ଲୁକ 19
1 ତିକ୍କି ଜିସୁନ୍ ଜିରିଓନ୍ ଗନ୍ଲେ ତିଗଡ୍ ଜିରେନ୍ ।
ପରେ ଯୀଶୁ ଯିରୀହୋରେ ପ୍ରବେଶ କରି ତାହା ମଧ୍ୟ ଦେଇ ଯାଉଥିଲେ।
2 ଆରି ଗିୟ୍ବା, ଜକିଅ ଗାମ୍ଲେ ଅବୟ୍ ମନ୍ରାନ୍ ଡକୋଏନ୍, ଆନିନ୍ ଅବୟ୍ ସୋଡ଼ା ପାନୁବେଡ୍ମର୍ ଆରି ଗମାଙ୍ମର୍ ।
ଆଉ ଦେଖ, ସେଠାରେ ଜଖୀୟ ନାମରେ ଜଣେ ଲୋକ ଥିଲେ। ସେ ଜଣେ ପ୍ରଧାନ କର ଆଦାୟକାରୀ ଓ ଧନୀ ଲୋକ।
3 ଜିସୁନ୍ ଆନା, ତିଆତେ ଗିୟ୍ଗିଜନ୍ ଆସନ୍ ଜକିଅନ୍ ଏରେନ୍ ଗୋଜେନ୍, ବନ୍ଡ ମନ୍ରାଞ୍ଜି ଆୟରେଡନ୍ ଡକୋଏଞ୍ଜି, ତିଆସନ୍ ଆନିନ୍ ଜିସୁନ୍ଆଡଙ୍ ଗିୟ୍ଲେ ଅଃର୍ରପ୍ତିଲୋ, ଇନିଆସନ୍ଗାମେଣ୍ଡେନ୍ ଆନିନ୍ ଡୋୟ୍ନାମର୍ ଡକୋଏନ୍ ।
ଯୀଶୁ କିଏ, ତାହା ଦେଖିବାକୁ ସେ ଚେଷ୍ଟା କରୁଥିଲେ, କିନ୍ତୁ ଲୋକମାନଙ୍କର ଭିଡ଼ ସକାଶୁ ଦେଖି ପାରୁ ନ ଥିଲେ, କାରଣ ସେ ବାଙ୍ଗର ଥିଲେ।
4 ତିଆସନ୍ ଆନିନ୍ ଜିସୁନ୍ଆଡଙ୍ ଗିୟ୍ଗିଜନ୍ ଆସନ୍ ଆମ୍ମୁଙ୍ଗଡ୍ ଇରେନ୍ କି ଅବୟ୍ ଲୁଆନୁବ୍ଲୋଙନ୍ ଇୟ୍ଲେ ଡାଜେ, ଇନିଆସନ୍ଗାମେଣ୍ଡେନ୍ ଜିସୁନ୍ ତି ଆ ତଙର୍ଗଡ୍ ବନ୍ ଜିର୍ତେ ।
ଏଣୁ ସେ ଆଗକୁ ଦୌଡ଼ିଯାଇ ଯୀଶୁଙ୍କୁ ଦେଖିବା ନିମନ୍ତେ ଗୋଟିଏ ଡିମ୍ବିରିବୃକ୍ଷରେ ଚଢ଼ିଲେ, କାରଣ ସେହି ବାଟ ଦେଇ ତାହାଙ୍କର ଯିବାର ଥିଲା।
5 ଜିସୁନ୍ ତେତ୍ତେ ଅଡ଼ୋଏନ୍ କି ତୋଣ୍ଡୋନ୍ ଆଙାଙ୍ଡାଲେ ଜକିଅନ୍ଆଡଙ୍ ବରେନ୍, “ଜକିଅ, ଲପନ୍ନାୟ୍, ଇନିଆସନ୍ଗାମେଣ୍ଡେନ୍ ଲଙେ ଞେନ୍ ଅସିଂନମ୍ ଡକୋତନାୟ୍ ।”
ଯୀଶୁ ସେ ସ୍ଥାନକୁ ଆସି ଉପରକୁ ଚାହିଁ ତାହାଙ୍କୁ କହିଲେ, “ଜଖୀୟ, ଶୀଘ୍ର ଓହ୍ଲାଇଆସ, କାରଣ ଆଜି ମୋତେ ଅବଶ୍ୟ ତୁମ୍ଭ ଘରେ ରହିବାକୁ ହେବ।”
6 ସିଲତ୍ତେ ଜକିଅନ୍ ଲପଲ୍ଲନ୍ ସର୍ଡାନ୍ ବାତ୍ତେ ଜିସୁନ୍ଆଡଙ୍ ଆସିଙନ୍ ଇୟ୍ଲାୟ୍ ଓରୋଙେ ।
ସେଥିରେ ସେ ଶୀଘ୍ର ଓହ୍ଲାଇ ଆସି ଆନନ୍ଦରେ ଯୀଶୁଙ୍କୁ ନିଜ ଘରକୁ ଡାକିଲେ।
7 ତିଆତେ ଗିୟ୍ଲେ ଅଡ଼୍କୋ ମନ୍ରାନ୍ ଜିସୁନ୍ଆଡଙ୍ ଡୋସେଡାଲେ ବର୍ରଞ୍ଜି, “ଗିୟ୍ବା ଆନିନ୍ ଅବୟ୍ ଇର୍ସେମରନ୍ ଆସିଂ ଡକୋନେବାନ୍ ଜିରେନ୍ନି ।”
ତାହା ଦେଖି ସମସ୍ତେ ବଚସା କରି କହିବାକୁ ଲାଗିଲେ, ସେ ଜଣେ ପାପୀ ଲୋକ ଘରେ ରହିବାକୁ ଗଲାଣି।
8 ବନ୍ଡ ଜକିଅନ୍ ତନଙ୍ଡାଲେ ପ୍ରବୁନ୍ଆଡଙ୍ ବରେନ୍, “ଏ ପ୍ରବୁ, ଗିଜା, ଅନର୍ଜେଲୋଙ୍ଞେନ୍ ବବନ୍ତା ଞେନ୍ ଡୋଲେୟ୍ମରଞ୍ଜିଆଡଙ୍ ତିୟ୍ତାଜି, ଆରି କଣ୍ଡାୟ୍ଡାଲେ ଆନ୍ନିଙ୍ ଆମଙ୍ ସିଲଡ୍ ଞେନ୍ ଇନ୍ନିଙ୍ ପାଙ୍ଲାୟ୍ ଡେନ୍, ଏତ୍ତେଲ୍ଡେନ୍ ଆନିନ୍ଆଡଙ୍ ଉଞ୍ଜିଗୁନା ଆବ୍ଡିଡ୍ଲେ ତିୟ୍ତାୟ୍ ।”
