2 Korinti 7

1 Na'ankure tagrira Anumzamo'a huvempa hurante'negu, navesima neramantoa ronenimota, tagra'a tazeri avusese hanune. Ama tavufgafine avamupima miko kefozamo'ma tazeri haviza hania zampintira, mani ruotage nehuta Anumzamofo koro huntesune.

ταύτας οὖν ἔχοντες τὰς ἐπαγγελίας, ἀγαπητοί, καθαρίσωμεν ἑαυτοὺς ἀπὸ παντὸς μολυσμοῦ σαρκὸς καὶ πνεύματος, ἐπιτελοῦντες ἁγιωσύνην ἐν φόβῳ θεοῦ.

2 Hagi tamagra'a tamarimpa tamiho. Tagra mago vahera havizana huonte'none, mago vahera azeri haviza osu'none, mago vahera tagra knare'zankura revatga huta azeri haviza osu'none.

Χωρήσατε ἡμᾶς· οὐδένα ἠδικήσαμεν, οὐδένα ἐφθείραμεν, οὐδένα ἐπλεονεκτήσαμεν.

3 Nagrama ama'i kema nehuana, tamagra havi vahe mani'naze hunoramantoe. Na'ankure ko tamasimi'none, tagra tamagri ene magoka manisuno, tamagri'ene magoka frisunana tamagra antahintahifi mani'naze.

⸂πρὸς κατάκρισιν οὐ λέγω, προείρηκα γὰρ ὅτι ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν ἐστε εἰς τὸ συναποθανεῖν καὶ συζῆν.

4 Nagra tamagrira razampi antahinerami'na, tamagrikura tusi muse nehugeno, nagu'amo'a fru nehigeno, tamagrama hazazamo'a nagrira naza hige'na, mika knazanifina tusi muse nehue.

πολλή μοι παρρησία πρὸς ὑμᾶς, πολλή μοι καύχησις ὑπὲρ ὑμῶν· πεπλήρωμαι τῇ παρακλήσει, ὑπερπερισσεύομαι τῇ χαρᾷ ἐπὶ πάσῃ τῇ θλίψει ἡμῶν.

5 Na'ankure tagrama Masedoniama efronkeno'a, ama tavufgamo'a manifru osu'ne, rama'a knazamo mika asoparegati egeta hapi ufronkeno, tagu'amo'a kore nehie.

Καὶ γὰρ ἐλθόντων ἡμῶν εἰς Μακεδονίαν οὐδεμίαν ⸀ἔσχηκενἄνεσιν ἡ σὰρξ ἡμῶν, ἀλλʼ ἐν παντὶ θλιβόμενοι— ἔξωθεν μάχαι, ἔσωθεν φόβοι—

6 Hu'neanagi knazamo zamazeri haviza nehia vahe'mokizmi zamazeri hankavenetia Anumzamo tazeri hankavetineana, e'i Taitusi'ma e'nea zamo'e.

ἀλλʼ ὁ παρακαλῶν τοὺς ταπεινοὺς παρεκάλεσεν ἡμᾶς ὁ θεὸς ἐν τῇ παρουσίᾳ Τίτου·

7 Agrama e'nea zamokero'ompage, agri'ma azeri hankaveti'naza'zamo'e. Agra nagriku'ma navegama ante'naza zamofo nanekea nenasamino, nazano fore'ma higeta tamasuzampima mani'naza zamofone, nagriku'ma nentahiza'zamofo nanekema nasamige'na, mago'ane tusi muse hu'noe.

οὐ μόνον δὲ ἐν τῇ παρουσίᾳ αὐτοῦ, ἀλλὰ καὶ ἐν τῇ παρακλήσει ᾗ παρεκλήθη ἐφʼ ὑμῖν, ἀναγγέλλων ἡμῖν τὴν ὑμῶν ἐπιπόθησιν, τὸν ὑμῶν ὀδυρμόν, τὸν ὑμῶν ζῆλον ὑπὲρ ἐμοῦ, ὥστε με μᾶλλον χαρῆναι.

8 Na'ankure avoma kreramisua zamo'enema tamasuzampima tamavrentesuana, nagra e'i anazankura nagesa ontahigosue. Na'ankure e'i anazamo'a osi'a knafi tamatazana tamigahie.

ὅτι εἰ καὶ ἐλύπησα ὑμᾶς ἐν τῇ ἐπιστολῇ, οὐ μεταμέλομαι· εἰ καὶ μετεμελόμην (⸀βλέπωὅτι ἡ ἐπιστολὴ ἐκείνη εἰ καὶ πρὸς ὥραν ἐλύπησεν ὑμᾶς),

9 Nagra menima avoma atreramantesua zankura muse nehue. Tamagri tamazeri tamagaze hunakuro ompage, tamata neraminketa tamagu'a rukrehe hanazegure. Na'ankure Anumzamo, vahe'amo'za erisazeguma avenesiankna tasuza e'nerisunkeno, tamaza hanigeta tagripintira mago'a knazana e'origahaze.

