ヘブル人への手紙 2
1 ですから、私たちは聞いたことを、ますますしっかり心に留めて、押し流されないようにしなければなりません。
അതോ വയം യദ് ഭ്രമസ്രോതസാ നാപനീയാമഹേ തദർഥമസ്മാഭി ര്യദ്യദ് അശ്രാവി തസ്മിൻ മനാംസി നിധാതവ്യാനി|
2 もし、御使いたちを通して語られたみことばでさえ、堅く立てられて動くことがなく、すべての違反と不従順が当然の処罰を受けたとすれば、
യതോ ഹേതോ ദൂതൈഃ കഥിതം വാക്യം യദ്യമോഘമ് അഭവദ് യദി ച തല്ലങ്ഘനകാരിണേ തസ്യാഗ്രാഹകായ ച സർവ്വസ്മൈ സമുചിതം ദണ്ഡമ് അദീയത,
3 私たちがこんなにすばらしい救いをないがしろにしたばあい、どうしてのがれることができましょう。この救いは最初主によって語られ、それを聞いた人たちが、確かなものとしてこれを私たちに示し、
തർഹ്യസ്മാഭിസ്താദൃശം മഹാപരിത്രാണമ് അവജ്ഞായ കഥം രക്ഷാ പ്രാപ്സ്യതേ, യത് പ്രഥമതഃ പ്രഭുനാ പ്രോക്തം തതോഽസ്മാൻ യാവത് തസ്യ ശ്രോതൃഭിഃ സ്ഥിരീകൃതം,
4 そのうえ神も、しるしと不思議とさまざまの力あるわざにより、また、みこころに従って聖霊が分け与えてくださる賜物によってあかしされました。
അപരം ലക്ഷണൈരദ്ഭുതകർമ്മഭി ർവിവിധശക്തിപ്രകാശേന നിജേച്ഛാതഃ പവിത്രസ്യാത്മനോ വിഭാഗേന ച യദ് ഈശ്വരേണ പ്രമാണീകൃതമ് അഭൂത്|
5 神は、私たちがいま話している後の世を、御使いたちに従わせることはなさらなかったのです。
വയം തു യസ്യ ഭാവിരാജ്യസ്യ കഥാം കഥയാമഃ, തത് തേൻ ദിവ്യദൂതാനാമ് അധീനീകൃതമിതി നഹി|
6 むしろ、ある個所で、ある人がこうあかししています。 「人間が何者だというので、 これをみこころに留められるのでしょう。 人の子が何者だというので、 これを顧みられるのでしょう。
കിന്തു കുത്രാപി കശ്ചിത് പ്രമാണമ് ഈദൃശം ദത്തവാൻ, യഥാ, "കിം വസ്തു മാനവോ യത് സ നിത്യം സംസ്മര്യ്യതേ ത്വയാ| കിം വാ മാനവസന്താനോ യത് സ ആലോച്യതേ ത്വയാ|
7 あなたは、彼を、 御使いよりも、しばらくの間、低いものとし、 彼に栄光と誉れの冠を与え、
ദിവ്യദതഗണേഭ്യഃ സ കിഞ്ചിൻ ന്യൂനഃ കൃതസ്ത്വയാ| തേജോഗൗരവരൂപേണ കിരീടേന വിഭൂഷിതഃ| സൃഷ്ടം യത് തേ കരാഭ്യാം സ തത്പ്രഭുത്വേ നിയോജിതഃ|
8 万物をその足の下に従わせられました。」 万物を彼に従わせたとき、神は、彼に従わないものを何一つ残されなかったのです。それなのに、今でもなお、私たちはすべてのものが人間に従わせられているのを見てはいません。
ചരണാധശ്ച തസ്യൈവ ത്വയാ സർവ്വം വശീകൃതം|| " തേന സർവ്വം യസ്യ വശീകൃതം തസ്യാവശീഭൂതം കിമപി നാവശേഷിതം കിന്ത്വധുനാപി വയം സർവ്വാണി തസ്യ വശീഭൂതാനി ന പശ്യാമഃ|
9 ただ、御使いよりも、しばらくの間、低くされた方であるイエスのことは見ています。イエスは、死の苦しみのゆえに、栄光と誉れの冠をお受けになりました。その死は、神の恵みによって、すべての人のために味わわれたものです。
