< ヤコブの手紙 4 >
1 第四項 惡慾及び種々の缺點に對する意見。 汝等の中に於る軍と争とは何處よりか來れる、汝等が五體の中に戰へる其慾よりに非ずや。
Hawn üngkhyüh ni ngtunnak ja ngvawknak naküt hin nangmi üngkhyüh a law ta. Nangmi üng angläta ngtunnak hin mlümlawknak ja nami hlükaweinak üngkhyüh lawki he ni.
2 汝等が貪りて得ず、殺し妬みて取る事能はず、争ひ戰ひて得る事なきは願はざるが故なり。
Nami hlüei am nami taeikia kyase khyang nami hnimki. Akdena nami hlüei am nami yaheikia kyase ngtun ngvawk nami pawhkie. Nami hlüei am nami yah khawh hin acuna phäh Pamhnam am nami kthäha phäh ni.
3 願ひて受けざるは、慾の為に費さんとして惡く願ふが故なり。
Nami ktaiyü üngpi am yah uki, isetiakyaküng, nami cungaih se lü nami mäta mlümlawknaka na sumei vaia nami kthäha phäh ni.
4 姦淫者よ、此世に對する愛情は神の仇となるを知らずや、然れば誰にもあれ、此世の友たらんとする人は皆神の仇となる。
Am sitihkia khyange! Khawmdek püiei hlünaki hin Pamhnama ye ni tia am nami ksingki aw. Khawmdeka püia nami thawn hlü üngta Pamhnama yea namimät nami thawnsaki ni.
5 汝等聖書の云へる事を徒なりと思ふか、神は汝等に宿らせ給ひし霊を妬むまでに望み給ふ、
Cangcim üng ngthungtak am ve tia käh ngaia, “Pamhnam naw a jah tak peta Ngmüimkhya cun naw akdena hlükaweinak am beki ni,” tia pyenki.
6 尚大いなる恩寵を賜へばこそ、「神は傲慢なる者に逆らひ、謙遜なる者に恩寵を賜ふ」とは云へるなれ。
Lüpi Pamhnam naw a jah peta bäkhäknak hin kthamah bawki ni. Cangcim naw, “Camcahki Pamhnam naw jah mah lü mlung mhnemkie üng bäkhäknak jah peki ni.
7 此故に汝等神に歸服して惡魔に逆らへ、然らば惡魔は汝等より退くべし。
Acuna kyase, namimät Pamhnam üng cuapa. Khawyai cän nami mah üng nang ning dawn ta khai ni.
8 神に近づき奉れ、然らば神は汝等に近づき給はん。罪人よ、手を潔めよ、二心の者よ、心を清らかにせよ。
Pamhnama vei nami cäh üng ani cun pi nami veia cäh law khai ni. Nangmi mkhyeki he, nami kut mthi ua! Limmakie nami mlung ngcimsak ua!
9 痛悔して歎き且泣け、汝等の笑は歎となり、汝等の喜は悲と成れ、
Pukse u, ngpyang lü kyap u: nami yaihnak cän kyahnaka nglatsak lü nami jenak pi helatnaka nglatsak ua!
Bawipa maa mlung nami mhnem üng ani naw ning jah jäksawn khai ni.
11 兄弟等よ、相譏る事勿れ、兄弟を譏る者或は兄弟を是非するものは、律法を譏り律法を是非する者なり。若律法を是非せば、是律法の履行者に非ずして、其審判者たるなり。
Ka püie, khyangkce käh khinyaiei u. Nang naw Khritjan kce khinyaiei lü ngthu nami khyah üngta nangmi naw Thum cän ngthumkhyah lü nami khinyaieikie ni. Thum cän ngthu nami mkhyah üng Thum cän nami läklamkia am kya lü Thum ngthumkhyahkia ni nami kya ve.
12 抑救ひ得べく亡ぼし得べき立法者審判者は唯一にて在す、
Pamhnam däk ni Thum jah pe lü ngthumkhyahkia a kya ve. Ani naw jah küikyan lü jah mkhyüh khawhki ni. Khyangkce ngthumkhyah pet khai ta namimät ia nami ngaieikie ni.
13 然るに汝誰なれば近き者をば是非するぞ。然て今、我等今日明日何某の町に往き、一年の間其處に留り、商売して利を得んと言ふ者よ、
“Tuhngawi am ani üng khawngawi mlüh mata cit lü kum mat bang ve vai lü kunpan pawh lü ngui khawhah mi sui vai u,” tikie naw tuha na ngai ua.
14 汝等は明日何事のあるべきかを知らざるに非ずや。
Khawngawi nami sak ia thawn khai ti cun am ksing uki! Nangmi cun asäng po law lü khyük bekia mei khua mäi ni a law ta.
15 蓋汝等の生命は何ぞや、暫く見ゆる靄にして、終には消失するものなり。汝等宜しく之に代へて、我等若主の思召ならば又は生くるならば、此彼を為さんと言ふべし。
“Bawipa naw hlüei lü mi xün u ta cun mi pawh kawm u” ti lü nami pyen vaia ni a kya ve.
16 然るに汝等は今驕りて自ら誇れり、斯の如き誇は総て惡事なり。
Lüpi atuha camcah lü nami awhcahki, awhcahnak avan cun khyeki ni.
17 故に人、善の行ふべきを知りて之を行はざれば罪と成るなり。
Acuna kyase, akdaw pawh vai ksing lü am mi pawh cän mi pawh vai u, mimi cun mi mkhyeki hea kyaki ni.