Aposolo 5
1 Ana hutegeno Ananaiasi ene nenaro Safaira enena anahuke, mopa zania zagore atreteke,
Men ein mann med namnet Ananias med kona si Saffira selde ein eigedom,
2 nenaro'a mago rimpa huno antahi'negeno, mago'a zagoa refako huno agra suna nenteno, mago'a zagoa erino aposol naga ome zami'ne.
og han gøymde undan noko av pengeverdet, so kona hans visste det, og bar fram ein deil og lagde det for føterne på apostlarne.
3 Hu'neanagi Pita'a anage hu'ne, nahigeno Ananaiasiga Sata'a kaguafina efregenka ruotge Avamura revataga hunka mago'a zagoa mopama atrantetira refko hunte'nane?
Men Peter sagde: «Ananias, kvifor hev Satan fyllt hjarta ditt, so du skulde ljuga for den Heilage Ande og gøyma undan av pengeverdet for jordstykket?
4 Zagore'ma otre'nantera, kagri mopa megeno, zagore'ma atrantera, kagri kavesite me'neane. Na'a higenka amanahu antahintahia kagu'afina antahi'nane? Kagra vahe rezmataga osananki, Anumzamofo revtaga hane.
Var det ikkje ditt medan du åtte det? og var det ikkje i di magt då det vart selt? Kvi hev du då sett deg denne gjerning fyre i hjarta ditt? Du hev ikkje loge for menneskje, men for Gud.»
5 Hagi anankema nentahino'a, Ananaiasi'a traka huno frige'za, anankema antahiza nagatera tusi'a kore'zamo zamagrite e'ne.
Men då Ananias høyrde desse ordi, seig han ned og gav upp åndi. Og det kom stor otte på alle deim som høyrde dette.
6 Anante nehazave naga'mo'za azeri anteno vazite'za, eri'za ome asente'naze.
Men dei unge mennerne stod upp og budde liket til og bar honom ut og jorda honom.
7 Tri'a aua evigeno nenaro'a anazama fore hu'neana ontahineno anante e'ne.
Og det hende seg umkring tri timar seinare, då kom kona hans inn og visste ikkje um det som hadde hendt.
8 Pita'a, anage huno Safairana antahige'ne, zagorema mopama atra'ana, mizana asma'areke atrenampi? nasamio higeno agra anage hu'ne, Izo atreno'a mizana asi'ne higeno,
Peter sagde då til henne: «Seg du meg, selde de jordstykket for den pris?» Ho svara: «Ja, for den pris.»
9 Pita'a amanage huno Safairana asamine, Nahigetna kagrane negave'enena mago tanarimpa huta Ramofo Avamura reheta nega'e? Negavema ome asentete'za aza vahera, kasante oti'nazanki ko, kagrira anazanke hu'za eri'za vugahaze.
Då sagde Peter til henne: «Kvi hev de vorte samtykte um å freista Herrens Ande! Sjå, deira føter som jorda mannen din, er utfyre døri, og dei skal bera deg ut.»
10 Anage nehigeno agafi hantaka'a traka huno frige'za, nehazave zagamo'za emegazana hago fri'nege'za, erizafa hu'za vazazamo'za, nevema asente'naza asopare ome asente'naze.
Og ho seig straks ned for føterne hans og gav upp åndi. Men dei unge mennerne kom inn og fann henne daud og bar henne ut og jorda henne attved mannen hennar.
11 Higeno tusi'a kore zamo ana mika mono vahete'ene, ana zama hia kema antahi'naza vahete enena e'ne.
Og det kom stor otte på heile kyrkjelyden og på alle deim som høyrde dette.
12 Aposol naga'mo'za rama'a avame'zane, kuguva zane mika vahe vahepi nehuza, ra mono nompi, Solomoni'e hu'za hunaraginte'pinka ana mika vahe'tamimo'za mago zamarimpa huza magopi atru hu'naze.
