< 1 Kroniku 19 >

1 Hagi mago'a kna evutegeno, Amoni vahe kini ne' Nahasi'a frigeno nemofo Hanuni agri nona erino kinia mani'ne.
Algún tiempo después, Nahas, rey de los amonitas, murió y su hijo lo sucedió.
2 Hagi Deviti'a amanage hu'ne, nagra Hanunina knare avu'avaza huntesnue, na'ankure nafa'amo Nahasi'a nagrira knare avu'ava kora hunante'ne. Anage nehuno Hanunina nefa'ma fri'nea zante Hanuni zamasunku ke ome huntehogu kato vahera Deviti'a huzmante'ne. Hagi ana'ma hige'za Deviti eri'za vahe'amo'za nefa'ma frigeno'ma mani'nea zante Hanuni kenaku Amoni vahe mopafi e'naze.
Entonces David dijo: “Seré bondadoso con Hanún, hijo de Nahas, porque su padre fue bondadoso conmigo”. Así que David envió mensajeros para consolarle por la muerte de su padre. Los embajadores de David llegaron a la tierra de los amonitas y fueron a consolar a Hanún.
3 Hianagi Amoni kumate kva vahe'mo'za amanage hu'za Hanunina asmi'naze, Kagrama antahinana ama'i vahe'tmima Deviti'ma huzmantege'zma azana, negafa'ma fri'nea zante zamasunku ke hugantenaku aze hunka kagesa antahino? I'o, ha' eme hurante'naku mopatia afure'za kenaku e'naze.
Pero los príncipes amonitas le dijeron a Hanún: “¿De verdad crees que David honra a tu padre enviándote a estos hombres para consolarte? ¿Acaso no crees que han venido sólo a espiar la tierra para encontrar la manera de conquistarla?”
4 Hazageno Hanuni'a Deviti'ma huzmantege'zama e'naza vahetmina zamazerino zamagi zamazokara harenezmanteno, zamariga avamenteti kenazmia ahe vatro hutere huteno huzmantege'za ete vu'naze.
Entonces Hanún detuvo a los embajadores de David y los mandó a afeitar, y además les cortó la túnica a la altura de las nalgas. Entonces los envió de vuelta.
5 Hagi ana nanekema Devitima eme asamizageno'a, eri'za vahe'arami huzmantege'za e'za amanage hu'za ana vahetmina eme zamasami'naze, kini ne'mo'a amanage hie, Jeriko kumate mani'nenkeno tamagitamazoka'mo'a hagetena eho huno hu'ne. Na'ankure zamagrira tusi'a zamagazema hu avu'ava'ma huzmantegeno zamagazema hiazanku anagea hu'ne.
Luego informaron a David de lo que había sucedido con estos hombres. Entonces David envió mensajeros a los hombres para decirles: “Quédense en Jericó hasta que les crezca la barba, y entonces podrán regresar”.
6 Hagi Amoni vahe'mo'zane, Hanuni'enema ke'za antahi'za hazama zamagrama haza avu'avamo'ma Devitima azeri arimpama nehegeno'a, karisifima mani'neza zamaza hu'za Devitima ha'ma hunte'naza vahetamine karisiraminema mizasenazana Messopotamia kumateti'ene, Aram-ma'aka kumateti'ene, Zoba kumatetira, kna'amo'a 30 tausen hu'nea silva zagoreti ome mizase'naze.
Entonces los amonitas se dieron cuenta de que realmente habían sido ofensivos con David. Así que Hanún y los amonitas enviaron mil talentos de plata para contratar carros y sus conductores de Harán-naharaim, Harán-maaca y Soba.
7 Hagi ana zago'a ome zami'za 32tauseni'a karisiraminki, Ma'aka kumate kini ne'ene maka sondia vahe'araminena zamavare'za e'za, Medeba kumate seli nona eme ki'za mani'naze. Hagi anama nehazage'za Amoni sondia vahe'mo'za zamagra rankumapinti Israeli vahe ha' huzmante'naku atiramiza e'naze.
También contrataron 32.000 carros y al rey de Maaca con su ejército. Vinieron a acampar cerca de Medeba. Los amonitas también fueron llamados desde sus ciudades y se prepararon para la batalla.
8 Hagi Deviti'ma ana'ma haza nanekema nentahino'a, Joapune maka hankave sondia vahetmina huzmantege'za ha' ome huzmantenaku vu'naze.
Cuando David se enteró de esto, envió a Joab y a todo el ejército a enfrentarlos.
9 Hagi Amoni kumate sondia vahe'mo'za rankumapintira etirami'za rankumamofo kafante emanimpi hu'za ha hunaku otizageno, mago'a kini vahe'mo'zama zamazama hunaku'ma e'naza kini vahe'mo'zane, sondia vahe'mo'zanena hahunaku zamagranena hofa agupofi eme retro hu'za oti'naze.
Los amonitas establecieron sus líneas de batalla cerca de la entrada de la ciudad, mientras que los otros reyes que se les habían unido tomaron posiciones en los campos abiertos.
