< 詩篇 57 >
1 ダビデが洞にいりてサウルの手をのがれしとき詠て「ほろぼすなかれ」にといふ調にあはせて伶長にうたはしめたるミクタムのうた 我をあはれみたまへ神よわれをあはれみたまへ わが霊魂はなんぢを避所とす われ禍害のすぎさるまではなんぢの翼のかげを避所とせん
Aka mawt ham Saul taeng lamloh lungko khuila a yong vaengkah David kah, “Phae Boeh “Laa Pathen aw kai n'rhen dae, kai n'rhen dae. Ka hinglu loh nang dongah ying tih talnah he a poeng hil, na phae hlip ah ka ying ni.
2 我はいとたかき神によばはん わがために百事をなしをへたまふ神によばはん
Kai ham hma aka khap Pathen te Sangkoek Khohni, Pathen la ka khue.
3 神はたすけを天よりおくりて我をのまんとする者のそしるときに我を救ひたまはん (セラ) 神はその憐憫その眞實をおくりたまはん
Vaan lamkah han tueih tih kai n'khang, kai aka hloem khaw a veet. (Selah) Pathen loh a sitlohnah neh a oltak te a tueih.
4 わがたましひは群ゐる獅のなかにあり 火のごとくもゆる者 その歯は戈のごとく矢のごとくその舌はとき劍のごとき人の子のなかに我ふしぬ
Ka hinglu he hlang capa boeih aka hlawp, sathuengnu rhoek lakli ah ka yalh. A no khaw caai neh thaltang la om tih a lai te cunghang bangla haat.
5 神よねがはくはみづからを天よりも高くしみさかえを全地のうへに挙たまへ
Pathen he vaan rhoek soah pomsang pai saeh. Namah kah thangpomnah loh diklai pum khuk thil saeh.
6 かれらはわが足をとらへんとて網をまうく わが霊魂はうなたる かれらはわがまへに阱をほりたり而してみづからその中におちいれり (セラ)
Ka khokan ah lawk a tung uh tih ka hinglu loh duengyai sut. Kai hmai kah a vueh uh rhom khui ah cungku uh. (Selah)
7 わが心さだまれり神よわがこころ定まれり われ謳ひまつらん頌まつらん
Ka lungbuei cikngae ngawn Pathen aw. Ka lungbuei cikngae neh ka hlai vetih ka tingtoeng ni.
8 わが榮よさめよ 筝よ琴よさめよ われ黎明をよびさまさん
Ka thangpomnah aw haenghang laeh. Thangpa neh rhotoeng haenghang laeh. Mincang ah haenghang pawn ni.
9 主よわれもろもろの民のなかにてなんぢに感謝し もろもろの國のなかにて汝をほめうたはん
Ka Boeipa nang te pilnam rhoek taengah kan uem vetih, namtu rhoek taengah kan tingtoeng ni.
10 そは汝のあはれみは大にして天にまでいたり なんぢの眞實は雲にまでいたる
Na sitlohnah loh vaan duela, na uepomnah loh khomong khaw a puet.
11 神よねがはくは自からを天よりも高くし光榮をあまねく地のうへに挙たまへ
Pathen he vaan rhoek boeih soah pomsang pai saeh. Namah kah thangpomnah loh diklai pum khuk thil saeh.