Tiuteronomi Kasege 33

1 Ama'i Anumzamofo eri'za ne' Mosese'ma, Israeli vahe asomu ke huzmanteteno fri'nea naneke.

Dette er den velsigningi som gudsmannen Moses lyste yver Israels-sønerne fyrr han døydde.

2 Hagi Mosese'a amanage hu'ne, Ramo'a Sainai agonareti eno Seiri agonarera zage hanatiankna huno eme remsa huneranteno, Parani agonaretira remsa nehuno kopasi'namo tamaga kaziga azampi me'negeno rumarave nehigeno, 10 tauseni'a ruotge hu'naza ankero vahe'aramine e'ne.

Han kvad: «Herren frå Sinai kom, steig upp for oss ifrå Se’ir, skein ifrå Parans heid, gjekk fram or dei heilage herar, og strålar frå handi hans strøymde.

3 Agra'a vahe'ma ruotge'ma hu'naza vahera Ra Anumzamo'a, avesi nezmanteno, aza agusafi zamavarente'nege'za, Agri nanekea nentahi'za, Agri agaka nevaririze.

Ja, han elskar ætterne høgt, og vel sine heilage vardar; dei flokkar seg kring hans fot, dei lyder trutt på hans tale.

4 Hagi Ra Anumzamo'ma kasegema tami'neana, mago mareri fenoza Israeli vahe'mota tami'ne.

Moses lærd’ oss ei lov, ein arv for lyden åt Jakob;

5 Hagi ugagota kva vahe'tmimo'zama atruma hazageno, maka Israeli naga'mo'za magopi atruma hazageno'a, Ra Anumzamo'a zamagri kini mani'ne.

og Jesjurun kåra ein konung, då hovdingarn’ slo seg i hop, og Israels-ætterne eintest.

6 Nagra anage hu'na Rubeni nagakura nehue, Rubeni nagara kasefa hu'za manigahazanagi, atrege'za fanenea osiho.

«Lat Ruben liva og aldri døy ut, um mennern’ hans ikkje er mange!»

7 Hagi Juda nagakura amanage hu'ne, Ra Anumzamoka Juda agerura antahinka, vahe'afi avarenka efro. Hankave zaminka zamaza huge'za, ha' vahezmia hara huzamanteho.

Og um Juda kvad han dette: «Høyr, Herre, ropi frå Juda, og før han heim til sitt folk, som han strider veldeleg fyre; ver imot valdsmenn hans hjelp!»

8 Hagi Livae nagakura amanage hu'ne, Ra Anumzamoka kentahi eri'za nagaka'a, Livae nagara Tamimi havene Urimi havene kagri kavesi'zama hakeno, erifore'ma hu'zana zami'nane. Masa kumate'ene Meriba tinte'ene rezamahenka ke'nane.

Og um Levi kvad han: «Ditt «ljos» og «di sanning» gjev lyden åt den som hev vore deg lydug, han som du røynde i Massa, og rengdest med ved Meriba!

9 Ana'ma hanke'za zamagra keka'a antahi'za amage nente'za, huhagerafi huvempa kasegea kegava hu'naze. Nezmarerama nezamafama mofavrezmima zamafuhe'ima zamasarahehe'i kema antahiza nevaririza avamena agatere'za, Kagri kea avariri'naze.

Dei segjer um far sin og mor si: «Eg hev ikkje sett desse folki; » dei bryr seg ikkje um brødern’ og kjendest ikkje ved borni, men agtar på ordi dine, og gøymer di pakt i sitt hjarta.

10 Zamagra tra keka'a Jekopuna rempi humigahaze. Zamagra kasegeka'a Israelina rempi humigahaze. Zamagra mnanentake'za kavuga nente'za, kre fanane hu ofa Kresramana vu itaka'are kregahaze.

Dei lærer Jakob di lov og Israels lyd dine bod, dei legg røykjelse for ditt andlit, og offerfe på ditt altar.

