ଅନବ୍ଜନାବର୍ 15
1 ତି ସିଲଡ୍ଲ୍ଲନ୍ ଞେନ୍ ରୁଆଙ୍ଲୋଙନ୍ ଆରି ଅବୟ୍ ସୋଡ଼ା ସରାନ୍ନିଡାନ୍ ଆରମ୍ମଡ୍ ଗିୟ୍ଲାୟ୍, ସାତଜଣ ପାଙ୍ଲଙ୍ବର୍ମରଞ୍ଜି ଆସିଲୋଙ୍ ସାତଟା ରୋଗାନ୍ ଆଞମ୍ଞମ୍ଜି; କେନ୍ ଆ ରୋଗାଜି ବାତ୍ତେ ଇସ୍ୱରନ୍ ଆ ବନ୍ଡ୍ରାବ୍ ସୁଜ୍ଜେତେ ।
Ich sah ein anderes Zeichen im Himmel, groß und wunderbar: sieben Engel mit den letzten sieben Plagen, womit sich Gottes Zorn vollendet.
2 ଆରି ଞେନ୍ ଗିୟ୍ଲାୟ୍, ତଗୋନ୍ ଆମାୟ୍ନେନ୍ ଅବୟ୍ କାଞ୍ଚନ୍ ଆ ସମେଁୟ୍ଣ୍ଡ୍ରା ଅନ୍ତମ୍ ଅବୟ୍ ତନାଲ୍ମଡନ୍ ଗିୟ୍ଲାୟ୍; ଆରି, ଅଙ୍ଗା ମନ୍ରାଜି ଜନ୍ତୁନ୍, ଆ କୋଙ୍ଡାଜନ୍ ଡ ଆଞୁମନ୍ ଆ ଡନିଡି ସିଲଡ୍ ଜିନୟେଞ୍ଜି, ତି ଆ ମନ୍ରାଜି ଇସ୍ୱରନ୍ ଆ ଗଡେରାୟ୍ ଞମ୍ଲେ ତି କାଞ୍ଚ ଅନେଙ୍ ସମେଁୟ୍ଣ୍ଡ୍ରାଲୋଙନ୍ ଆତନଙ୍ ଡକୋଲଞ୍ଜି ।
Auch sah ich (eine weite Fläche) wie ein gläsern Meer, gemengt mit Feuer. An diesem Meer von Glas sah ich alle stehen, die in dem Kampf mit dem Tier, seinem Bild und seines Namens Zahl den Sieg errungen hatten. Sie priesen Gott auf Saitenspiel
3 ଆନିଞ୍ଜି ଇସ୍ୱରନ୍ ଆ କାବ୍ବାଡ଼ାମର୍ ମୋସାନ୍ ଡ ମେଣ୍ଡାଅନନ୍ ଆ କନନ୍ କନେଞ୍ଜି, “ଏ ଅଡ଼୍କୋନ୍ ସିଲଡ୍ ବୋର୍ସା ପ୍ରବୁ ଇସ୍ୱରନ୍, ଲନୁମ୍ନମ୍ ଡିଅଙ୍ଗା ଆ ସୋଡ଼ା ଆରି ସରାନ୍ନିଡାନ୍, ଏ ଅଡ଼୍କୋ ଜାତିମରଞ୍ଜି ଆ ରାଜା, ତଙର୍ନମ୍ଜି ଡରମ୍ମଡମ୍ ଆରି ଆଜାଡ଼ିଡମ୍ ।
und sangen das Lied Moses, des Knechtes Gottes, und des Lammes Lied mit diesen Worten: / Groß und wunderbar sind deine Werke, Herr Gott, du Allgewaltiger; gerecht und wahr sind deine Wege, du Völkerkönig!
