詩篇 73
1 アサフのうた 神はイスラエルにむかひ心のきよきものに對ひてまことに恵あり
Асаф язған күй: — Дәрвәқә Худа Исраилға, Қәлби сап болғанларға меһривандур;
2 然はあれどわれはわが足つまづくばかりわが歩すべるばかりにてありき
Лекин өзүм болсам, путлишип жиқилип чүшүшкә тасла қалдим; Аяқлирим тейилип кәткили қил қалди;
3 こはわれ惡きものの榮ゆるを見てその誇れる者をねたみしによる
Чүнки рәзилләрниң ронақ тапқанлиғини көрүп, Һакавурларға һәсәт қилдим;
4 かれらは死るに苦しみなくそのちからは反てかたし
Чүнки улар өлүмидә азаплар тартмайду, Әксичә тени мәзмут вә сағлам туриду.
5 かれらは人のごとく憂にをらず人のごとく患難にあふことなし
Улар инсанға хас җапани көрмәйду, Яки хәқләрдәк балаю-апәткә учримайду.
6 このゆゑに倣慢は妝飾のごとくその頚をめぐり強暴はころものごとく彼等をおほへり
Шуңа мәғрурлуқ марҗандәк уларға есилиду, Зорлуқ-зомигәрлик тондәк уларға чаплишиду.
7 かれら肥ふとりてその目とびいで心の欲にまさりて物をうるなり
Улар сәмрип кәткәнлигидин көзлири томпийип чиқти; Уларниң қәлбидики хияләтләр һәддидин ешип кетиду.
8 また嘲笑をなし惡をもて暴虐のことばをいだし高ぶりてものいふ
Башқиларни мәсқирә қилип зәһәрлик сөзләйду; Һалини үстүн қилип дивинип, доқ қилиду.
9 その口を天におきその舌を地にあまねく往しむ
Улар ағзини пәләккә қойиду, Уларниң тиллири йәр йүзини кезип жүриду.
10 このゆゑにかれの民はここにかへり水のみちたる杯をしぼりいだして
Шуңа [Худаниң] хәлқи мошуларға майил болуп, Уларниң дегәнлирини су ичкәндәк ахириғичә ичип: —
11 いへらく神いかで知たまはんや至上者に知識あらんやと
«Тәңри қандақ биләләйтти?», «Һәммидин Алий Болғучида билим барму?» — дәйду.
12 観よかれらは惡きものなるに常にやすらかにしてその富ましくははれり
Мана булар рәзилләрдур; Улар бу дунияда раһәт-парағәтни көриду, Байлиқларни топлайду.
13 誠に我はいたづらに心をきよめ罪ををかさずして手をあらひたり
«Аһ, һәқиқәтән бекардин-бекар көңлүмни пакландуруптимән, Гунасиз туруп қолумни артуқчә жуюп кәптимән;
14 そはわれ終日なやみにあひ朝ごとに責をうけしなり
Бекарға күн бойи җапа чекиптимән; Шундиму һәр сәһәрдә [виҗданниң] әйивигә учрап кәлдим!».
15 われもし斯ることを述んといひしならば我なんぢが子輩の代をあやまらせしならん
Бирақ мән: — «Бундақ [десәм], Бу дәвирдики пәрзәнтлириңгә асийлиқ қилған болмамдимән?» — дедим.
16 われこれらの道理をしらんとして思ひめぐらししにわが眼いたく痛たり
Уларни калламдин өткүзәй десәм, Көзүмгә шундақ еғир көрүнди.
17 われ神の聖所にゆきてかれらの結局をふかく思へるまでは然りき
Тәңриниң муқәддәс җайлириға киргичә шундақ ойлидим; Киргәндила [яманларниң] ақивитини чүшәндим.
18 誠になんぢはかれらを滑かなるところにおきかれらを滅亡におとしいれ給ふ
Дәрвәқә Сән уларни тейилғақ йәрләргә орунлаштурисән, Уларни жиқитип парә-парә қиливетисән.
19 かれらは瞬間にやぶれたるかな彼等は恐怖をもてことごとく滅びたり
Улар көзни жумуп ачқучила шунчә паракәндә болиду, Дәһшәтләр уларни бесип йоқитиду!
20 主よなんぢ目をさましてかれらが像をかろしめたまはんときは夢みし人の目さめたるがごとし
Сән и Рәб, чүштин ойғанғандәк ойғинип, Орнуңдин туруп уларниң сияқини көзгә илмайсән.
21 わが心はうれへわが腎はさされたり
Жүрәклирим қайнап, Ичлирим санҗилғандәк болған чағда,
22 われおろかにして知覺なし聖前にありて獣にひとしかりき
Өзүмни һеч немә билмәйдиған бир һамақәт, Алдиңда бир һайван екәнлигимни билип йәттим.
23 されど我つねになんぢとともにあり汝わが右手をたもちたまへり
Һалбуки, мән һемишә Сән билән биллә; Сән мени оң қолумдин тутуп йөлидиң;
24 なんぢその訓諭をもて我をみちびき後またわれをうけて榮光のうちに入たまはん
Өз несиһәтиң билән мени йетәкләйсән, Шан-шәрипңни намайән қилғандин кейин, Ахирида Сән мени өзүңгә қобул қилисән.
25 汝のほかに我たれをか天にもたん地にはなんぢの他にわが慕ふものなし
Әрштә Сәндин башқа мениң кимим бар? Йәр йүзидә болса Сәндин башқа һеч кимгә интизар әмәсмән.
26 わが身とわが心とはおとろふされど神はわがこころの磐わがとこしへの嗣業なり
Әтлирим һәм қәлбим зәиплишиду, Лекин Худа қәлбимдики қорам таш һәм мәңгүлүк несивәмдур!
27 観よなんぢに遠きものは滅びん汝をはなれて姦淫をおこなふ者はみななんぢ之をほろぼしたまひたり
Чүнки мана, Сәндин жирақ турғанлар һалак болиду; Вапасизлиқ қилған паһишә аялдәк Сәндин ваз кәчкәнләрниң һәр бирини йоқитисән.
28 神にちかづき奉るは我によきことなり われは主ヱホバを避所としてそのもろもろの事跡をのべつたへん
Бирақ мән үчүн, Худаға йеқинлишиш әвзәлдур! Униң барлиқ қилған ишлирини җакалаш үчүн, Рәб Пәрвәрдигарни таянчим қилдим.
