ଅନବ୍ଜନାବର୍ 10
1 ଆରି, ଅବୟ୍ ବୋର୍ସାଡମ୍ ଆ ପାଙ୍ଲଙ୍ବର୍ମର୍ ରୁଆଙନ୍ ସିଲଡ୍ ଆପ୍ରଡ୍ଲନାଞନ୍, ଞେନ୍ ଗିୟ୍ଲାୟ୍ । ମେଗନ୍ ବାତ୍ତେ ଆନିନ୍ ଆବ୍ଗୁସାୟ୍ ଡକୋଲନ୍ ଆରି ଆବବନ୍ ଆ ତୋଣ୍ଡୋ ସୁସୁରୁଆଙନ୍ ଡକୋଲନ୍; ଆ ମୁକ୍କାନ୍ ଓୟୋଙନ୍ ଅନ୍ତମ୍ ଆରି ବାଗୁନ୍ ଆ ତାଲ୍ଜଙନ୍ ସୋଣ୍ତାଙ୍ତୋଡନ୍ ଅନ୍ତମ୍ ଗିୟ୍ତାଏନ୍ ।
Dann sah ich einen anderen starken Engel aus dem Himmel niedersteigen. Der war bekleidet mit einer Wolke, ein Regenbogen war auf seinem Haupt, sein Antlitz strahlte wie die Sonne, und seine Füße glichen Feuersäulen.
2 ଆସିଲୋଙନ୍ ଅବୟ୍ ସନ୍ନା ବଇନ୍ ଡକୋଏନ୍, ଆରି ତି ବଇନ୍ ଆରୋରୋ ଡକୋଲନ୍ । ଆର୍ଜଡ଼ୋମ୍ଗଡ୍ ଆ ତାଲ୍ଜଙ୍ ସମେଁୟ୍ଣ୍ଡ୍ରାଲୋଙନ୍ ଆରି ଅର୍କାବଡ଼ିଗଡ୍ ଆ ତାଲ୍ଜଙ୍ ପୁର୍ତିଲୋଙନ୍ ଡକୋଏନ୍;
In seiner Hand hatte er ein offenes kleines Buch. Er setzte seinen rechten Fuß auf das Meer, den linken auf das Land
3 ଆରି ସିଅଁକିଡନ୍ ଆ ଗୁର୍ରୁମ୍ତେନ୍ ଅନ୍ତମ୍ ଆନିନ୍ ବାବ୍ବାବ୍ଲେ ଓଡ୍ଡେଏନ୍, ଏତ୍ତେଲେମା ସାତଟା ମେଗନ୍ ତୁତ୍ତୁଡ୍ଲନ୍ କେନ୍ ଆନୋଡ୍ଡେନ୍ ଜାଲଙେଞ୍ଜି ।
und rief mit lauter Stimme, als wenn ein Löwe brüllt. Und als er rief, da ließen die sieben Donner ihre Stimme erschallen.
4 ତି ସାତଟା ମେଗନ୍ ଆ ତୁତ୍ତୁନ୍ନେ ଇନିଜି କଡାଡ଼ିଲଞ୍ଜି ତିଆତେ ଞେନ୍ ଇଡ୍ତାୟ୍ ଗାମ୍ଲାୟ୍, ବନ୍ଡ ରୁଆଙନ୍ ସିଲଡ୍ ଅବୟ୍ ସର୍ରଙନ୍ ଅମ୍ଡଙ୍ଲାୟ୍, ତି ଆ ସର୍ରଙ୍ ଞେନ୍ଆଡଙ୍ ବର୍ରିଁୟ୍, “ସାତଟା ମେଗନ୍ ଆ ତୁତ୍ତୁନ୍ନେ ବାତ୍ତେ ଇନିଜି ଅମ୍ଡଙ୍ତେ ତିଆତେ ସଲେ ଡକ୍କୋଆ, ତିଆତେ ଇଡ୍ଡଙେ ।”
Als die sieben Donner geredet hatten, wollte ich ihre Botschaft niederschreiben. Da hörte ich eine Stimme aus dem Himmel sagen: "Versiegele, was die sieben Donner geredet haben, und schreibe es nicht nieder!"
