詩篇 140

1 伶長にうたはしめたるダビデのうた ヱホバよねがはくは惡人よりわれを助けいだし 我をまもりて強暴人よりのがれしめたまへ

Til sangmesteren; en salme av David. Herre, fri mig ut fra onde mennesker, vokt mig for voldsmenn,

2 かれらは心のうちに残害をくはだて たえず戦闘をおこす

som tenker ondt ut i hjertet, som hver dag samler sig til krig!

3 かれらは蛇のごとくおのが舌を利す そのくちびるのうちに蝮の毒あり (セラ)

De skjerper sin tunge som en slange, ormegift er under deres leber. (Sela)

4 ヱホバよ願くはわれを保ちてあしきひとの手よりのがれしめ 我をまもりてわが足をつまづかせんと謀るあらぶる人よりのがれしめ給へ

Bevar mig, Herre, for ugudeliges hender, vokt mig for voldsmenn, som tenker på å få mine føtter til fall!

5 高ぶるものはわがために羂と索とをふせ 路のほとりに網をはり かつ機をまうけたり (セラ)

Overmodige har lagt skjulte feller og rep for mig, de har utspent garn ved siden av veien, de har satt snarer for mig. (Sela)

6 われヱホバにいへらく汝はわが神なり ヱホバよねがはくはわが祈のこゑをきき給へ

Jeg sier til Herren: Du er min Gud; vend øret, Herre, til mine inderlige bønners røst!

7 わが救のちからなる主の神よ なんぢはたたかひの日にわが首をおほひたまへり

Herren, Israels Gud, er min frelses styrke; du dekker mitt hode på rustningens dag.

8 ヱホバよあしきひとの欲のままにすることをゆるしたまふなかれ そのあしき企図をとげしめたまふなかれ おそらくは彼等みづから誇らん (セラ)

Herre, gi ikke den ugudelige hvad han attrår, la ikke hans onde råd få fremgang! De vilde da ophøie sig. (Sela)

9 われを圍むものの首はおのれのくちびるの残害におほはるべし

Over deres hoder som omgir mig, skal den ulykke komme som deres leber volder.

10 もえたる炭はかれらのうへにおち かれらは火になげいれられ ふかき穴になげいれられて再びおきいづることあたはざるべし

Der skal rystes glør ut over dem; i ilden skal han styrte dem, i dype vann, så de ikke skal reise sig.

11 惡言をいふものは世にたてられず 暴ぶるものはわざはひに追及れてたふさるべし

En munnkåt mann skal ikke bli stående i landet; den mann som gjør ugudelig vold, ham skal han jage med slag på slag.

12 われは苦しむものの訴とまづしきものの義とをヱホバの守りたまふを知る

Jeg vet at Herren gir den elendige rett, de fattige rettferdighet.

13 義者はかならず聖名にかんしやし直者はみまへに住ん

Ja, de rettferdige skal prise ditt navn, de opriktige skal bo for ditt åsyn.