< Aposolo 12 >

1 Ana knafina Kini Heroti'a mago'a mono vahe zamahe, frinaku zamazeri'ne.
En aquel tiempo, el rey Herodes puso las manos sobre algunos de la iglesia para maltratarlos.
2 Joni nefu Jemisi azeri'za bainati kazinu ahe fri'naze.
Mató a espada a Jacobo, el hermano de Juan.
3 Ana'ma hiazama Agrama kegeno Juda vahe'mo'za musema hazageno'a, Pitana azerino kina hunteku hu'ne. (Zo'ore breti muse hu'za nenaza knare, anara hu'ne.)
Al ver que esto agradó a los judíos, también arrestó a Pedro. Eran los días de [los] Panes sin Levadura.
4 Heroti'a Pitama azeriteno avareno 4'a sondia vahe kevumofo (16'a sondia vahe) zamazampi ome antege'za, oza aza hu'za kava kri'naze. Heroti'a Pasova ne'za netesageno, amefi'a maka vahe zamufi Pitana azeri ama hunaku antahi'ne.
Después de arrestar[lo], [lo] metió en [la] cárcel. Fue entregado a cuatro grupos de cuatro soldados para que lo custodiaran. Se proponía sacarlo al pueblo después de la Pascua.
5 Ana higeno Pita'a kina nompi mani'nege'za, mono vahe'zagamo'za Anumzamo'ma azama hanigura hampo'nati'za nunamu hunte'naze.
Por tanto Pedro era custodiado en la cárcel, pero la iglesia hablaba con Dios fervientemente a favor de él.
6 Ana kenegera masenkeno okina Heroti'a avareno keaga huntegahianki nehigeno, Pita'a tare sondia netremokizni amu'nompi mase'negeno, tarega azantera seni nofiteti kina rentenageno, kva vahe'mo'za kina vahete kava kri'za kafante mani'naze.
La víspera del día cuando Herodes estaba dispuesto a sacarlo, Pedro estaba dormido entre dos soldados, atado con dos cadenas. Unos centinelas delante de la puerta vigilaban la cárcel.
7 Anama nehazageno'a ame huno Ramofo ankeromo efore higeno, masamo'a kina vahe nona remsa hu'ne. Ankeromo'a Pitana asoparega aheno, Ame hunka otio! Higeno seni nofimo'a Pita azantetira evurami'ne.
Apareció un Ángel del Señor y una luz resplandeció en la celda. Tocó el costado de Pedro, lo despertó y le dijo: ¡Levántate de prisa! Y se le cayeron las cadenas de las manos.
8 Ankeromo'a amanage huno Pitana asami'ne, Kamu'nofira nehunka kaga nona vazio, higeno Pita'a aganona antanine. Anante ankeromo'a anage huno asami'ne, Anakre kuka'a nentaninka namage' eno hu'ne.
Entonces el Ángel le ordenó: Ajústate la ropa y átate tus sandalias. Cúbrete con tu manto y sígueme. Así lo hizo.
9 Pita'a amage' avaririno nevuno, ankeromo'ma azama hiazana agra antahino keno osu'neanagi, agra avana negofi huno hu'ne.
Salió y seguía [al ángel], pero no entendía que era real lo que hacía. Suponía que era una visión.
10 Ese kafante kava hu'naza sondia vahe'ene, anante kafante kava hu'naza sondia vahe zamagterete'ne, ran kumapi vu kafana aenireti hagente'nea ran kafante akeno agra'a kafamo'a anagige'ne atirami'ne osi kampi nevakeno, ankeromo'a ame huno atreno vu'ne,
Pasaron [la] primera guardia y [la] segunda. Llegaron a la puerta de hierro que conduce a la ciudad, la cual se les abrió. Salieron y avanzaron una calle, y enseguida el ángel se retiró.
11 Pita'a agrake nevuno amanage hu'ne, menina nagra antahi'noe, Ra Anumzamo'a ankeroma'a huntegeno, Heroti'ene Jiu vahe'mo'za maka'zama hunante'naku hazafintira naza huno katufe natre'ne.
Cuando Pedro se dio cuenta se dijo: Ahora entiendo en verdad que el Señor envió a su ángel y me libró de [la] mano de Herodes y de los judíos.
12 Anante Pita'ma ana'ma hiaza antahino keno nehuno, Jonina mago agi'a Maki'e nehaza ne'mofo nerera Maria nontega, maka vahe'mo'za mani'neza nunamu nehazarega vu'ne
Reflexionó y fue a la casa de María, la madre de Juan Marcos, donde muchos estaban reunidos y hablaban con Dios.