Men ved henderne til apostlarne vart det gjort mange teikn og under millom folket, og dei var alle samstendige i Salomons sulehall.
13 Magore hu'za anampintira zamagripina hageorafi'nazanagi, mika vahe'mo'za kentahiza, agazone hunezmante'za husga huzmante'naze.
Men av dei andre våga ingen å slå lag med deim; men folket høgvyrde deim;
14 Hanki hakare vahe krerfamo'za a'nea, vene'nea hu'za Ramofonte zamentintia hu'za, rama'a vahekrerfa efre'naze.
og enn fleire som trudde, vart lagde til Herren, ei mengd både av menner og kvinnor,
15 Ana higeno mika vahe'mo'za Pita'ma ene vanigeno, amemo'a hagutesie huza kri vahera sesenku huza zafa hu'za kampi, nosiva masi'ne'za zmantage'za mase'naze.
so dei jamvel bar dei sjuke ut på gatorne og lagde deim på sengjer og benkjer, so i det minste skuggen av Peter kunde yverskyggja nokon av deim, når han kom.
16 Anazanke huno ranra kuma'ma Jerusalemi me'nefintira, kri eri'nea vahepi, havi avamu'mo agu'afi fre'nea vahetamina zamare'za ageno, maka vahera zamazeri so'e hu'ne.
Ja, endå frå byarne der i kring kom ei mengd saman til Jerusalem og førde sjuke med, og folk som var plåga av ureine ånder; og dei vart alle lækte.
17 Hianagi ugagota pristi kva ne'mofo, agri kvafima eri'zama e'neri'za naga'mo'za, (sadusi nagare) aposol nagara kanive rezmante'naze.
Men øvstepresten stod upp og alle dei som heldt med honom, det var sadducæarflokken, og dei vart fulle av brennhug,
18 Zamagra e'za aposol naga eme zamazeri'za mika vahe'mokizmi kina nompi omezmante'naze.
og dei lagde hand på apostlarne og kasta deim i det ålmenne fengslet.
19 Hu'neanagi ana kenegera Ramofo ankeromo'a eno kina vahe kafantmina eme anagino, zamareno atineramino, anage huno zamasmi'ne,
Men Herren engel opna um natti dørerne til fengslet og førde deim ut og sagde:
20 Ra mono nompi vutma vahepi omo otitma kahefa mani'za eri'zamofo keaga mika zamasmiho.
«Gakk og stig fram og tala i templet alle dette livs ord til folket!»
21 Anankema nentahiza, zahufa ko'ma atiama'afi, ra mono nompi umareri'za agafa hu'za rempi huzami'naze. Anante mono nonte ugota kva ne'ene (hae pristi), agranema nemani'za naga'ane e'za, kanisol (Senhidren) vahe ke hige'za atru nehazageno, ana maka Isareli kva vahetaminena ke hutru hute'za, kina nonte kva vahetega ke atre'za, kinama hu'naza aposol vahera zamaretma eho hu'naze.
Då dei høyrde det, gjekk dei i dagningi inn i templet og lærde. Då so øvstepresten kom og dei som var med honom, kalla dei saman rådet og alle styresmennerne for Israels born, og dei sende bod til fengslet, at dei skulde føra deim fram.
22 Hu'neanagi kina nonte eri'za vahe'mo'za kina nompi eme kazana onke'za, ete'za naneke eri'za vazazamo'za ome zamasmi'za,
Men då tenarane kom der, fann dei deim ikkje i fengslet, og so vende dei um att og fortalde det og sagde:
23 anage hu'naze, Ome konana kina nona nofinu hentrako hunte'za, kerage kva vahe'ene ana nonte kegava hu'naza vahe'mo'za kafante otiza mani'naze. Hu'neanagi tagrama anagitama ufronana, agu'afina mago vahere huta onke'none.
