min og vinen min.»

6 E'ina hu'negu nagra ave'ave trazanteti kama vanoma nehia kana asevazintegahue. Ana nehu'na have kegina hu'na kama vano nehia kana rehiza hanugeno, kama vanoma hu'zankura hakegahie.

Sjå, difor stengjer vil eg stengja vegen din med tornar. Ja, ein mur skal eg setja upp framfyre henne, so ho ikkje skal finna stigarne sine.

7 Hagi ana a'mo'ma agrama avesi nezmantea vene'neramima zamarotago huno'ma vaniana ome zamaze'origahie. Hagi ana vene'neraminkura hakeno vano hugahianagi, zamageno eri forera osugahie. Zamageno'ma erifore'ma osnuno'a agra amanage hugahie, nagra ete ese ve'ni'are vanue. Na'ankure agranema mani'noana knare hu'na mani'noane huno hugahie.

Når ho då renner etter elskarane sine, skal ho ikkje nå i deim, når ho leitar etter deim, skal ho ikkje finna deim. Då skal ho segja: «Eg vil attende til den fyrste mannen min. For betre hadde eg det då enn no.»

8 Hagi rama'a witima, kasefa wainima, olivi masavema, silvama golima hu'na ami'noa zankura nagriku nami'ne huno agesa ontahino, erino Bali havi anumza ami'ne.

Og ho, ikkje skyna ho at det var eg som gav henne kornet og druvesafti og oljen, og som var storgjæv imot henne med sylv og med gull, som dei nytta ut for Ba’al.

9 E'ina hu'negu hozama vasage knarera nagra witini'a eneri'na, zafa ragama rente knarera wainini'a erigahue. Ana hukna hu'na kukenama huno avufgama refite'nogu'ma sipisipi azokate kukenane efeke zaza kukenanema ami'noana ete'na erigahue.

Difor skal eg taka att kornet mitt når korntidi kjem, og druvesafti mi i rette stundi, og taka burt ulli mi og linet mitt, det som ho skulde løyna blygsli si med.

10 Nagra menina miko kukena'a hate atranena agri'ma avesima nentaza vahe zamavuga avufga avapako otigahiankino, mago'moe huno nagri nazampintira agura ovazigahie.

Ja, no skal eg nækja blygsli hennar beint for augo på elskarane hennar, og ingen skal berga henne or mi hand.

11 Hagi ne'zama kreno neneno musema nehia zane, kasefa ikantero mago mago Sabati knarero, nezama kreno neneno musema nehia zana miko eri atregahue.

Og eg skal gjera ende på all kjæta hennar, på gildi hennar, nymånarne og kviledagarne og alle høgtiderne hennar.

12 Hagi navesima nenantaza vahe'mo'za mizani'a nami'naze huno'ma nehia waini nofitamine, fiki zafanena eri haviza hanugeno anampina zafa avono fore hinkeno afi zagagafamo'zage ana zafa ragaramina negahaze.

Eg skal øyda vintrei og fiketrei hennar, som ho sagde um: «Dei er meg ei løn som elskarane mine gav meg.» Og eg skal gjera deim til villkjør som villdyri skal eta av.

13 Hagi Bali havi anumzantaminte'ma mnanentake'za insensima kremana vunezmantea zanku, Nagra knazana ami'na azeri haviza hugahue. Ana nehuno agesafi rinia eri renenteno, marerisa avasese'za eri nentanino avesima nezmantea vene'nerami nezmavaririno Nagrikura agenekanie.

Soleis skal eg refsa henne for Ba’als-dagarne hennar, då ho brende røykjelse for deim og prydde seg med nasering og bringespenne og for etter elskarane sine, men gløymde meg, segjer Herren.

14 E'ina hu'negu Nagra ami'mi hu'na hagage kopi ome antete'na, akohena fru nanekea asami'na nagrarega avrentegahue.

Difor skal de vita at eg vil lokka henne burt og leida henne ut i villmarki, so eg kan få tala hjarteord med henne.

15 Hagi anantega waini hoza'a nemi'na, Hazenke Agupoe hu'zama nehaza agupo eri rukrahe ha'nena, amuha'ma hu'zamofo kaha megahie. Hagi ana a'mo'ma mofa'ma mani'nege'nama, Isipiti'ma avre'na ati'neramugeno zagamema hu'neaza huno zagamera hugahie.

So vil eg derifrå gjeva henne att vinhagarne hennar, og gjera Akordalen til eit vonarled. Der skal ho syngja som i ungdomsdagarne sine, og som då ho for upp frå Egyptarlandet.

16 Hagi Ra Anumzamo'a huno, Ana knarera, Nagrikura nenave'e hunka nehunka, kvani'a mani'ne hunka Bali havi anumzankura osugahane.

Og den dagen, segjer Herren, kjem det til å verta so at du ropar til meg: «Mannen min!» Og du skal ikkje meir ropa til meg: «Ba’al min!»

17 Na'ankure Nagra Bali havi anumzamofo agiramima nehea zana agipintira eri atrenugeno, ana zamagiramina neheno monora huontegahie.

Ja, Ba’als-namni vil eg taka reint ut or munnen hennar, so dei aldri skal nemnast meir.

18 Hagi ana knarera zagagafama, namaramima, mopa agofetu'ma zamasaguregati'ma regrarohe'za vanoma nehaza zagaraminena, huhagerafi huvempage hugahue. Ana nehu'na maka atirami'ne, bainati kazinknone, maka ha'zanena ana mopafintira eri atre'nuge'za korora osu knare hu'za manigahaze.

Den dagen gjer eg for deim ei pakt med dyri på marki, med fuglarne under himmelen og med kreket på jordi. Og boge og sverd og krig bryt eg sund. Eg skal få det reint ut or landet, og lata deim bu trygt.

19 Nagra a' kavra'nena Nagri a' mani vava hugahane. Nagra a'ma kavresuana, fatgo avu'ava zanteti'ene fatgoma huno refkoma hu zanteti'ene avesima anteno knare avu'ava'ma hunte zanteti'ene nasunku zanteti'ene,

Og eg vil trulova meg med deg til æveleg tid. Eg vil trulova meg med deg i rettferd og rett, i nåde og miskunn.

20 hugahue hu'nama hu'noa zama amage ante'na hu navu'nava zantetiki huna ara kavra'nena, Nagrikura Ra Anumzane hunka kenka antahinka hugahane.

Ja, i truskap vil eg trulova meg med deg, og du skal kjenna Herren.

21 Hagi Ra Anumzamo'a huno, Ana knarera Nagra hanugeno, monamo'a kora atrenigeno mopafina neranigeno,

Og den dagen kjem det til å verta so at eg bønhøyrer, segjer Herren, eg bønhøyrer himmelen, og han bønhøyrer jordi.

22 mopamo'a witine, wainine olivi rgaramina Jesrili agupofina rentegahie.

Og jordi skal bønhøyra kornet og druvesafti og oljen, og dei skal bønhøyra Jizre’el.

23 Hagi avimzama hankreankna hu'na ana ara ana mopafi nehankre'na, nasunkura Huogantegahue hu'nama hu'noa agia eri rukrahe hu'na, Nasunku Hugantegahue nehu'na, Nagri vahera omani'naze hu'noa agia ete eri rukrahe hu'na, Nagri vahere hanuge'za, ete zamagra Nagrikura tagri Anumzane hu'za hugahaze.

Og plantar meg henne i landet og miskunnar Lo-Ruhama, og eg segjer til Lo-Ammi: «Folket mitt er du!» og ho, ho skal segja: «Min Gud!»