କିନ୍ତୁ ଜଖୀୟ ଠିଆ ହୋଇ ପ୍ରଭୁଙ୍କୁ କହିଲେ, ହେ ପ୍ରଭୁ, ଦେଖନ୍ତୁ, ମୋହର ସମ୍ପତ୍ତିର ଅଧା ମୁଁ ଗରିବମାନଙ୍କୁ ଦାନ କରୁଅଛି, ଆଉ ଯଦି ଅନ୍ୟାୟରେ କାହାରିଠାରୁ କିଛି ନେଇଥାଏ, ତେବେ ଚାରି ଗୁଣରେ ତାହା ଫେରାଇ ଦେଉଅଛି।
9 ସିଲତ୍ତେ ଜିସୁନ୍ ଜକିଅନ୍ ଆ ବର୍ନେ ବର୍ରନେ, “ଲଙେ କେନ୍ ଆସିଂଲୋଙ୍ ଅନୁରନ୍ ଅଡ଼ୋଲାୟ୍, ଇନିଆସନ୍ଗାମେଣ୍ଡେନ୍ କେନ୍ଆନିନ୍ ନିୟ୍ ଅବୟ୍ ଅବ୍ରାମନ୍ ଆ ଡାଙ୍ଗଡ଼ାଅନ୍;
ସେଥିରେ ଯୀଶୁ ତାହାଙ୍କ ବିଷୟରେ କହିଲେ, “ଆଜି ଏହି ଗୃହରେ ପରିତ୍ରାଣ ଉପସ୍ଥିତ ହୋଇଅଛି, ଯେଣୁ ଜଖୀୟ ମଧ୍ୟ ଅବ୍ରହାମଙ୍କ ଜଣେ ସନ୍ତାନ;
10 ଇନିଆସନ୍ଗାମେଣ୍ଡେନ୍ ଅଙ୍ଗାତେ ଆଡ଼ଏନ୍ ତିଆତେ ସାୟ୍ଲେ ଡୋବ୍ଡୋବନ୍ ଆସନ୍ ମନ୍ରା ଡାଙ୍ଗଡ଼ାଅନନ୍ ଇୟ୍ଲାୟ୍ ।”
କାରଣ ଯାହା ହଜିଅଛି, ତାହା ଖୋଜି ରକ୍ଷା କରିବାକୁ ମନୁଷ୍ୟପୁତ୍ର ଆସିଅଛନ୍ତି।”
11 ମନ୍ରାଞ୍ଜି କେନ୍ ଅଡ଼୍କୋନ୍ ଆ ବର୍ନେଜି ଆରମ୍ଡଙେଞ୍ଜି ଆଡିଡ୍ ଜିସୁନ୍ ଆରି ଅବୟ୍ ଅନବ୍ଜଙ୍ବରନ୍ ବର୍ରନେ, ଇନିଆସନ୍ଗାମେଣ୍ଡେନ୍ ଆନିନ୍ ଜିରୁସାଲମନ୍ ଆ ତୁୟାୟ୍ ଅଡ଼ୋଏନ୍ ଆରି ଇସ୍ୱରନ୍ ଆ ରାଜ୍ୟ ଲଗିୟ୍ତାରୟ୍ତେ ଗାମ୍ଲେ ଆନିଞ୍ଜି ଅବ୍ଡିସୟେଞ୍ଜି ।
ଲୋକମାନେ ଏହି କଥାସବୁ ଶୁଣିବା ସମୟରେ ସେ ଆହୁରି ଗୋଟିଏ ଦୃଷ୍ଟାନ୍ତ କହିଲେ, କାରଣ ସେ ଯିରୂଶାଲମ ସହରର ନିକଟବର୍ତ୍ତୀ ହୋଇଥିଲେ ଓ ଈଶ୍ବରଙ୍କ ରାଜ୍ୟ ଅତି ଶୀଘ୍ର ପ୍ରକାଶ ପାଇବ ବୋଲି ସେମାନେ ମନେ କରୁଥିଲେ।
12 ତିଆସନ୍ ଆନିନ୍ ବର୍ରନେ, “ଅବୟ୍ ମନାନ୍ନେମରନ୍ ରାଜା ତରଙ୍କୁମନ୍ ଞାଙ୍ଲେ ୟର୍ନେନ୍ ଆସନ୍ ଆନିନ୍ ଅବୟ୍ ସଙାୟ୍ ଡେସାନ୍ ଜିରେନ୍ ।
ଏଣୁ ସେ କହିଲେ, “ଜଣେ ଉଚ୍ଚବଂଶର ବ୍ୟକ୍ତି ଆପଣା ନିମନ୍ତେ ରାଜପଦ ଗ୍ରହଣ କରି ଫେରିଆସିବା ନିମନ୍ତେ ଦୂର ଦେଶକୁ ଯାତ୍ରା କଲେ।
13 ଆନିନ୍ ଦସଜଣ ଆ କମ୍ୱାରିମରଞ୍ଜିଆଡଙ୍ ଓଡ୍ଡେଡାଲେ ଡିଲେ କମ୍ୱାରିମରଞ୍ଜି ଆସିଲୋଙ୍ ତଙ୍ବୟ୍ ତଙ୍ବୟ୍ ସୁନା ଗୁଣ୍ଡାଡାବନ୍ ତିୟ୍ଲେ ବରେଞ୍ଜି, ‘ଞେନ୍ ଅଣ୍ଡ୍ରଙ୍ ୟର୍ନାଞନ୍ ଜାୟ୍ ବେପାରନାୟ୍ବା ।’
ସେ ଆପଣାର ଦଶ ଜଣ ଦାସଙ୍କୁ ଡାକି ସେମାନଙ୍କୁ ଦଶଗୋଟି ମୋହର ଦେଇ କହିଲେ, ମୋହର ଆସିବା ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ବେପାର କର।