5 ସିଲଡ୍ଲ୍ଲନ୍ ଅଙ୍ଗା ପାଙ୍ଲଙ୍ବର୍ମର୍ ସମେଁୟ୍ଣ୍ଡ୍ରାନ୍ ଡ ପୁର୍ତିଲୋଙନ୍ ତନଙ୍ଲେ ଆଡ୍ରକୋଲନ୍ ଞେନ୍ ଗିୟ୍ଲାୟ୍, ଆନିନ୍ ଆର୍ଜଡ଼ୋମନ୍ ଆସି ରୁଆଙ୍ଗଡ୍ ତେକ୍କେସିଲନ୍;
Nun hob der Engel, den ich auf dem Meer und auf dem Land stehen sah, seine rechte Hand zum Himmel auf
6 ଆରି ପୁର୍ତିନ୍, ରୁଆଙନ୍ ଡ ସମେଁୟ୍ଣ୍ଡ୍ରାନ୍ କେନ୍ ଅଡ଼୍କୋନ୍ ଆ ଗନବ୍ଡେଲ୍ମର୍ ଆମେଙ୍ ଇସ୍ୱରନ୍ ଆଞୁମ୍ଲୋଙ୍ ଆନିନ୍ ପର୍ମାଡ଼ାଲନ୍ ବର୍ରନେ, “ଆରି ଅଃଡ୍ଡିଙେ, (aiōn g165)
und schwur bei dem, der lebt in alle Ewigkeit, der den Himmel und was darin ist, die Erde und was darauf ist und das Meer und was darin ist geschaffen hat: "Es soll jetzt kein Verzug mehr sein! (aiōn g165)
7 ଇସ୍ୱରନ୍ ଆ କାବ୍ବାଡ଼ାମରଞ୍ଜି ପୁର୍ବାଃତେ ବର୍ନେମରଞ୍ଜି ଆମଙ୍ ଅଙ୍ଗା ଆ ସସବର୍ଜି ଅଡ଼୍କୋନ୍ ବର୍ରନେ, ଅନବ୍ସାତ ପାଙ୍ଲଙ୍ବର୍ମରନ୍ ପନେଡନ୍ ଆପ୍ରେଡ୍ତେନ୍ ଆଡିଡ୍, ଇସ୍ୱରନ୍ ଆ ଗବ୍ରିବର୍ଜି ଅନ୍ତମ୍ ଆଜାଡ଼ିନ୍ ଡେତେ ।”
Sondern in den Tagen, wenn der siebente Engel sich anschickt zu posaunen, da vollendet sich der geheime Ratschluß Gottes, wie er ihn seinen Knechten, den Propheten, als Frohe Botschaft kundgetan."
8 ଆରି, ରୁଆଙନ୍ ସିଲଡ୍ ଅଙ୍ଗା ସର୍ରଙ୍ ଞେନ୍ ଅମ୍ଡଙ୍ଲାୟ୍ ଆରି ବତର, ଞେନ୍ଆଡଙ୍ ବର୍ରିଁୟ୍, “ଜିରା, ସମେଁୟ୍ଣ୍ଡ୍ରାନ୍ ଡ ପୁର୍ତିଲୋଙନ୍ ଆତନଙନ୍ ଆ ପାଙ୍ଲଙ୍ବର୍ମର୍ ଆସିଲୋଙ୍ ଅଙ୍ଗା ଆ ବଇ ଆରୋରୋ ଡକୋ ତିଆତେ ଇୟ୍ ପାଙା ।”
Dann redete die Stimme, die ich vom Himmel aus gehört, ein andermal mit mir und sprach: "Geh, nimm das Buch, das offen daliegt in der Hand des Engels, der auf dem Meer und auf dem Land steht!"
9 ସିଲତ୍ତେ ଞେନ୍ ପାଙ୍ଲଙ୍ବର୍ମରନ୍ ଆମଙ୍ ସିଲଡ୍ ତି ସନ୍ନା ବଇନ୍ ଇୟ୍ଲେ ବେଡ୍ନାୟ୍ । ଆନିନ୍ ଞେନ୍ଆଡଙ୍ ବର୍ରିଁୟ୍, “କେନ୍ଆତେ ପାଙ୍ଲେ ଇୟ୍ ଜୋମା, କେନ୍ଆତେ କିମ୍ପୋଙ୍ନମ୍ ଆସନ୍ ଅସାଙ୍, ବନ୍ଡ ତଅଡ୍ଲୋଙ୍ନମ୍ କେନ୍ଆତେ ଆଡଙ୍ଡାନ୍ ଅନ୍ତମ୍ ଜବୁଙ୍ଡମ୍ ଡେତେ ।”
Da ging ich zu dem Engel und bat ihn, mir das kleine Buch zu geben. Und er sprach zu mir: "Nimm und verzehre es! Es wird dir zwar in deinem Magen Bitterkeit bereiten, in deinem Mund aber wird es süß wie Honig sein."
10 ସିଲତ୍ତେ ତି ସନ୍ନାନ୍ ଆ ବଇ ପାଙ୍ଲଙ୍ବର୍ମରନ୍ ଆସିଲୋଙ୍ ସିଲଡ୍ ପାଙ୍ଲେ ଞେନ୍ ଜୋମ୍ଲାୟ୍, ତିଆତେ ତଅଡ୍ଲୋଙ୍ଞେନ୍ ଆଡଙ୍ଡାନ୍ ଅନ୍ତମ୍ ଜବୁଙ୍ଡମ୍, ବନ୍ଡ ଆମ୍ରଲାଞନ୍ ସିଲଡ୍ଲ୍ଲନ୍ କିମ୍ପୋଙ୍ଲୋଙ୍ଞେନ୍ ଅସାଙ୍ଡମ୍ ଡେଏନ୍ ।
So nahm ich denn das Büchlein aus des Engels Hand und aß es, und wirklich war's in meinem Mund süß wie Honig. Doch als ich es gegessen hatte, da ward es mir im Magen bitter.
11 ସିଲଡ୍ଲ୍ଲନ୍ ଆନ୍ନିଙ୍ ଅବୟ୍ନେ ଞେନ୍ଆଡଙ୍ ବର୍ରିଁୟ୍, “ଗୋଗୋୟ୍ଡମ୍ କେଜ୍ଜାନ୍, ଜାତିନ୍, ଲଙ୍ଲଙଞ୍ଜି ଡ ରାଜାଞ୍ଜି ଆ ବିରୁଦଲୋଙ୍ ଆରି ବତର ଆମନ୍ ପୁର୍ବାଃତେବରନ୍ ବର୍ନା ।”
Und eine Stimme sprach zu mir: "Du mußt noch einmal weissagen über viele Völker, Scharen, Sprachen und Könige."
