Jenesis 22
1 Hagi mago'a kafua agateretegeno Anumzamo'a Abrahamuna reheno kenaku anage hu'ne, Abrahamuo higeno, ama mani'noe huno Abrahamu'a hu'ne.
Poslije toga šæaše Bog okušati Avrama, pa mu reèe: Avrame! A on odgovori: evo me.
2 Anumzamo'a anage huno asami'ne, Magoke mofavre, kavesi kavesi hunentana mofavrea Aisakina avrenka Morea moparega vuo, Nagrama kaverisua agonare anantega agrira ome ahenka tevefi Kresramana vuo.
I reèe mu Bog: uzmi sada sina svojega, jedinca svojega miloga, Isaka, pa idi u zemlju Moriju, i spali ga na žrtvu tamo na brdu gdje æu ti kazati.
3 Higeno amenantera Abrahamu'a otino donki afura azeri retro nehuno, Kresramana vu tevea ape huno krevare'are enerino, tare eri'za vahe'ane mofavre'a Aisakine zamavareno, Anumzamo asmi'nea kotega vu'naze.
I sjutradan rano ustavši Avram osamari magarca svojega, i uze sa sobom dva momka i Isaka sina svojega; i nacijepavši drva za žrtvu podiže se i poðe na mjesto koje mu kaza Bog.
4 Tare zagegna agateregeno, anante knarera Abrahamu'a nevuno kesga huno anama asmi'nea kokana ke'ne.
Treæi dan podigavši oèi svoje Avram ugleda mjesto izdaleka.
5 Agra eri'za vahetrema'agura amanage hu'ne, Amare donki afura anteta mani'neke'na nagrane ne'ni'ane anturega vuta Anumzamofona mono ome hunteteta ete egahu'e.
I reèe Avram momcima svojim: ostanite vi ovdje s magarcem, a ja i dijete idemo onamo, pa kad se pomolimo Bogu, vratiæemo se k vama.
6 Abrahamu'a Kresramana vu teve erino Aisaki kofinenteno, agra'a hugre tevene, kazine erige'ne vu'na'e. Zanagra kantega nevu'ne,
I uzevši Avram drva za žrtvu naprti Isaku sinu svojemu, a sam uze u svoje ruke ognja i nož; pa otidoše obojica zajedno.
7 Aisaki'a anage huno nefana antahige'ne, Nenfao, higeno Abrahamu huno, voe, higeno, Hugre tevene, kre tevene eri'noe. Hagi inantegati Kresramana vu lama afura erigahu'e? Huno Aisaki'a antahige'ne.
Tada reèe Isak Avramu ocu svojemu: oèe! A on reèe: što, sine! I reèe Isak: eto ognja i drva, a gdje je jagnje za žrtvu?
8 Higeno Abrahamu'a kenona huno, Anumzamo Kresramanavu lama afura tamigahie, huno higeke vu'na'e.
A Avram odgovori: Bog æe se, sinko, postarati za jagnje sebi na žrtvu. I iðahu obojica zajedno.
9 Anumzamo'ma asami'nea kaziga unehanati'ne, Abrahamu'a have erino ita tro huno teve hanavazine. Ana huteno nemofo, Aisakina agare azante nofi anakinteteno, ana ita agofetu azeri sga humasente'ne.
A kad doðoše na mjesto koje mu Bog kaza, Avram naèini ondje žrtvenik, i metnu drva na nj, i svezavši Isaka sina svojega metnu ga na žrtvenik vrh drva;
10 Abrahamu'a kazima'a erino Aisakina kazi refriku nehigeno,
I izmahnu Avram rukom svojom i uze nož da zakolje sina svojega.
11 monafinkati Ra Anumzamofo ankeromo kezatino, Abrahamuo! Abrahamuo! Higeno Abrahamu'a huno, Ama mani'noe.
Ali anðeo Gospodnji viknu ga s neba, i reèe: Avrame! Avrame! A on reèe: evo me.
12 Higeno ankeromo'a huno, Mofavremofo avufgarera kazana onto, mago'zana huonto. Menima kagri'ma kagentoana Nagrite kamentinti nehunka, Anumzamofonku kore nehane. Na'ankure Nagri'ma nami'zantera magoke mofavreka'a aze'orinane.