14 ବନ୍ଡ ଆ ଡେସାମରଞ୍ଜି ଆନିନ୍ଆଡଙ୍ ଏଡ଼ୁର୍ମଡେଞ୍ଜି, ଆରି ଆନିଞ୍ଜି ଆ କଣ୍ଡୋଙ୍ଗଡନ୍ ପାଙ୍ଲଙ୍ବର୍ମରନ୍ଆଡଙ୍ ଆପ୍ପାୟ୍ଡାଲେ, ‘କେନ୍ ଆ ମନ୍ରା ଅମଙ୍ଲେନ୍ ଜିର୍ରେ ଇଆୟ୍ତୋ ରାଜାନେ କେନ୍ଆତେ ଇନ୍ଲେଞ୍ଜି ଅଃଲ୍ଲଡୟ୍ଲେନ୍’ ଗାମ୍ଲେ ବର୍ରଞ୍ଜି ।”
କିନ୍ତୁ ତାହାଙ୍କ ଦେଶବାସୀମାନେ ତାହାଙ୍କୁ ଘୃଣା କରୁଥିଲେ, ଆଉ ସେମାନେ ତାହାଙ୍କ ପଛରେ ଦୂତ ପଠାଇ କହିଲେ, ଏ ଲୋକ ଯେ ଆମ୍ଭମାନଙ୍କ ଉପରେ ଶାସନ କରିବ, ଏହା ଆମ୍ଭମାନଙ୍କ ଇଚ୍ଛା ନାହିଁ।
15 “ତିକ୍କି ଆନିନ୍ ରାଜା ତରଙ୍କୁମନ୍ ଞାଙ୍ଲେ ୟର୍ରନ୍; ଅଙ୍ଗା କମ୍ୱାରିମର୍ଜିଆଡଙ୍ ଆନିନ୍ ଡାବ୍ବୋନ୍ ତିୟ୍ଲେ ଜିରେଞ୍ଜି, ଆନିଞ୍ଜି ଲୋଙ୍ସିଲଡ୍ ବେପାରଡାଲନ୍ ଆନା ଡିଅଙ୍ଗା ଅର୍ଜେଏନ୍ ତିଆତେ ଜନନାନ୍ ଆସନ୍, ଆନିଞ୍ଜିଆଡଙ୍ ଆମଙନ୍ ଓଡ୍ଡେଲେ ଅନୋରୋଙନ୍ ଆସନ୍ ମନ୍ରାନ୍ ଆପ୍ପାୟେଞ୍ଜି ।
ପରେ ସେ ରାଜପଦ ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇ ଫେରିଆସିଲେ, ଯେଉଁ ଦାସମାନଙ୍କୁ ଧନ ଦେଇଥିଲେ, ସେମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ବେପାର କରି କିଏ କେତେ ଲାଭ କରିଅଛି, ତାହା ଜାଣିବା ନିମନ୍ତେ ସେମାନଙ୍କୁ ଆପଣା ନିକଟକୁ ଡାକି ଆଣିବା ପାଇଁ ଆଦେଶ ଦେଲେ।
16 ସିଲତ୍ତେ ଆମ୍ମୁଙ୍ ଅବୟ୍ନେ ଜିର୍ରେ ଇୟ୍ଲାୟ୍ ବର୍ନେ, ‘ପ୍ରବୁ, ସୁନା ଗୁଣ୍ଡାଡାବ୍ନମ୍ ବାତ୍ତେ ଆରି ଦସଟା ସୁନା ଗୁଣ୍ଡାଡାବନ୍ ଅର୍ଜେଲାୟ୍ ।’
ସେଥିରେ ପ୍ରଥମ ଜଣକ ଆସି କହିଲା, ପ୍ରଭୁ, ଆପଣଙ୍କ ମୋହର ଆଉ ଦଶଗୋଟି ମୋହର ଲାଭ କରିଅଛି।
17 ଆନିନ୍ କମ୍ୱାରିମରନ୍ଆଡଙ୍ ବରେନ୍, ‘ଡେଲୋ, ମନଙ୍, ଡର୍ନେ କମ୍ୱାରିମର୍, ଆମନ୍ ଅସୋୟ୍ଲୋଙନ୍ ଡର୍ନେଡମ୍, ତିଆସନ୍ ଆମନ୍ ଦସଟା ଗଡ଼ାନ୍ ପାଙା ।’
ସେ ତାହାକୁ କହିଲେ, ବେଶ୍, ଉତ୍ତମ ଦାସ, ତୁମ୍ଭେ ଅତି ଅଳ୍ପ ବିଷୟରେ ବିଶ୍ୱସ୍ତ ହୋଇଥିବାରୁ ଦଶ ଗୋଟି ନଗର ଉପରେ ଅଧିକାରପ୍ରାପ୍ତ ହୁଅ।
18 ଆରି ଅବୟ୍ନେ ଜିର୍ରେ ଇୟ୍ଲାୟ୍ ବର୍ନେ, ‘ପ୍ରବୁ, ସୁନା ଗୁଣ୍ଡାଡାବ୍ନମ୍ ବାତ୍ତେ ଆରି ମନ୍ଲୟ୍ ସୁନା ଗୁଣ୍ଡାଡାବନ୍ ଅର୍ଜେଲାୟ୍ ।’
ପୁଣି, ଦ୍ୱିତୀୟ ଜଣକ ଆସି କହିଲା, ପ୍ରଭୁ, ଆପଣଙ୍କ ମୋହର ଆଉ ପାଞ୍ଚୋଟି ମୋହର ଲାଭ କରିଅଛି।