4 ଏ ପ୍ରବୁ, ଆନା ଆମନ୍ଆଡଙ୍ ଏର୍ବତଙେ? ଅଞୁମ୍ଲୋଙ୍ନମ୍ ଆନା ଏର୍ସନେଙ୍କେଏ? ଆମନ୍ ତୁମ୍ ମଡ଼ିର୍ଡମ୍ । ଅଡ଼୍କୋ ଜାତିନ୍ ଆ ମନ୍ରାଜି ଜିର୍ତାୟ୍ ଆରି ଆମନ୍ଆଡଙ୍ ସେନ୍ପୁର୍ତମ୍ଜି, ଇନିଆସନ୍ଗାମେଣ୍ଡେନ୍ ଡରମ୍ମ କାବ୍ବାଡ଼ାନମ୍ଜି ଅଡ଼୍କୋନ୍ ଗିୟ୍ତାଆଜେନ୍ ।”
Wer sollte dich nicht fürchten, Herr, nicht deinen Namen preisen? Denn du allein bist heilig. Alle Völker werden kommen und vor dir anbeten, denn dein gerechtes Walten hat sich offenbart."
5 ସିଲଡ୍ଲ୍ଲନ୍ ଞେନ୍ ଗିୟ୍ଲାୟ୍, ରୁଆଙ୍ଲୋଙନ୍ ସାକି ତମ୍ୱୁନ୍ ଆ ସରେବାସିଂ ଆ ସନଙ୍ ରୋଲନେ ।
Dann sah ich, wie sich der Tempel der himmlischen Stiftshütte öffnete.
6 ଆରି ସରେବାସିଙନ୍ ସିଲଡ୍ ସାତଟା ରୋଗାନ୍ ଆଞମ୍ଞମନ୍ ଆ ପାଙ୍ଲଙ୍ବର୍ମର୍ଜି ସାତଜଣ ଡୁଙ୍ଲନ୍ ଜିର୍ରାଜି, ଆନିଞ୍ଜି ମଣିନ୍ ବାତ୍ତେ ଆତୁବ୍ତୁବନ୍ ମଡ଼ିର୍ଡମ୍ ଆରି ସାଆର୍ଡମ୍ ଆ ଲମନ୍କାବ୍ ଆଜିଜିନେଜି, ଆ ମାୟଙ୍ଲୋଙଞ୍ଜି ସୁନା ଜରିମାୟନ୍ ବାତ୍ତେ ଆଜିବାଡ୍ ଡକୋଏଞ୍ଜି ।
Aus dem Tempel traten die sieben Engel mit den sieben Plagen. Sie trugen ein glänzend weißes Linnenkleid, und goldene Gürtel umgaben ihre Brust.
7 ସିଲତ୍ତେ ଉଞ୍ଜି ପରାନ୍ନାଞ୍ଜି ଆମଙ୍ଲୋଙ୍ ସିଲଡ୍ ଅବୟ୍ ପରାନ୍ନାନ୍, ଆଏଡ଼ର୍ ଆମେଙ୍ ଆଡ୍ରକୋତନ୍ ଇସ୍ୱରନ୍ ଆ ବନ୍ଡ୍ରାବ୍ ସାତଟା ସୁନା ସିମ୍ମାଲୋଙନ୍ ଆବରିଜନ୍ଆତେ, ତି ସାତଟା ପାଙ୍ଲଙ୍ବର୍ମରଞ୍ଜିଆଡଙ୍ ତିୟେଞ୍ଜି । (aiōn g165)
Eins der vier Lebewesen reichte den sieben Engeln sieben goldene Schalen, voll des Zornes Gottes, der da lebt in alle Ewigkeit. (aiōn g165)
8 ଆରି, ଇସ୍ୱରନ୍ ଆ ଗନୁଗୁ ପନେମେଙ୍ ଡ ଆ ବୋର୍ସାନ୍ ଆ ଓମୋଡ୍ ବାତ୍ତେ ସରେବାସିଂଲୋଙନ୍ ବରିଜେନ୍, ସାତଟା ପାଙ୍ଲଙ୍ବର୍ମରଞ୍ଜି ସାତଟା ରୋଗାନ୍ ଅଣ୍ଡ୍ରଙ୍ ସୁଜ୍ଜେଏନ୍ ଜାୟ୍ ଆନ୍ନିଙ୍ ତି ସରେବାସିଂଲୋଙନ୍ ଗନ୍ଲେ ଅଃର୍ରପ୍ତିଲଜି ।
Da füllte sich der Tempel mit Rauch, weil Gottes Herrlichkeit und seine Macht sich offenbarten; und niemand konnte in den Tempel gehen, bis die sieben Plagen der sieben Engel zu Ende waren.