A anðeo reèe: ne diži ruke svoje na dijete, i ne èini mu ništa; jer sada poznah da se bojiš Boga, kad nijesi požalio sina svojega, jedinca svojega, mene radi.
13 Higeno Abrahamu'a kesga huno osi zafa titipafi ve rama afumo pazive'afi rusi hu'negeno ke'ne. Ana ve rama afu ome azerino mofavre'amofo nona'a aheno tevefi kre fananehu ofa hu'ne.
I Avram podigavši oèi svoje pogleda; i gle, ovan iza njega zapleo se u èesti rogovima; i otišavši Avram uze ovna i spali ga na žrtvu mjesto sina svojega.
14 Abrahamu'a ana agonagura Ra Anumzamo tamigahie huno agi'a ante'ne. Hankino eno menima mani'nona knafinena, Ra Anumzamofo agonare tamigahie hu'za nehaze.
I nazva Avram ono mjesto: Gospod æe se postarati. Zato se i danas kaže: na brdu, gdje æe se Gospod postarati.
15 Ra Anumzamofo ankeromo monafinkati Abrahamunku mago'ene kezatino,
I anðeo Gospodnji opet viknu s neba Avrama.
16 Anage hu'ne, Nagrani'a Ra Anumzamo'na hankavenentake ke nehue, na'ankure ke'nia erizafa nehunka ne'mofavreka'a, magoke ne'mofavrea azeorinane.
I reèe: sobom se zakleh, veli Gospod: kad si tako uèinio, i nijesi požalio sina svojega, jedinca svojega,
17 Nagra asomu huneganta'nena kagri kagehe'impintira fore huhakare hu'za monafinka hanafi ene hagerinkenafi kasepankna nehanage'za, ha' vahe'zmi ranra kumara eri nafa'a hugahaze.
Zaista æu te blagosloviti i sjeme tvoje veoma umnožiti, da ga bude kao zvijezda na nebu i kao pijeska na brijegu morskom; i naslijediæe sjeme tvoje vrata neprijatelja svojih.
18 Na'ankure kagri kagehe'impinti mika kokankoka vahe'mo'za asomura erigahaze. Na'ankure nagri ke'mofo avaririnanku anara hugahue.
I blagosloviæe se u sjemenu tvojem svi narodi na zemlji, kad si poslušao glas moj.
19 Anage hutegeno, Abrahamu'ene Aisakikea eri'za ne'trentega ake'za, maka'mo'za kuma zamirega Berseba vu'naze. Abrahamu'a anante Berseba rama'a kna mani'ne.
Tada se Avram vrati k momcima svojim, te se digoše, i otidoše zajedno u Virsaveju, jer Avram življaše u Virsaveji.
20 Hagi mago'a kna evutege'za, Abrahamuna eme asamiza, Negafu Nahori nenaro Milka'a mago'a ne'mofavre'zaga kasezmante'ne hu'za eme asami'naze.
Poslije toga javiše Avramu govoreæi: gle, i Melha rodi sinove bratu tvojemu Nahoru:
21 Ana mofavremokizmi zamagi'a, Uzi'a pusa nere, Buzi'a agri negna'e, magora Kemuelikino Aramu nefa'e.
Uza prvenca i Vuza brata mu, i Kamuila, oca Avramova,
22 Hagi mago'a mofavre nagara Keseti'e, Hazori'e Pildasi'e, Judlafi'e, Betueli'e.
I Hazada i Azava i Faldesa i Jeldafa i Vatuila.
23 Hagi Betueli'a Rebeka nefa'e. Milka'a, Nahorintetira 8'a ne'mofavre zaga zamante'ne. Nahori'a Abrahamuna nefu'e.
A Vatuilo rodi Reveku. Osam ih rodi Melha Nahoru bratu Avramovu.
24 Hanki Nahorina mago kazokzo eri'za a'mofo agi'a Reumakino, Nahorintetira Teba anteno, Gahamu anteno, Tahasi anteno, Makakizmi zamante'ne.
A inoèa njegova, po imenu Revma, rodi i ona Taveka i Gama i Tohosa i Moha.