13 Anante Pita eno megi'a kafante eme vagare vagare higeno'a, Roda'e nehaza eri'za mofa'mo eno eme antahi'ne.
Cuando él llamó a la puerta del patio, una esclava llamada Rode salió a atender.
14 Pita ageruma nentahino'a, ana kafana onagi atreno tusi muse nehuno, agareno vuno Pita'a kafante oti'ne huno ana vahe zaga ome zamasmi'ne.
Al reconocer la voz de Pedro, por la alegría, no abrió la puerta sino corrió adentro e informó que Pedro estaba en frente del patio.
15 Hu'neanagi zamagra anage ana mofakura hu'naze, Kagra negi nenegahane! Ana mofamo hanavetino tamage Pita'e nehige'za, kagra ankeroma'a ke'negahane hu'za mago'ane hu'naze.
Ellos le dijeron: ¡Estás loca! Pero ella insistía en lo que dijo. Entonces ellos decían: ¡Es su ángel!
16 Pita'a vagare vagare nehigeno, zamagrama kafa anagi'za nege'za, nankna huno e'neha hu'za tusi'a antri hu'naze.
Pedro continuaba llamando. Abrieron, lo vieron y se asombraron.
17 Agra azanu avame hige'za akohe'za mani'zageno Ramo'ma kina nompinti azama huno avare atre'nea kea zamasmi'ne. Ana huteno anage hu'ne, Jemisine mono nafuhe'ina ama ana nanekea zamasmiho huteno atreno ru kumatega vu'ne.
Les hizo señal de guardar silencio y relató cómo el Señor lo sacó de la cárcel y ordenó: Informen esto a Jacobo y a los hermanos. Y se fue a otro lugar.
18 Ko'ma atige'za, kina nonte'ma kva hu'naza sondia vahe'mo'za tusiza hu'za Pita'a na'a hu'neha hu'za rama'a antahintahi hu'naze.
Al llegar el día, hubo un gran alboroto entre los soldados: ¿Dónde está Pedro?
19 Anante Heroti'ma hakareno keama, keno erifore nosuno'a kavama hu'naza vahera kegaga huzmanteno tamagra frigahaze hige'za, zamahe friku zamare'za vazageno, henka Judiatira atreno uramino Sisaria umani'ne.
Entonces Herodes lo buscó y no lo halló. Investigó a los guardias y ordenó que los ejecutaran. Y cuando bajó de Judea a Cesarea permaneció allá.
20 Anante Heroti'a Tairi kumate vahe'ene, Saito kumate vahe'mokizmigura arimpa ahezamantege'za, zamagra mago zamarimpa hu'za agrite emeri atru hu'za, kini ne'mofo tva'onte eri'za ne' Blastusi, zamaza hinogu rimpa azeri fru hute'za, knare nomanizama kini ne'mo'ma zamisigu antahige'naze. Na'ankure zamagrama kave'ma e'nerizana kini Heroti'ma kava kri'nea mopafinti e'neri'ze.
[Herodes] estaba muy airado contra los de Tiro y Sidón, pero ellos se presentaron unánimes ante él. Sobornaron a Blasto, el camarero del rey y pedían paz, porque la región de ellos era abastecida por la [región] real.
21 Mago kna erintaza knazupa, Kini Heroti'a kini vahe kukena huteno, keaga refakohu trate mani'neno zamagrira rama'a keaga zamasmi'ne.
Un día prefijado, vestido con ropa real, Herodes se sentó en el tribunal y les presentó un discurso enardecido.
22 Hu'neanagi tusi'a vahe'mo'za agafa hu'za rankehu'za mago anumzamofo agerure, hanki vahe'mofo agerura omane'ne! hu'naze.
El pueblo gritaba: ¡Voz de Dios y no de hombre!
23 Ana kema nehazama'a, mago Ramofo ankeromo Herotina ahe tre'ne, na'ankure Anumzamofo ra agi omigeno agrira knimo amprigeno fri'ne.
De inmediato un ángel del Señor lo atacó, porque no dio la gloria a Dios, y expiró comido por gusanos.
24 Hu'neanagi Anumzamofo kemo'a hageno rura huno vuno eno hu'ne.
Pero la Palabra de Dios crecía y se multiplicaba.
25 Banabasi'ene Solikea Jerusalemi mono eri'zama eri vagareteke, Jon Makina nevareke ete Antioku kumate vu'na'e.
Cuando Bernabé y Saulo cumplieron el servicio en Jerusalén, regresaron [a Antioquía] y llevaron con ellos a Juan Marcos.

< Aposolo 12 >