< Izikeli 19 >

1 Ra Anumzamo'a amanage huno Izikieli'na nasami'ne, Israeli ugagota kva vaheku'ma zagamema hunka zavi'ma atesanana,
Or toi, entonne une complainte sur les princes d’Israël:
2 amanage hunka zavira tegahane, negrera'a kore osu laioni mani'neankino, kasefa laioniramimofo amu'nompina mani'neno anenta'aramina knare huno kegava hu'ne.
Tu diras: Comme ta mère était une lionne, accroupie parmi des lions! Au milieu des lionceaux elle élevait ses petits.
3 Hagi anampintira mago ve laioni anentara knare huno kegava higeno, hankavenentake Laioni efore huteno zagagafane vahe'enema ahenoma nesia avu'avara rempi hu'ne.
Elle donna la primauté à un de ses petits; il devint un lionceau; Il apprit à déchirer la proie, il dévora des hommes.
4 Hagi ana zamofo agenkema miko mopafi vahe'mo'zama nentahi'za, kerise'za krifu anaginte nazageno ana kerifi ana laionimo'a tamige'za azeri'za nofi rente'za avazu hu'za Isipi mopafi vu'naze.
Les nations connurent sa renommée: il fut pris dans leurs fosses, et ils l’amenèrent au moyen de crochets au pays d’Egypte.
5 Hagi nerera'a nontegama esigu aveganteno maniana, ana laioni anentamo'a ometfa hu'ne. Hagi ana anenta'mo'ma ufanene higeno'a, anenta'aramimpinti mago avreno kegava nehigeno ome ra huno hankavenentake laioni efore hu'ne.
Lorsqu’elle vit son espoir évanoui, perdu, elle prit un autre de ses petits, elle en fit un lionceau.
6 Hagi laioniramine vano nehuno rama huno hankavema netino'a, zagagafama aheno ne'zana rempi huteno vahera aheno ne'ne.
Il circula au milieu des lions, devint un jeune lion; il apprit à déchirer la proie, dévora des hommes.
7 Hagi agra hankave vihuramina tapage hunetreno, rankumatamina eri haviza nehuno, ranke huno agerura runo vano nehuno, ana mopafima mani'naza vahera zamazeri koro hu'ne.
Il envahit leurs palais et dévasta leurs villes, et le pays avec tout ce qu’il contient fut atterré au bruit de ses rugissements.
8 Ana hige'za mika mopafi vahe'mo'za eza keri eme kafinte'nazafi uramige'za kukozmia agofetu rutarente'za azeri'naze.
Des provinces, tout autour, les nations donnèrent contre lui, et elles étendirent sur lui leurs filets; il fut pris dans leurs fosses.
9 Hagi ana kerifintira azeri'za vogisifi antete'za avre'za Babiloni kini nete vute'za kina ome huntazageno, Israeli agonaramimpina mago'enena ra agerura runo vano osu'ne.
Au moyen de crochets ils l’entraînèrent dans une cage et on l’amena au roi de Babel; on le conduisit dans des forteresses, pour que sa voix cessât de se faire entendre sur les montagnes d’Israël.
10 Hagi negrera'a tinkenare'ma me'nea waini hozaka'afima me'nea waini zafamo'ma rama'a tima e'nerino, rama'a azankunatami omere emere nehuno rama'a rgama renteankna hu'ne.
Ta mère, quand tu fus dans ta sève, a été comme une vigne, plantée près des eaux; elle est devenue florissante et touffue grâce aux eaux abondantes.
11 Hagi ana zafamofo azankunatmimo'za ome hankaveti'za kini vahe'mo'zama zamazampima eneriza azota fore hu'naze. Hagi ana waini zafamo'a za'za huno mika zafa agatereno marerigeno rama'a azankunatami me'ne.
Elle eut des rameaux vigoureux, dignes d’être des sceptres de souverains; sa stature s’éleva au-dessus des branches épaisses; elle fut imposante par sa hauteur, par l’abondance de ses ceps.
12 Hianagi tusi Narimpa ahente'na ana waini zafa tasagihu mopafi atrogeno zage hanati kazigati zaho'mo'a maka raga'a eri harari hutregeno, azankunatamimo'za hantagiramiza hagege hutazage'za tevefi krazageno teno eri hana hu'ne.
Mais elle fut déracinée avec fureur, jetée à terre, et le vent d’est dessécha son fruit; ses rameaux vigoureux furent arrachés et desséchés, le feu les a consumés.
13 Hagi menina hagage huno ti omne kokampi ana wainia vatino ome kri'ne.
Et maintenant elle est plantée dans le désert, dans un pays aride et altéré.
14 Hagi ana waini zafamofo azankunaramimpinti tevea arukru agata'ane raga'anena teno eri hana higeno, azankunamo'zama kini vahe azompama fore'ma huga azankuna tamina anampina magore huno omnetfa hu'ne. Hagi ama zavi zagamekino, zagamema huno zavimate zagame megahie.
Un feu a jailli de son tronc aux nombreuses branches, a consumé son fruit, et elle n’eut plus de rameau vigoureux, de sceptre pour régner: c’est une complainte, et c’est devenu une complainte."

< Izikeli 19 >