19 ମନାନ୍ନେମରନ୍, ଆନିନ୍ଆଡଙ୍ ନିୟ୍ ବରେନ୍, ‘ଆମନ୍ ନିୟ୍ ମନ୍ଲୟ୍ ଗଡ଼ାନ୍ ପାଙା ।’”
ସେ ତାହାକୁ ମଧ୍ୟ କହିଲେ, ତୁମ୍ଭେ ସୁଦ୍ଧା ପାଞ୍ଚଗୋଟି ନଗର ଉପରେ ଅଧିକାରପ୍ରାପ୍ତ ହୁଅ।
20 “ଆରି ଅବୟ୍ନେ ଜିର୍ରେ ଇୟ୍ଲାୟ୍ ବର୍ନେ, ‘ପ୍ରବୁ, କେରେ ସୁନା ଗୁଣ୍ଡାଡାବ୍ନମ୍ ଗିଜା, ଞେନ୍ କେନ୍ଆତେ ସିନ୍ରିଲୋଙନ୍ ଜିରାଲେ ଡକ୍କୋଲାୟ୍;
ଆଉ ଜଣେ ଆସି କହିଲା, ପ୍ରଭୁ, ଦେଖନ୍ତୁ, ଏହି ଆପଣଙ୍କର ମୋହର, ମୁଁ ଏହା ଗାମୁଛାରେ ବାନ୍ଧି ରଖି ଦେଇଥିଲି;
21 ଇନିଆସନ୍ଗାମେଣ୍ଡେନ୍ ଞେନ୍ ଆମନ୍ଆଡଙ୍ ବତଙ୍ଲମ୍, ଆମନ୍ ଅବୟ୍ ରଡୋମର୍, ଅଙ୍ଗାତେ ଅଃଡ୍ଡକ୍କୋଏ, ତିଆତେ ପାଙ୍ଲେ ଜିର୍ତେ, ଆରି ଅଙ୍ଗାତେ ଅଃବ୍ବୁଡେ ତିଆତେ ଗଡ୍ତେ ।’
କାରଣ ମୁଁ ଆପଣଙ୍କୁ ଭୟ କଲି, ଯେଣୁ ଆପଣ ଜଣେ କଠୋର ଲୋକ, ଯାହା ରଖି ନ ଥାଆନ୍ତି, ତାହା ଉଠାଇ ନିଅନ୍ତି, ପୁଣି, ଯାହା ବୁଣି ନ ଥାଆନ୍ତି, ତାହା କାଟନ୍ତି।
22 ମନାନ୍ନେମରନ୍ ଗାମେନ୍, ‘ଏ ଆଲ୍ଲେ କମ୍ୱାରିମର୍, ତଅଡ୍ନମ୍ ଆ ବର୍ନେ ବାତ୍ତେ ଆମନ୍ଆଡଙ୍ ପନ୍ସୁଆତିତମ୍ । ଞେନ୍ ଅବୟ୍ ରଡୋମର୍, ଅଙ୍ଗାତେ ଅଃଡ୍ଡକ୍କୋଆୟ୍, ତିଆତେ ପାଙ୍ଲେ ଜିର୍ତେ, ଆରି ଅଙ୍ଗାତେ ଅଃବ୍ବୁଡାୟ୍, ତିଆତେ ଗଡ୍ତାୟ୍, କେନ୍ଆତେ ଆମନ୍ ଜନା ପଙ୍?
ସେ ତାହାକୁ କହିଲେ, ରେ ଦୁଷ୍ଟ ଦାସ, ତୋର ମୁହଁର କଥାରେ ତୋହର ବିଚାର କରିବି। ମୁଁ ଜଣେ କଠୋର ଲୋକ, ଯାହା ରଖି ନ ଥାଏ, ତାହା ଉଠାଇନିଏ, ପୁଣି, ଯାହା ବୁଣି ନ ଥାଏ, ତାହା କାଟେ, ଏହା କଅଣ ଜାଣିଥିଲୁ?
23 ଏତ୍ତେଲ୍ଡେନ୍ ସୁନାଡାବ୍ଞେନ୍ ଇନିବା ବେଙ୍କଲୋଙନ୍ ଅଃଡ୍ଡକ୍କୋଲୋ? ଏତ୍ତେଲ୍ଡେନ୍ ଞେନ୍ ୟର୍ରନାୟ୍ ସିଲଡ୍ଲ୍ଲନ୍ ଆଅନ୍ଡାବନ୍ ବୟନ୍ ଇୟ୍ତାୟ୍ ତବ୍ନାୟ୍ ବନ୍ ।’”
ତେବେ ବ୍ୟାଙ୍କରେ କାହିଁକି ମୋହର ଧନ ରଖିଲୁ ନାହିଁ? ତାହାହେଲେ ମୁଁ ଆସି ସୁଧ ସହିତ ତାହା ଆଦାୟ କରିଥାଆନ୍ତି।
24 “ଆରି ତେତ୍ତେ ତନଙ୍ଲେ ଆଡ୍ରକୋଲଞ୍ଜି ଆ ମନ୍ରାଜିଆଡଙ୍ ଆନିନ୍ ବରେନ୍, ‘କେନ୍ ଆମଙନ୍ ସିଲଡ୍ କେନ୍ ସୁନାଡାବନ୍ ପାଙ୍ଲେ, ଆନା ଆମଙ୍ ଦସଟା ସୁନାଡାବନ୍ ଡକୋ ଆନିନ୍ଆଡଙ୍ ଇୟ୍ ତିୟ୍ବା ।’
ପୁଣି, ସେ ପାଖରେ ଠିଆ ହୋଇଥିବା ଲୋକମାନଙ୍କୁ କହିଲେ, ଏହାଠାରୁ ଏହି ମୋହର ନେଇଯାଇ, ଯାହାର ଦଶ ମୋହର ଅଛି, ତାହାକୁ ଦିଅ।
25 ସିଲତ୍ତେ ଆନିଞ୍ଜି ବର୍ରଞ୍ଜି, ‘ପ୍ରବୁ ଆମଙନ୍ ତ ଦସଟା ସୁନାଡାବନ୍ ଡକୋ!’
