< 詩篇 77 >

1 エドトンの體にしたがひて伶長にうたはしめたるアサフのうた 我わがこゑをあげて神によばはん われ聲を神にあげなばその耳をわれにかたぶけたまはん
Til sangmesteren, for Jedutun; av Asaf; en salme. Min røst er til Gud, og jeg vil rope; min røst er til Gud, og han vil vende øret til mig.
2 わがなやみの日にわれ主をたづねまつれり 夜わが手をのべてゆるむることなかりき わがたましひは慰めらるるをいなみたり
På min nøds dag søker jeg Herren; min hånd er utrakt om natten og blir ikke trett, min sjel vil ikke la sig trøste.
3 われ神をおもひいでて打なやむ われ思ひなげきてわが霊魂おとろへぬ (セラ)
Jeg vil komme Gud i hu og sukke; jeg vil gruble, og min ånd vansmekter. (Sela)
4 なんぢはわが眼をささへて閉がしめたまはず 我はものいふこと能はぬほどに惱みたり
Du holder mine øine oppe i nattevaktene; jeg er urolig og taler ikke.
5 われむかしの日いにしへの年をおもへり
Jeg tenker på fordums dager, på de lengst fremfarne år.
6 われ夜わが歌をむもひいづ 我わが心にてふかくおもひわが霊魂はねもころに尋ねもとむ
Jeg vil komme i hu mitt strengespill om natten, i mitt hjerte vil jeg gruble, og min ånd ransaker.
7 主はとこしへに棄たまふや 再びめぐみを垂たまはざるや
Vil da Herren forkaste i all evighet, og vil han ikke mere bli ved å vise nåde?
8 その憐憫はのこりなく永遠にさり そのちかひは世々ながく廃れたるや
Er det for all tid ute med hans miskunnhet? er hans løfte blitt til intet slekt efter slekt?
9 神は恩をほどこすことを忘れたまふや 怒をもてそのあはれみを絨たまふや (セラ)
Har Gud glemt å være nådig? Har han i vrede tillukket sin barmhjertighet? (Sela)
10 斯るときに我いへらく此はただわが弱きがゆゑのみいで至上者のみぎの手のもろもろの年をおもひいでん
Jeg sier: Dette er min plage, det er år fra den Høiestes høire hånd.
11 われヤハの作爲をのべとなへん われ往古よりありし汝がくすしきみわざを思ひいたさん
Jeg vil forkynne Herrens gjerninger; for jeg vil komme dine under i hu fra fordums tid.
12 また我なんぢのすべての作爲をおもひいで汝のなしたまへることを深くおもはん
Og jeg vil eftertenke alt ditt verk, og på dine store gjerninger vil jeg grunde.
13 紳よなんぢの途はいときよし 神のごとく大なる神はたれぞや
Gud! Din vei er i hellighet; hvem er en gud stor som Gud?
14 なんぢは奇きみわざをなしたまへる神なり もろもろの民のあひだにその大能をしめし
Du er den Gud som gjør under; du har kunngjort din styrke blandt folkene.
15 その臂をもてヤコブ、ヨセフの子輩なんぢの民をあがなひたまへり (セラ)
Du har forløst ditt folk med velde, Jakobs og Josefs barn. (Sela)
16 かみよ大水なんぢを見たり おほみづ汝をみてをののき淵もまたふるへり
Vannene så dig, Gud, vannene så dig, de bevet, ja avgrunnene skalv.
17 雲はみづをそそぎいだし空はひびきをいだし なんぢの矢ははしりいでたり
Skyene utøste vann, himlene lot sin røst høre, ja dine piler fløi hit og dit.
18 なんぢの雷鳴のこゑは暴風のうちにありき 電光は世をてらし地はふるひうごけり
Din tordens røst lød i stormhvirvelen, lyn lyste op jorderike, jorden bevet og skalv.
19 なんぢの太道は海のなかにあり なんぢの徑はおほみづの中にあり なんぢの蹤跡はたづねがたかりき
Gjennem havet gikk din vei, og dine stier gjennem store vann, og dine fotspor blev ikke kjent.
20 なんぢその民をモーセとアロンとの手によりて羊の群のごとくみちびきたまへり
Du førte ditt folk som en hjord ved Moses' og Arons hånd.

< 詩篇 77 >