νῦν χαίρω, οὐχ ὅτι ἐλυπήθητε, ἀλλʼ ὅτι ἐλυπήθητε εἰς μετάνοιαν, ἐλυπήθητε γὰρ κατὰ θεόν, ἵνα ἐν μηδενὶ ζημιωθῆτε ἐξ ἡμῶν.

10 Na'ankure Anumzamo'a tagripima me'nea tasunku zampi huvazino taza hanigeta, kumira atreta tagu'a rukrehe hanunkeno taguravazina, tagra knazantigura tagesa ontahigahune. Hianagi tasunkuke nehuta tagu'a rukrehema osnunana, fri'za erifore hugahie.

ἡ γὰρ κατὰ θεὸν λύπη μετάνοιαν εἰς σωτηρίαν ἀμεταμέλητον ⸀ἐργάζεται ἡ δὲ τοῦ κόσμου λύπη θάνατον κατεργάζεται.

11 Keho Anumzamo'ma neramia knazamo'ma tagripima asunku'za erifore nehuno, tamazeri o'netigeta kazigazi huta tamagra'a tamazeri ama nehuta, antahi haviza nehuta, tamagu'afi kore nehuta, nagri'ma nagezankura tusiza huno tamavenesigeta, hanavetita havizama hu'nea vahera zamazeri fatgo nehuta, maka'zama hanafina fatgo zanke'za nehaze.

ἰδοὺ γὰρ αὐτὸ τοῦτο τὸ κατὰ θεὸν ⸀λυπηθῆναιπόσην κατειργάσατο ὑμῖν σπουδήν, ἀλλὰ ἀπολογίαν, ἀλλὰ ἀγανάκτησιν, ἀλλὰ φόβον, ἀλλὰ ἐπιπόθησιν, ἀλλὰ ζῆλον, ἀλλὰ ἐκδίκησιν· ἐν παντὶ συνεστήσατε ἑαυτοὺς ἁγνοὺς ⸀εἶναιτῷ πράγματι.

12 Ana hu'negu iza havizana higeno, iza havizana huntene hu'na, e'i agafare avona krenoramue. Hianagi Anumzamofo avufina inanknama huta kvama krinerantaza zamo eama haniegu hu'na kreneramue.

ἄρα εἰ καὶ ἔγραψα ὑμῖν, οὐχ ⸀ἕνεκεντοῦ ἀδικήσαντος, ⸀οὐδὲ⸁ἕνεκεντοῦ ἀδικηθέντος, ἀλλʼ ⸀1ἕνεκεντοῦ φανερωθῆναι τὴν σπουδὴν ὑμῶν τὴν ὑπὲρ ἡμῶν πρὸς ὑμᾶς ἐνώπιον τοῦ θεοῦ.

13 E'i ana miko'za hazazamo'a, trimpa so'e nehie. Amama tarimpamo'ma so'ema hire'ma mago'ene musema huramantonana, Taitusima konkeno musema nehuno avamu'afima tamagripinti'ma fruzama eria zankura muse hu'ne.

διὰ τοῦτο παρακεκλήμεθα. Ἐπὶ δὲ τῇ παρακλήσει ⸀ἡμῶν περισσοτέρως μᾶλλον ἐχάρημεν ἐπὶ τῇ χαρᾷ Τίτου, ὅτι ἀναπέπαυται τὸ πνεῦμα αὐτοῦ ἀπὸ πάντων ὑμῶν·

14 Tamagriku'ma musema nehua zankura, ko agrira asami'noe. Hagi tamagra nazeri nageze osu'naze, nagra tamagege'za tamasmi'noe. Hu'negu tamagriku'ma muse nehune huta Taitusima nesamuna zamo'a, tamage'za efore hugahie.

ὅτι εἴ τι αὐτῷ ὑπὲρ ὑμῶν κεκαύχημαι, οὐ κατῃσχύνθην, ἀλλʼ ὡς πάντα ἐν ἀληθείᾳ ἐλαλήσαμεν ὑμῖν, οὕτως καὶ ἡ καύχησις ἡμῶν ⸀ἡ ἐπὶ Τίτου ἀλήθεια ἐγενήθη.

15 Taitusi'a agri'ma nevreta, ke'ama mikomota antahinemita, kore hunteta amagema antenaza zankura, tusiza huno tamagrikura antahineramino agera nokanie.

καὶ τὰ σπλάγχνα αὐτοῦ περισσοτέρως εἰς ὑμᾶς ἐστιν ἀναμιμνῃσκομένου τὴν πάντων ὑμῶν ὑπακοήν, ὡς μετὰ φόβου καὶ τρόμου ἐδέξασθε αὐτόν.

16 Nagra tusiza hu'na muse nehu'na, hakare'zana amne hugahaze hu'na antahineramue.

χαίρω ὅτι ἐν παντὶ θαρρῶ ἐν ὑμῖν.