11 Ra Anumzamoka Livae nagamofo eri'zana asomu hunezamantenka, zamazanu'ma avako hu'za eri'naza eri'zanena muse hunka antahizamigeno knare hino. Ha' vahe'zmia zamatama kri'are zamazeri haviza nehunka, zamavaresrama huzmanteno antahi havizama huzamante'nia vahera o'oti'are zamahetrege'za maseho.

Velsigna, herre, hans velde, hav hugnad i alt hans verk! Brjot ryggen på deim som renn på han, so dei aldri vinn reisa seg meir!»

12 Hagi Benzameni nagakura huno, Anumzamo'a avesi zamante'neanki'za knare hu'za agrane manigahaze. Agra maka kna hankozmi mani'neno afunte zamavarentegahie.

Um Benjamin kvad han: Hjartebarnet åt Herren hev seg so trygg ei heim han kviler imillom hans herdar; stødt held Gud si hand yver han.»

13 Hagi Josefe nagakura amanage hu'ne, Josefe naga'mofo mopa, Ra Anumzamo'a marerisa zana monafinkati ata ko'ene mopa agu'afinti tinuti'ene asomura huntegahie.

Og um Josef kvad han: «Med doggi, dyre himmelgåva, velsignar Herren landet hans, med vatn utor det store djupet, som gøymt innunder jordi ligg.

14 Hagi hozatamifina zagema rentesigeno'a ne'zamo'a knare nehina, ikama ementena ne'zana knare huta hamaregahaze.

Med alt det beste soli el, med frukti månarne driv fram.

15 Hagi korapa me'nea agonaramimpima antesaza hozamo'a knare hugahie. Mevava neonse agonaramimpintira knare huta hiranto ne'za hamaregahaze.

Alt godt ifrå dei gamle fjelli, alt hævt frå ævelege haug,

16 Hagi ama mopafina hentofa zantaminu anteviteno asomura hunezamanteno, zafafima tevema neregeno nagrite'ma efore'ma hu'nea ne'mofo avesi'zamo'a, agrite megahie. Hagi Josefe nagara kini fetorimo zmasenire meankna huno asomu'mo'a me'nena, afuhe'mokizmi amu'nompina kva vahe manigahaze.

alt gjævt og gildt som fyller jordi, hans blida som i klungeren bur, det kome yver Josefs hovud, det kryne kvervelen åt han, som konung er bland sine brøder!

17 Hagi Josefena, hanave'amo'a agonesa ve bulimakamofo hanavemo'ma hiaza hugahie. Hagi hanave'amo'a, afi' ve bulimakao afu'mofo pazive'agna huno hanavenentake hugahie. Agra ha' vahe'aramina zamavaririsige'za mopa atumparega vnageno, Efraemi naga'mo'za 10 tauseni'a agatere'za manisageno, Manase naga'mo'za 1 tauseni'a agatere'za manigahaze.

Ovgild er hans frumborne ukse! hans horn er som uruksehorn; med deim stangar han alle folki til verdsens ytste endemark. Det er Efraims store herar, det er Manasses sterke hop.»

18 Hagi Zebuluni nagaku'ene Isaka naga'enenkura amanage hu'ne, Zebuluni nagara kama ante'naza zamo'a knare huno hageno marenerina muse hiho. Hagi Isaka naga'mota seli nontimifima mani'neta hanaza zamo'a, knare huno nehagena muse hiho.

Og um Sebulon kvad han: «Gled deg, Sebulon, i di utferd, og du Issakar, i ditt tjeld!

19 Zanagra vahetmina ke hanake'za agonare esage'za, e'i anante fatgo ofa Kresramana vugaha'e. Na'ankure zanagra hagerimpinti'ene, kasepampintira tusi zago feno eri fore hu'na'e.

Til fjellet bed dei folki koma - rettuge forner ber dei fram; for utor sjøen syg dei rikdom og skattar gøymd’ i havsens sand.