«Fengslet fann me stengt med all umsyn, og vakterne stod ved dørerne. Men då me let upp, fann me ingen der inne.»
24 Ra mono'nontema kegava nehaza (tempol kat) vahe'mofonte ugagota hu'nea kva ne'ene, mono nonte ugota kva (hae pristi) vahe'mo'za anankema nentahi'za, tusi'za hu'za hava nehu'za antahintahi hu'naze. Amanahu'zamo'a nankna hugahie hu'naze.
Då hovudsmannen for tempelvakti og øvsteprestarne høyrde dei ordi, vart dei rådville um deim, kva dette skulde verta til.
25 Hu'neanagi mago vahe'mo eno, kinama ome huzmante'naza vahe'mo'za, mono nompi otine'za, vahe'zagarmi mono naneke rempi hu'nezmize huno zamasmi'ne.
So kom det ein og fortalde deim og sagde: «Sjå, dei mennerne som de kasta i fengsel, dei stend i templet og lærer folket.»
26 Mono nonte kva nehia ne'mo'a, magoka sondia vahe'ene vazazamo'za, ana aposol nagara ome zamavare'za e'nazanagi, sondia vahe'mo'za akohe'za agazone hu'za zamavare'za e'naze. (Na'ankure vahe'mo'za have knonu zamahe frizanku kore hu'za razana osu zamare'za e'naze.)
Då gjekk hovudsmannen dit med tenarane og henta deim, men ikkje med magt; for dei var rædde for folket, at dei skulde verta steina.
27 Ome zamare'za ana aposol nagara ete'za kanisol (Senhidren) vahe zamure eme zamazeri oti'naze. Mono nontema ugote'nea nemo'a (hae pristi) zamantahigeno anage hu'ne,
Men då dei hadde henta deim, stelte dei deim for rådet. Og øvstepresten spurde deim og sagde:
28 tagra menina hanave kea huta, mago'anena ama ana agifina vahera rempi huozmitfa hiho huramantone. Keho amama rempima huzamiza zamo'a Jerusalemi kumapina antahi vagaraze, hankino Jisasima ahe'nazana tagriku ahe'naze hutma huneranta'ze.
«Baud me dykk ikkje strengt, at de ikkje skulde læra i dette namnet? og sjå, de hev fyllt Jerusalem med læra dykkar, og de vil føra yver oss denne manns blod.»
29 Hu'neanagi Pita'ene ruga'a aposol naga'mo'za kenona zamire anage hu'naze, Anumzamofo ke'age nentahita ama mopafi vahe'mofonkea ontahigahune.
Då svara Peter og apostlarne og sagde: «Ein skal lyda Gud meir enn menneskje.
30 Tagri tafahe'i Anumzamo, keka zafarema ahetma hantinaza nera Jisasina azeri otine.
Vår fedregud reiste upp Jesus som de tok livet av då de hengde honom på eit tre.
31 Anumzamo'a azeri otino aza tmaga kaziga'a anteno, ugagota kva ne' taguvazi nere hu'ne. Agrite Israeli vahe'mo'za zamagu'a rukrahe hanageno, kumizmia eri atrezmantegahie.
Denne hev Gud lyft upp ved si høgre hand til ein fyrste og frelsar til å gjeva Israel umvending og forlating for synderne.
32 Higeta tagra e'i ana zama fore'ma hu'neana keteta, ama anankea hu'ama nehune. Ana higeno tagrama ke'nonazana ruotge Avamumo'a keteno huama hu'ne, kema antahiza avariri'za vahera Anumzamo'a ana ruotage Avamura zami'ne.
Og me er hans vitne um desse ting liksom og den Heilage Ande, som Gud hev gjeve deim som lyder honom.»
33 Kva vahe'mo'za anankema nentahi'zageno'a, tusi zamarimpa hege'za zamahe frinaku hu'naze.
Då dei høyrde dette, skar det deim i hjarta, og dei rådlagde um å slå deim i hel.