ସେଥିରେ ସେମାନେ ତାହାଙ୍କୁ କହିଲେ, ପ୍ରଭୁ, ତାହାର ତ ଦଶ ମୋହର ଅଛି।
26 ଆନିନ୍ ଜାଲଙେଞ୍ଜି, ‘ଞେନ୍ ଆମ୍ୱେଞ୍ଜିଆଡଙ୍ ବର୍ତବେନ୍, ଅଙ୍ଗା ମନ୍ରା ଆମଙ୍ ଡକୋ, ଆନିନ୍ଆଡଙ୍ ତନିୟନ୍ ଡେତେ; ବନ୍ଡ ଆନା ଆମଙ୍ ଇନ୍ନିଙ୍ ତଡ୍, ଆମଙନ୍ ଇନି ଡକୋ, ତିଆତେ ନିୟ୍ ଆମଙନ୍ ସିଲଡ୍ ପନାଙନ୍ ଡେତେ ।
‘ମୁଁ ତୁମ୍ଭମାନଙ୍କୁ କହୁଅଛି, ଯେକୌଣସି ଲୋକର ଅଛି, ତାହାକୁ ଅଧିକ ଦିଆଯିବ। କିନ୍ତୁ ଯାହାର ନାହିଁ, ତାହା ପାଖରେ ଯାହା ଅଛି, ତାହା ହିଁ ତାହାଠାରୁ ନିଆଯିବ।
27 ବନ୍ଡ କେନ୍ ବନେରାଞେଞ୍ଜି, ଆନାଜି ଆମଙ୍ ଞେନ୍ ରାଜାନେନ୍ ଆସନ୍ ଆନିଞ୍ଜି ଅଃଲ୍ଲଡୟ୍ଲଜି, ଆନିଞ୍ଜିଆଡଙ୍ ତେନ୍ନେ ଓରୋଙ୍ଡାଲେ ତେମଡ୍ଞେନ୍ ରବ୍ବୁବାଜି ।’”
କିନ୍ତୁ ମୋହର ଏହି ଯେଉଁ ଶତ୍ରୁମାନେ ମୁଁ ସେମାନଙ୍କ ଉପରେ ଶାସନ କରେ ବୋଲି ଇଚ୍ଛା କରି ନ ଥିଲେ, ସେମାନଙ୍କୁ ଏଠାକୁ ଆଣି ମୋହର ସାକ୍ଷାତରେ ହତ୍ୟା କର।’”
28 ଆରି ଜିସୁନ୍ କେନ୍ ଅଡ଼୍କୋନ୍ ଆ ବର୍ନେଜି ବର୍ରନ୍ ଆନିନ୍ ଆମ୍ମୁଙ୍ଡାଲନ୍ ଜିରୁସାଲମନ୍ ଜିରେନ୍ ।
ଏହି ସମସ୍ତ କଥା କହି ଯୀଶୁ ଆଗକୁ ଯାଇ ଯିରୂଶାଲମ ଆଡ଼େ ଯାତ୍ରା କରିବାକୁ ଲାଗିଲେ।
29 ଆରି, ଅଙ୍ଗା ଆଡିଡ୍ ଆନିନ୍ ଜିତବୁରନ୍ ଆ ତୟ୍ତୟ୍ ବେତ୍ପାଗିନ୍ ଡ ବେତନିଆନ୍ ଆ ତୁୟାୟ୍ ଅଡ଼ୋଏନ୍, ତିଆଡିଡ୍ ଆନିନ୍ ଆ ଞଙ୍ନେମରଞ୍ଜି ଆମଙ୍ଲୋଙ୍ ସିଲଡ୍ ବାଗୁନେଆଡଙ୍ ବର୍ରେ ଆପ୍ପାୟେନ୍,
ଆଉ ଯେତେବେଳେ ସେ ଜୀତ ପର୍ବତ ପାଖରେ ଥିବା ବୈଥ୍ଫାଗୀ ଓ ବେଥନୀୟା ଗ୍ରାମ ନିକଟରେ ଉପସ୍ଥିତ ହେଲେ, ସେତେବେଳେ ସେ ଆପଣା ଶିଷ୍ୟମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରୁ ଦୁଇ ଜଣଙ୍କୁ ଏହି କଥା କହି ପଠାଇଲେ,
30 “ତି ମୁକ୍କାବାବେନ୍ ଆ ସାଇ ଇୟ୍ବା, ତେତ୍ତେ ଆଗ୍ରନ୍ତେନ୍ ଆଡିଡ୍, ଆନା ଆ ଡଅଙ୍ଲୋଙ୍ ଆଙ୍ଗିୟ୍ ଆନ୍ନିଙ୍ ଅଣ୍ଡ୍ରଙ୍ ତଙ୍କୁମେ, ତିଅନ୍ତମ୍ ଅବୟ୍ ଆଅନ୍ ଗୋଡୋଁୟନ୍ ଲୁଆଡନ୍ ବାତ୍ତେ ଆତବାଡନ୍ ଇୟ୍ତେ ଏଗିଜେ; ତିଆତେ ଉଜୁୟ୍ଡାଲେ ପାଙାୟ୍ବା ।
“ତୁମ୍ଭମାନଙ୍କ ସମ୍ମୁଖରେ ଥିବା ସେହି ଗ୍ରାମକୁ ଯାଅ; ସେଥିରେ ପ୍ରବେଶ କରିବା ସମୟରେ, ଯାହା ଉପରେ କେହି କେବେ ବସି ନାହିଁ; ଏପରି ଗୋଟିଏ ଗଧଛୁଆକୁ ବନ୍ଧା ହୋଇଥିବାର ଦେଖିବ; ତାହାକୁ ଫିଟାଇ ନେଇଆସ।