10 Hagi Joapu'ma keama ha' vahe'amozama amigane avuganema maninpi hu'za otizageno, knare'ma hu'za ha'ma nehaza hankave sondia vahetmina huzmantege'za Aramu sondia vahe'ene hara ome hunaku manimpi hu'za oti'naze.
Joab se dio cuenta de que tendría que luchar tanto delante como detrás de él, así que escogió algunas de las mejores tropas de Israel y se puso al frente de ellas para dirigir el ataque a los arameos.
11 Hagi mago'ama maniza sondia vahetmina negna Abisai azampi antegeno, Abisai'a zamavareno Amoni vahe'mokizmi hara huzmantenaku manimpi hu'naze.
Puso al resto del ejército bajo el mando de Abisai, su hermano. Debían atacar a los amonitas.
12 Ana nehuno Joapu'a negna Abisaina amanage huno asmi'ne, Siria ha' vahe'mo'zama tusiza hu'za hankavema tiza ha'ma hunante'snageta eta eme naza hiho. Hagi Amoni vahe'mo'zama kagri'ma hankavetiza ha'ma hugantesnagena, nagra e'na eme kaza hugahue.
Joab le dijo: “Si los arameos son más fuertes que yo, ven a ayudarme. Si los amonitas son más fuertes que tú, yo vendré a ayudarte.
13 Hagi korora osunka hankavetigeta, vahetiagu'ene Anumzanti'amofo rankumaku'ene ha' vaheti'aramina hara huzmantamnena, Ra Anumzamo'ma kesigenoma knare'ma haniazana amne agra hugahie.
Sé valiente y lucha lo mejor que puedas por nuestro pueblo y las ciudades de nuestro Dios. Que el Señor haga lo que considere bueno”.
14 Hagi Joapu'ene sondia vahe'amozama Siria sondia vahetmima ha'ma ome huzmantage'za, ana Siria vahe'mo'za atre'za fre'naze.
Joab atacó con sus fuerzas a los arameos y éstos huyeron de él.
15 Hagi Amoni sondia vahe'mo'zama kazama Siria sondia vahe'mo'zama koro'ma frage'za, zamagranena atre'za Abisainku koro hu'za fre'za rankumamofo agu'afi ufre'naze. Anama hazageno'a Joapu'a atreno Jerusalemi kumate vu'ne.
Cuando los amonitas vieron que los arameos habían huido, también huyeron de Abisai, el hermano de Joab, y se retiraron a la ciudad. Entonces Joab regresó a Jerusalén.
16 Hagi Siria sondia vahe'mo'zama kazama, Israeli sondia vahe'mo'zama ha'ma huzmagaterage'za, Yufretisi timofo kantu kazigama mani'naza sondia vahetmintega eme zamazama hanagura kato vahe huzmantazage'za kea eri'za vu'naze. Hagi e'i ana sondia vahetmimofo ugota kva vahezmia Sofakikino, agra Hadadezeri sondia vahetamintera ugota kva ne' mani'ne.
En cuanto los arameos vieron que habían sido derrotados por los israelitas, enviaron a buscar refuerzos del otro lado del río Éufrates, bajo el mando de Sobac, comandante del ejército de Hadad-Ezer.
17 Hagi anankema Deviti'ma nentahino'a, mika Israeli sondia vahetmina zamazeri retru nehuno zamavareno Jodani tina takaheno kantu kaziga ha' ome huzmante'naku vu'naze. Hagi Deviti'ma kantu kazigama vigeno'a, Siria sondia vahe'mo'za hahunte'naze.
Cuando le informaron de esto a David, reunió a todo Israel. Atravesó el Jordán y se acercó al ejército arameo, poniendo sus fuerzas en línea de batalla contra ellos. Cuando David entró en combate con ellos, ellos lucharon con él.
18 Hagi Siria sondia vahe'mo'za Israeli sondia vahetminkura koro frazageno, Deviti sondia vahe'mo'zama karisifima vano nehu'za ha'ma nehaza vahera 7tauseni'a vahe nezamahe'za, mopafima vano nehu'za ha'ma nehaza vahera 40tauseni'a nezmahe'za, ana sondia vahetmimofo kva ne' Sofakinena ana hapi ahe'naze.
Pero el ejército arameo huyó de los israelitas, y David mató a 7.000 aurigas y 40.000 soldados de infantería, así como a Sobac, su comandante.
19 Hagi Hadadezeri eri'za vahe'mo'zama kazama Israeli sondia vahe'mo'zama ha'ma huzmagaterazage'za, Devitinte e'za zamarimpa fruma hu'za manisaza naneke eme nehu'za agri agorga'a mani'zageno, Siria vahe'mo'za ru'enena Amoni vahetega eme ante'za zamaza osu'naze.
Cuando los aliados de Hadad-Ezer se dieron cuenta de que habían sido derrotados por Israel, hicieron la paz con David y se sometieron a él. Como resultado, los arameos no quisieron ayudar más a los amonitas.

< 1 Kroniku 19 >