20 Hagi Gati nagakura amanage hu'ne, Gati naga'mofo mopama erira huzmante'nimofona, ra agi amigahaze. Gati'a laionimo'ma mago'a zagagafama aheno avufgama asenima tagana vazinaku'ma pri hu'neno kva huno mani'neankna hu'ne.

Og um Gad kvad han: «Lova vere han som gav Gad romt land! Der ligg han og lurer som løva og riv sund herdar og hovud.

21 Agra kva vahe'mo'za eriga mopa, knare'ma hu'nea mopa eri'ne. Hagi kva vahe'timima atruma hu'nafina Ra Anumzamofo fatgo avu'avara nehuno, tra ke'a amage'ante'ne.

Han såg seg ut fyrste luten, etla åt den som var førar, so for han fram fyre folket, og saman med Israels-sønern’ gjord’ han alt det Herren sa fyre, alt det som var rett i Guds augo.»

22 Hagi Dani nagakura amanage hu'ne, Dani naga'mo'za kasefa laionigna hu'za Basani kumatetira akasi hu'za hara eme hugahaze.

Og um Dan kvad han: «Dan er ein løveunge lik som ifrå Basan byksar fram.»

23 Hagi Naftali nagakura amanage huno hu'ne, Naftali naga'mo'a Ra Anumzamofo avu'ava zampine asomupine aviteno nemanino, hagerinkaziga mopane, sauti kaziga mopanena eri'ne.

Og um Naftali kvad han: «Naftali, metta med nåde og nørd med Herrens velsigning, søk landet ditt sud med sjøen!»

24 Hagi Asa nagakura amanage hu'ne, Asa naga'mo'za mago'a nagara zamagatere'za tusi'a asomupi nemanisage'za zamafuhe'mo'za zamagrikura tusiza hu'za zamavesi zmantegahaze. Hagi olivi masavemo'a rama'a hanige'za tagi'za zamaga sese hugahaze.

Og um Asser kvad han: «Sælaste sonen vert Asser, bestebarn bland sine brøder; i olje fær han duppa foten.

25 Hagi kuma'zmimofo kafama erigino rentrakoma hu'zana, ainireti'ene bronsireti'ene tro hunente'za, mago zankura ontahi knare hu'za manigahaze.

Av kopar og jarn er ditt lås, og di kvild so lang som ditt liv!»

26 Israeli vahe'mota, tagri Anumzankna anumzana magora omani'ne. Hagi tagri'ma taza huku'ma ne-egeno'a, hampomo'a karisi'agna huno hanavenentake masa'ane avreno ne-e.

Det finst ingen som Gud, Jesjurun! Han fer deg til hjelp yver himmelen og ek i si allmagt på skyerne.

27 Manivava Anumzamo'a fraki kumatie. Mevava azampi Agra zamavareno vano nehuno, ha' vahetamia azeri ante'nena, zamahe fri vagareho!

Ei borg er den eld’-gamle Gud; hit ned når hans evige arm. Dine uvener driv han burt, og segjer åt deg: «Øyd ut!»

28 Hagi Israelina kva huntesigeno knare huno manigahie. Hagi Jekopuna ha' vahe'amo'za azeri havizana osanageno, wainine witinema avi'mate'nea mopafi mani'nenkeno, monafintira ata kora runtegahie.

So bur då Israel trygt, og Jakobs-ætti åleine, i eit land fullt av druvor og korn, og doggi dryp frå hans himmel!

29 Israeli vahera muse hiho, ina vahe Ra Anumzamo'a tamagri'ma tamagu'ma vazi'neaza huno zamagura vazi'nea vahera mani'naze? Agra tamazama nehia hankone, tamazama higetama ha'ma azerita agatemaneraza bainati kazi mani'ne. Ha' vahe'mo'za tamagafi evasesageta zamagumpi tamaga reneta avoa hagegahaze.

Å, Israel, kor du er sæl! Kven er vel som du? - eit folk som hev Herren til frelsar, din verjande skjold og ditt velduge sverd! Sjå, fiendarne smeikjer for deg, med du yver høgderne deira skrid fram!»