34 Hianagi Farisi nera Gamalieli'e nehaza ne'mo tra kemofo (lo) kagota huno rempi hunezmige'za, rama'a vahe'mo'za antahinemiza ne'kino otino, osia kna ama vene'ne zaga zamare megi'a zamanteho huno huzmante'ne.
Men det reiste seg ein farisæar i rådet med namnet Gamaliel, ein lovlærar som var høgvyrd av heile folket, og han baud deim føra apostlarne ut ei liti stund.
35 Anante amanage huno kansol vahera zamasmi'ne, Israeli vahe'mote, nazanoma huzmantegahune hutma kema retroma hana'zana, antahi so'e hunetma anazana huzmanteho.
Og han sagde til deim: «Israelitiske menner! Sjå dykk vel fyre, kva de gjer med desse menneskje!
36 Mago'a kna koma evunefina, Tiutasi'a otino, Nagra ra vahe mani'noe hige'za, vahera 400'a naza vene'nemo'za, agranena eme hagerafi'naze. Hianagi agrira ahefri'zage'za, amage'ma nentaza naga'mo'za atre'za panini hazageno mago'zana osu'ne.
For fyre desse dagar stod Teudas fram og sagde seg sjølv å vera noko, og ein flokk på umkring fire hundrad menner slo lag med honom; han vart slegen i hel, og alle dei som lydde honom, drivne frå kvarandre og vart til inkjes.
37 Anama hutegeno'a ana mefiga, mago Galiliti nera, Judasi'e nehaza ne'mo, zamagi kre'za erifatgo haza knare otino, mago'a vahera zamare agrarega atre'nea nera anazanke huno frige'za amage'ma ante'naza naga'mo'za panini hu'naze.
Etter honom stod galilæaren Judas fram, den tid skatte-utskrivingi var, og eggja upp folket med seg. Han let og livet, og alle dei som lydde honom, vart spreidde frå kvarandre.
38 E'inahu'za fore hu'negu, tamagrira ama nanekea neramasmue, ama nagara mago kea huozmanteta zamatreho. Na'ankure, mopafi vahe'mo'ma amanahu'zama hanigeno'a, amne'zankna hugahie.
Og no segjer eg dykk: Haldt dykk ifrå desse mennerne og lat deim fara! For er denne rådi eller dette verket av menneskje, skal det verta til inkjes.
39 Hianagi Anumzantegati'ma ne'esigetma keaga huozmantegahaze. Anama hanutma aru Anumzamofo ha'rentezanku nehue, hige'za nentahi'za zamatre'naze.
Men er det av Gud, so kann de ikkje gjera det til inkjes! Sjå til at de ikkje må verta funne stridande mot Gud.»
40 Kanisol vahe'mo'za ana zamumro kema nentahi'za, ana aposol nagara kehu'agu'a zamante'za zamazeri'za tusi sefu zamite'za, mago'anena Jisasi agifina nanekea osutfa hiho nehu'za, zmatrage'za vu'naze.
Dei lydde honom, og kalla apostlarne inn att og let deim verta hudfletta, og baud deim at dei ikkje skulde tala i Jesu namn, og let deim so ganga.
41 Hige'za aposol naga'mo'za ana kanisol naga zamureti'ma zamatre'za nevu'za, Anumzamofo avure mani'neta Jisasi agire'ma eriga knaza erune, nehu'za muse hume vu'naze.
So gjekk dei då burt frå rådet, glade yver at dei var haldne verdige til å lida vanæra for hans namn skuld.
42 Hanki hakare knafina, ra mono nompine, nonte nontera nevu'za Jisasi'a, tazahu ne' Kraisi'e hu'za knare muse kea rempi hunezmi'za huama hu'naze.
Og dei heldt ikkje upp med å læra kvar dag i templet og heime og forkynna evangeliet um Kristus Jesus.
