詩篇 14

1 うたのかみに謳はしめたるダビデのうた 愚なるものは心のうちに神なしといへり かれらは腐れたり かれらは憎むべき事をなせり 善をおこなふ者なし

Til sangmesteren; av David. Dåren sier i sitt hjerte: Det er ikke nogen Gud. Onde, vederstyggelige er deres gjerninger; det er ingen som gjør godt.

2 ヱホバ天より人の子をのぞみみて悟るもの神をたづぬる者ありやと見たまひしに

Herren skuer ned fra himmelen på menneskenes barn for å se om det er nogen forstandig, nogen som søker Gud.

3 みな逆きいでてことごとく腐れたり 善をなすものなし一人だになし

De er alle avveket, alle tilsammen fordervet; det er ingen som gjør godt, enn ikke én.

4 不義をおこなふ者はみな智覚なきか かれらは物くふごとくわが民をくらひ またヱホバをよぶことをせざるなり

Sanser de da ikke, alle de som gjør urett, som eter mitt folk, likesom de eter brød? På Herren kaller de ikke.

5 視よかかる時かれらは大におそれたり 神はただしきものの類のなかに在せばなり

Da forferdes de såre; for Gud er med den rettferdige slekt.

6 なんぢらは苦しめるものの謀略をあなどり辱かしむ されどヱホバはその避所なり

Gjør bare den elendiges råd til skamme! For Herren er hans tilflukt.

7 ねがはくはシオンよりイスラエルの救のいでんことを ヱホバその民のとらはれたるを返したまふときヤコブはよろこびイスラエルは樂まん

O, at der fra Sion må komme frelse for Israel! Når Herren gjør ende på sitt folks fangenskap, da skal Jakob fryde sig, Israel glede sig.