31 ଆରି, ଆନ୍ନିଙ୍ ଇନିବା ଏଉଜୁୟ୍ତେ ଗାମ୍ଲେ ବର୍ରବେନ୍ ଡେନ୍, ପ୍ରବୁନ୍ ଆସନ୍ କେନ୍ଆତେ ସନାୟ୍ସାୟ୍, ଗାମ୍ଲେ ଇୟ୍ ବର୍ନାବା ।”
ଆଉ ଯଦି କେହି ତୁମ୍ଭମାନଙ୍କୁ ‘କାହିଁକି ଫିଟାଉଅଛ’ ବୋଲି ପଚାରେ, ତେବେ ଏପରି କହିବ, ‘କାରଣ ଏହାଠାରେ ପ୍ରଭୁଙ୍କର ଆବଶ୍ୟକ ଅଛି।’”
32 ସିଲତ୍ତେ ଆରାପ୍ପାୟେଞ୍ଜି ଆ ମନ୍ରାଜି ଜିର୍ରେ, ଆନିନ୍ ଏଙ୍ଗାଲେ ଆନିଞ୍ଜିଆଡଙ୍ ବରେଞ୍ଜି, ଏତ୍ତେଲେ ଇୟ୍ଲେ ଗିଜେଜି ।
ସେଥିରେ ପଠାଯାଇଥିବା ଲୋକେ ଯାଇ, ଯୀଶୁ ସେମାନଙ୍କୁ ଯେପରି କହିଥିଲେ, ସେହିପରି ଦେଖିଲେ।
33 ଆରି, ଆନିଞ୍ଜି ଆଅନ୍ ଗୋଡୋଁୟନ୍ ଆରୁଜେଞ୍ଜି ଆଡିଡ୍, ଗୋଡୋଁୟନ୍ ଆ ସାଉକାର “ଇନିବା ଆଅନ୍ ଗୋଡୋଁୟନ୍ ଏଉଜୁୟ୍ତେ” ଗାମେନ୍?
ପୁଣି, ସେମାନେ ଗଧଛୁଆକୁ ଫିଟାଉଥିବା ସମୟରେ ତାହାର ମାଲିକମାନେ ସେମାନଙ୍କୁ ପଚାରିଲେ, କାହିଁକି ଗଧଛୁଆକୁ ଫିଟାଉଅଛ?
34 ଆନିଞ୍ଜି ଗାମେଞ୍ଜି, “ଇନିଆସନ୍ଗାମେଣ୍ଡେନ୍ ପ୍ରବୁନ୍ ଆସନ୍ କେନ୍ଆତେ ସନାୟ୍ସାୟ୍ ।”
ସେମାନେ କହିଲେ, କାରଣ ଏହାଠାରେ ପ୍ରଭୁଙ୍କର ଆବଶ୍ୟକ ଅଛି।
35 ଆରି ଆନିଞ୍ଜି ତିଆତେ ଜିସୁନ୍ ଆମଙ୍ ପାଙ୍ଲେ ଆଅନ୍ ଗୋଡୋଁୟନ୍ ଆ ଡଅଙ୍ଲୋଙ୍ ରମ୍ମଙ୍ ରମ୍ମଙ୍ ଆ ସିନ୍ରି ବେଲ୍ଲେ ଜିସୁନ୍ ଅବ୍ତଙ୍କୁମେଞ୍ଜି ।
ପୁଣି, ସେମାନେ ତାହାକୁ ଯୀଶୁଙ୍କ ନିକଟକୁ ଆଣି ତାହା ଉପରେ ଆପଣା ଆପଣା ଲୁଗା ପକାଇ ଯୀଶୁଙ୍କୁ ବସାଇଲେ।
36 ଆରି, ଆନିନ୍ ଆଜିର୍ରେନ୍ ଆଡିଡ୍ ମନ୍ରାଞ୍ଜି ତଙର୍ଲୋଙନ୍ ରମ୍ମଙ୍ ରମ୍ମଙ୍ ଆ ସିନ୍ରି ବେଲେଞ୍ଜି ।
ଆଉ ସେ ଯାତ୍ରା କରୁଥିବା ସମୟରେ ଲୋକେ ବାଟରେ ଆପଣା ଆପଣା ଲୁଗା ବିଛାଇ ଦେବାକୁ ଲାଗିଲେ।
37 ଆରି ଆନିନ୍ ଆଙ୍ଗା ଜିତବୁରନ୍ ଆ ଡୁଙ୍ଡୁଙ୍ରେଙ୍ ଅଡ଼ୋଏନ୍, ତିଆଡିଡ୍ ଅଡ଼୍କୋ ଞଙ୍ନେମରଞ୍ଜି ଆଗ୍ରିଜେଞ୍ଜି ଅଡ଼୍କୋ ବୋର୍ସା କାବ୍ବାଡ଼ାନ୍ ଆସନ୍ ଆନିଞ୍ଜି ସର୍ଡାନ୍ ବାତ୍ତେ ସୋଡ଼ା ସର୍ରଙନ୍ ବାତ୍ତେ ଇସ୍ୱରନ୍ଆଡଙ୍ ଗଙ୍କେଲ୍ଲେ ବର୍ରଞ୍ଜି,