തഥാപി ദിവ്യദൂതഗണേഭ്യോ യഃ കിഞ്ചിൻ ന്യൂനീകൃതോഽഭവത് തം യീശും മൃത്യുഭോഗഹേതോസ്തേജോഗൗരവരൂപേണ കിരീടേന വിഭൂഷിതം പശ്യാമഃ, യത ഈശ്വരസ്യാനുഗ്രഹാത് സ സർവ്വേഷാം കൃതേ മൃത്യുമ് അസ്വദത|
10 神が多くの子たちを栄光に導くのに、彼らの救いの創始者を、多くの苦しみを通して全うされたということは、万物の存在の目的であり、また原因でもある方として、ふさわしいことであったのです。
അപരഞ്ച യസ്മൈ യേന ച കൃത്സ്നം വസ്തു സൃഷ്ടം വിദ്യതേ ബഹുസന്താനാനാം വിഭവായാനയനകാലേ തേഷാം പരിത്രാണാഗ്രസരസ്യ ദുഃഖഭോഗേന സിദ്ധീകരണമപി തസ്യോപയുക്തമ് അഭവത്|
11 きよめる方も、きよめられる者たちも、すべて元は一つです。それで、主は彼らを兄弟と呼ぶことを恥としないで、こう言われます。
യതഃ പാവകഃ പൂയമാനാശ്ച സർവ്വേ ഏകസ്മാദേവോത്പന്നാ ഭവന്തി, ഇതി ഹേതോഃ സ താൻ ഭ്രാതൃൻ വദിതും ന ലജ്ജതേ|
12 「わたしは御名を、わたしの兄弟たちに告げよう。 教会の中で、わたしはあなたを賛美しよう。」
തേന സ ഉക്തവാൻ, യഥാ, "ദ്യോതയിഷ്യാമി തേ നാമ ഭ്രാതൃണാം മധ്യതോ മമ| പരന്തു സമിതേ ർമധ്യേ കരിഷ്യേ തേ പ്രശംസനം|| "
13 またさらに、 「わたしは彼に信頼する。」 またさらに、 「見よ、わたしと、神がわたしに賜わった子たちは。」 と言われます。
പുനരപി, യഥാ, "തസ്മിൻ വിശ്വസ്യ സ്ഥാതാഹം| " പുനരപി, യഥാ, "പശ്യാഹമ് അപത്യാനി ച ദത്താനി മഹ്യമ് ഈശ്വരാത്| "
14 そこで、子たちはみな血と肉とを持っているので、主もまた同じように、これらのものをお持ちになりました。これは、その死によって、悪魔という、死の力を持つ者を滅ぼし、
തേഷാമ് അപത്യാനാം രുധിരപലലവിശിഷ്ടത്വാത് സോഽപി തദ്വത് തദ്വിശിഷ്ടോഽഭൂത് തസ്യാഭിപ്രായോഽയം യത് സ മൃത്യുബലാധികാരിണം ശയതാനം മൃത്യുനാ ബലഹീനം കുര്യ്യാത്
15 一生涯死の恐怖につながれて奴隷となっていた人々を解放してくださるためでした。
യേ ച മൃത്യുഭയാദ് യാവജ്ജീവനം ദാസത്വസ്യ നിഘ്നാ ആസൻ താൻ ഉദ്ധാരയേത്|
16 主は御使いたちを助けるのではなく、確かに、アブラハムの子孫を助けてくださるのです。
സ ദൂതാനാമ് ഉപകാരീ ന ഭവതി കിന്ത്വിബ്രാഹീമോ വംശസ്യൈവോപകാരീ ഭവതീ|
17 そういうわけで、神のことについて、あわれみ深い、忠実な大祭司となるため、主はすべての点で兄弟たちと同じようにならなければなりませんでした。それは民の罪のために、なだめがなされるためなのです。
അതോ ഹേതോഃ സ യഥാ കൃപാവാൻ പ്രജാനാം പാപശോധനാർഥമ് ഈശ്വരോദ്ദേശ്യവിഷയേ വിശ്വാസ്യോ മഹായാജകോ ഭവേത് തദർഥം സർവ്വവിഷയേ സ്വഭ്രാതൃണാം സദൃശീഭവനം തസ്യോചിതമ് ആസീത്|
18 主は、ご自身が試みを受けて苦しまれたので、試みられている者たちを助けることがおできになるのです。
യതഃ സ സ്വയം പരീക്ഷാം ഗത്വാ യം ദുഃഖഭോഗമ് അവഗതസ്തേന പരീക്ഷാക്രാന്താൻ ഉപകർത്തും ശക്നോതി|
