< 2 Korinti 5 >

1 Hagi tagra antahi'none, ama mopafi seli nompima mani'nona nomo'ma tagna vaziramisigeno'a, tagria mevava nontia (tavufga) vahe'mo azanteti tro osu'neanki, Anumzamo tro huntegeno me'neankino monafinka mevava hugahie. (aiōnios g166)
Знаємо бо, коли зе́мний мешка́льний наме́т наш зруйнується, то маємо будівлю від Бога на небі, - дім нерукотво́рний та вічний. (aiōnios g166)
2 Na'ankure ama nompi (tavufga) mani'neta tamage tusiza huta kragira neruta, monare kasefa mevava kukena huzankura tusiza huno tavenesigeta, avega ante'none.
Тому́ то й зідхаємо, бажаючи приодягти́ся будівлею нашею, що з неба,
3 Na'ankure tagra ana kukenama hanuta, tagra tavufga tavapara omanigahune.
коли б тільки й одя́гнені ми не знайшлися нагі́!
4 Tagrama ama mopafi tavufgare'ma mani'neta tusiza huta kragira nerunkeno kna tave'nesie. Na'akure tagra tavufa tavapako omanita kukena hunaku nehune. Hianagi monare kukena antaninunkeno asimuma erino manizamo fri tavufga ahe fanane hanigeta, mevava tavufga erigahune.
Бо ми, знахо́дячися в цьому наметі, зідхаємо під тягаре́м, бо не хочемо роздягти́ся, але одягти́ся, щоб смертне поже́рлось життям.
5 Anumzamo'a ama agafare trohuranteno, Agra'a huhamprirante'nea zampinti esera Avamu'a amne tamineankita, antahita keta hanunana, makazana amne tamigahie.
А Той, Хто на це саме й створив нас, то Бог, що й дав нам завда́ток Духа.
6 E'ina hu'negu tagra hakare zupa hanavenetita, ama tavufgare'ma mani'neta zahufa Ramo'enena omani'none huta nentahune.
Отож, бувши відважні постійно, та знаючи, що, мавши дім у тілі, ми не перебуваємо в домі Господньому,
7 Na'ankure tagra onke'nonanagi, tamentinti nehune.
бо хо́димо вірою, а не виді́нням,
8 Tagrira taguamo'a hankave e'nerigeta ama tavufga atreta Ramo'ene umanisuna zanku tave'nesie.
ми ж відважні, і бажаємо краще покинути дім тіла й мати дім у Господа.
9 E'ina hu'negu ama mopafima manisunano, Ramo ene umanisunano, Anumzamofoma ra agima amisunazankuke nehune.
Тому́ ми й пильнуємо, - чи зостаємося в домі тіла, чи вихо́димо з дому, - бути Йому лю́бими.
10 Na'ankure tagra ana miko'mota Kraisi avuga keaga refkohu trate otisunkeno, magoke magokemota ama tavufgare mani'neta, knare'zano havizano hu'nesuna avamente anteno, mizana tamitere hugahie.
Бо мусимо всі ми з'явитися перед судо́вим престолом Христовим, щоб кожен прийняв згідно з тим, що́ в тілі робив він, - чи добре, чи лихе́.
11 E'ina hu'negu Ramofo'ma koro hunte'za antahi'ama hunonku, hanavetita vahe'mokizimi antahintahia eriama huta nezamavrone. Hianagi Anumzamo'a tageno antahino hu'ne. Hagi nagrama nentahuana tamagranena tageta antahita nehaze.
Отже, відаючи страх Господній, ми людей переконуємо, а Богові явні; але маю надію, що й у ваших сумліннях ми явні.
12 Tagra'a tavufga tamagrite mago'ane erisagahu kazigatira nosunanki, tagriku'ma tamavufgama erisagama hanaza zanku nehune, hu'negu amega zamufare'ma nege'za zamavufga ra nehu'za, zamaguafizama nonkaza vahera, kenona huzmantegahaze.
Бо не зно́ву себе ми дору́чуємо вам, але даємо вам привід хвали́тися нами, щоб мали ви що проти тих, що хва́ляться обличчям, а не серцем.
13 Na'ankure tagrama neginagizama nehanuta, e'i Anumzamo ragi erisiegu nehune. Hagi tagrama fatgo antahintahitirema manisuta, e'i tamagri knarezankure.
Коли бо ми з розуму сходимо, - то Богові, коли ж при здоровому розумі, - то для вас.
14 Kraisi avesizamo tazeri onetigeta tagra antahi'none, na'ankure magokemo, miko'mofonku huno fri'ne. E'ina hu'negu ana miko'mota fri'none.
Бо Христова любов спону́кує нас, що ду́мають так, що коли вмер Один за всіх, то всі померли.
15 Hagi Agra miko'mofonku fri'negu, iza'o kasefa huno maninesimo'a, agra'a vesizantera omanigahe. Hianagi zamagriku'ma huno fri'teno oti'nemofo Kraisi avesizante manigahaze.
А вмер Він за всіх, щоб ті, хто живе, не жили вже для себе самих, а для Того, Хто за них був умер і воскрес.
16 E'ina hu'negu menintetima agafa huno vaniana, vahe'mokizmia amega zamufgarera refko huozmantesune. Ana hu'negu tagranena anahukna huta Kraisina amega avufgare refakora hunte'nonanagi, menina antahi'none anara nosune.
Через те відтепе́р ми ніко́го не знаємо за тілом; коли ж і знали за тілом Христа, то тепер ми не знаємо вже!
17 E'ina hu'negu mago'mo'ma Kraisimpima manisimofona Anumzamo'a azeri kasefa vahe fore nehie. Antahi ani huo, korapa avu'avamo'a fanane nehigeno, kasefa avu'ava fore nehie.
Тому́ то, коли хто в Христі, той створі́ння нове́, - стародавнє минуло, ото сталось нове́!
18 Ama ana kasefa huno mani avu'avara Anumzamofontegati e'ne. Kraisimpina tagrira tazeri mago nehuno, erimago huno mani eri'zana tagritami'ne.
Усе ж від Бога, що нас примирив із Собою Ісусом Христом і дав нам служі́ння прими́рення,
19 Na'ankure Anumzamo'a Kraisimpi ama mopafi vahera, Agrane tazeri mago hu'ne, vahe'mo'zama kumi'ma hu'nazana antahizmino nona hunozmante. Hagi erimago huno manizamofo knare naneke huama hanunegu, tagrira tami'ne.
бо Бог у Христі примирив світ із Собою Самим, не зважа́вши на їхні провини, і поклав у нас слово прими́рення.
20 E'ina hu'negu tagra Kraisi agi erita mani'none. Higeno Anumzamo'a vahe'agura tagripi huvazino kea nehie. Ana huta tagra Kraisinku huama nehanunketa tamagra Anumzamo'enena erimago hugahaze.
Оце ми як посли замість Христа, ніби Бог благає через нас, благаємо замість Христа: примиріться з Богом!
21 Na'ankure Anumzamo'a kumi'a omane'nea ne'mofo Kraisina tagri kumiku, azeri kumi vahekna nehuno, tagri kumira Agumpi erinte'nea zamo, tagrira Anumzamofo avure tazeri fatgo vahera nese.
Бо Того́, Хто не відав гріха, Він учинив за нас гріхом, щоб стали ми Божою праведністю в Нім!

< 2 Korinti 5 >