ପୁଣି, ସେ ଯେତେବେଳେ ଜୀତ ପର୍ବତର ଗଡ଼ାଣି ସ୍ଥାନର ନିକଟବର୍ତ୍ତୀ ହେଲେ, ସେତେବେଳେ ସମୁଦାୟ ଶିଷ୍ୟଦଳ ଦେଖିଥିବା ସମସ୍ତ ମହତର କାର୍ଯ୍ୟ ନିମନ୍ତେ ଆନନ୍ଦରେ ଉଚ୍ଚସ୍ୱର କରି ଈଶ୍ବରଙ୍କ ପ୍ରଶଂସା କରୁ କରୁ କହିଲେ,
38 “ପ୍ରବୁନ୍ ଆଞୁମ୍ଲୋଙ୍ ଅଙ୍ଗା ରାଜା ଜିର୍ତାୟ୍ ଆନିନ୍ ସନେନ୍ସେନ୍ । ରୁଆଙ୍ଲୋଙନ୍ ସୟୁ ଆରି ଅଡ଼୍କୋନ୍ ସିଲଡ୍ ତୋଣ୍ଡୋନ୍ ଗନୁଗୁ ପନେମେଙ୍ ।”
ପ୍ରଭୁଙ୍କ ନାମରେ ଯେଉଁ ରାଜା ଆସୁଅଛନ୍ତି, ସେ ଧନ୍ୟ। ସ୍ୱର୍ଗରେ ଶାନ୍ତି ଓ ଊର୍ଦ୍ଧ୍ୱଲୋକରେ ମହିମା।
39 ସିଲତ୍ତେ ପାରୁସିଞ୍ଜି ଆମଙ୍ଲୋଙ୍ ସିଲଡ୍ ଲାଙ୍ଲେନ୍ନେ ବର୍ରଞ୍ଜି, “ଏ ଞନଙ୍ତିୟ୍ମର୍, ଞଙ୍ନେମର୍ନମ୍ଜି ଅବ୍କଡ଼ିଙାଜି ।”
ସେଥିରେ ଲୋକମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରୁ କେତେ ଜଣ ଫାରୂଶୀ ତାହାଙ୍କୁ କହିଲେ, ହେ ଗୁରୁ, ଆପଣଙ୍କ ଶିଷ୍ୟମାନଙ୍କୁ ଧମକ ଦିଅନ୍ତୁ।
40 ଜିସୁନ୍ ଆନିଞ୍ଜିଆଡଙ୍ ଜାଲଙେନ୍, “ଞେନ୍ ଆମ୍ୱେଞ୍ଜିଆଡଙ୍ ବର୍ତବେନ୍, କେନ୍ଆନିଞ୍ଜି କଡ଼ିଙେଞ୍ଜି ଡେନ୍, ଅରେଙଞ୍ଜି ବାବ୍ବାବ୍ତଜି ।”
ସେ ଉତ୍ତର ଦେଲେ, “ମୁଁ ତୁମ୍ଭମାନଙ୍କୁ କହୁଅଛି, ଏମାନେ ତୁନି ହୋଇ ରହିଲେ, ପଥରଗୁଡ଼ାକ ପାଟି କରିବେ।”
41 ଆରି, ଜିସୁନ୍ ଆଙ୍ଗା ଜିରୁସାଲମନ୍ ଆ ତୁୟାୟ୍ ଜିର୍ରାୟ୍, ତିଆଡିଡ୍ ଗଡ଼ାନ୍ ଗିୟ୍ଲେ ତିଆତେ ଆସନ୍ ୟେଲେ ବର୍ରନେ,
ଆଉ ଯେତେବେଳେ ସେ ନିକଟକୁ ଆସିଲେ, ସେତେବେଳେ ନଗରକୁ ଦେଖି ତାହା ନିମନ୍ତେ ରୋଦନ କରି କହିଲେ,
42 “ଆମନ୍, ଓଓ, ଆମନ୍ ଲଙେ ସୟୁବରଞ୍ଜି ଜନାଲମ୍ ନଙ୍! ବନ୍ଡ ନମି ତିଆତେଜି ଗନିୟ୍ଗିୟ୍ଲୋଙ୍ନମ୍ ଆସସ ଡକୋ ।
“ତୁ, ହଁ, ତୁ ହିଁ ଯଦି ଆଜି ଶାନ୍ତିର ବିଷୟଗୁଡ଼ିକ ଜାଣିଥାଆନ୍ତୁ! ମାତ୍ର ଏବେ ସେଗୁଡ଼ିକ ତୋʼ ଦୃଷ୍ଟିରୁ ଗୁପ୍ତ ହୋଇ ରହିଅଛି।
43 ଇନିଆସନ୍ଗାମେଣ୍ଡେନ୍ ସନାୟୁମ୍ ଡିନ୍ନାନମ୍ ଆମନ୍ ଅଃଜ୍ଜନାଲମନ୍ ଆସନ୍, ଅଙ୍ଗା ଡିନ୍ନା ବନେରାନମ୍ଜି ଆମନ୍ଆଡଙ୍ ଏର୍ରେ ପାଡ଼ିଲେ, ଅବ୍ଗେଗେଲେ ଡଙ୍ତମ୍ଜି,
ଯେତେବେଳେ ଈଶ୍ବର ତୋତେ ଉଦ୍ଧାର କରିବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରୁଥିଲେ ତାହା ତୁ ନ ଜାଣିବା ହେତୁରୁ, ଯେଉଁ ସମୟରେ ତୋʼ ଶତ୍ରୁମାନେ ତୋର ଚାରିଆଡ଼େ ବନ୍ଧ ବାନ୍ଧି ତୋତେ ଘେରି ଅବରୋଧ କରିବେ,
44 ଆରି, ଆମନ୍ ଡ ଅମଙ୍ଲୋଙ୍ନମ୍ ଡକୋନ୍, ପସିୟ୍ନମ୍ଜିଆଡଙ୍ ଅଡ଼୍କୋଞ୍ଜି ଲବଲୋଙନ୍ ଅବ୍ମାୟ୍ମାୟ୍ତଜି, ଆରି ଅମଙ୍ଲୋଙ୍ନମ୍ ଅବୟ୍ ଅରେଙନ୍ ଆରି ଅବୟ୍ ଅରେଙନ୍ ଆ ତୋଣ୍ଡୋଲୋଙ୍ ଅଃନ୍ନବ୍ଡକ୍କୋଏଜି, କେନ୍ ଅନ୍ତମ୍ ଆ ଡିନ୍ନା ଅମଙ୍ନମ୍ ଅଡ଼ୋତାୟ୍, ଇନିଆସନ୍ଗାମେଣ୍ଡେନ୍ ଅଙ୍ଗା ଆଡିଡ୍ ଇସ୍ୱରନ୍ ଆମନ୍ଆଡଙ୍ ଡୋବ୍ଡୋବନ୍ ଆସନ୍ ଇୟ୍ଲାୟ୍ ତିଆଡିଡ୍ ଆମନ୍ ଆନିନ୍ଆଡଙ୍ ଅଃନ୍ନମ୍ମଡ୍ଲୋ ।”
ପୁଣି, ତୋତେ ଓ ତୋʼ ମଧ୍ୟରେ ଥିବା ତୋʼ ସନ୍ତାନମାନଙ୍କୁ ଭୂମିରେ କଚାଡ଼ି ଚୂର୍ଣ୍ଣ କରିବେ, ଆଉ ତୋʼ ମଧ୍ୟରେ ଗୋଟିଏ ପଥରକୁ ଅନ୍ୟ ଗୋଟିଏ ପଥର ଉପରେ, ରହିବାକୁ ଦେବେ ନାହିଁ, ଏପରି ସମୟ ତୋʼ ଉପରେ ଆସିବ।”
45 ଆରି ଜିସୁନ୍ ସରେବାସିଙନ୍ ଗନ୍ଲନ୍, ତମ୍ତମ୍ନେମରଞ୍ଜିଆଡଙ୍ ଅମ୍ଡୁଙେଞ୍ଜି,
ଆଉ, ସେ ମନ୍ଦିରରେ ପ୍ରବେଶ କରି ବେପାରୀମାନଙ୍କୁ ବାହାର କରିବାକୁ ଲାଗିଲେ,
46 ଆରି, ଜିସୁନ୍ ଆନିଞ୍ଜିଆଡଙ୍ ବରେଞ୍ଜି, “ଡରମ୍ମ ସାସ୍ତ୍ରଲୋଙନ୍ ଆଇଡିଡନ୍ ଡକୋ ଇସ୍ୱରନ୍ ବର୍ତନେ, ‘ଅସିଂଞେନ୍ ପାର୍ତନାସିଙନ୍ ଡେତେ,’ ବନ୍ଡ ଆମ୍ୱେଞ୍ଜି ତିଆତେ ରାଉମରଞ୍ଜି ଆ ଡଲ୍ଲି ଏଏମ୍ମେଏନ୍!”
“ଲେଖାଅଛି, ‘ଆମ୍ଭର ଗୃହ ପ୍ରାର୍ଥନାଗୃହ ହେବ,’ କିନ୍ତୁ ତୁମ୍ଭେମାନେ ତାହାକୁ ଦୁଷ୍କର୍ମକାରୀମାନଙ୍କର ବାସସ୍ଥାନ କରିଅଛ।”
47 ଆରି ଆନିନ୍ ଡିତାନ୍ ସରେବାସିଂଲୋଙନ୍ ଞନଙନ୍ ତିୟେନ୍, ବନ୍ଡ ସୋଡ଼ା ରାଓଡ଼ାଞ୍ଜି ଡ ସାସ୍ତ୍ରିଞ୍ଜି, ଆମ୍ମୁଙ୍ଗଡ୍ମରଞ୍ଜି, ଜିସୁନ୍ଆଡଙ୍ ରନବ୍ବୁନ୍ ଆସନ୍ ଏରେଞ୍ଜି ଗୋଜେଞ୍ଜି,
ଆଉ ସେ ପ୍ରତିଦିନ ମନ୍ଦିରରେ ଶିକ୍ଷା ଦେଉଥିଲେ, ମାତ୍ର ପ୍ରଧାନ ଯାଜକ ଓ ଶାସ୍ତ୍ରୀମାନେ ଲୋକଙ୍କର ନେତାମାନଙ୍କ ସହିତ ତାହାଙ୍କୁ ବିନାଶ କରିବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରୁଥିଲେ,
48 ବନ୍ଡ ଅଡ଼୍କୋ ମନ୍ରାନ୍ ଜିସୁନ୍ ଆ ଞନଙ୍ ଅମ୍ଡଙ୍ଲେ ଆଡ୍ରକୋଲଞ୍ଜି ଆନିଞ୍ଜି ଜିସୁନ୍ଆଡଙ୍ ରନବ୍ବୁନ୍ ଆସନ୍ ଇନ୍ନିଙ୍ ତଙର୍ଜା ଅଃଞାଙ୍ଲଜି ।
କିନ୍ତୁ ଲୋକ ସମସ୍ତେ ଆଗ୍ରହରେ ତାହାଙ୍କ ଶିକ୍ଷା ଶୁଣୁଥିବାରୁ ସେମାନେ କଅଣ କରିବେ ବୋଲି ସ୍ଥିର କରିପାରୁ ନ ଥିଲେ।
