詩篇 104
1 わがたましいよ、主をほめよ。わが神、主よ、あなたはいとも大いにして誉と威厳とを着、
Benu, ho mia animo, la Eternulon. Ho Eternulo, mia Dio, Vi estas tre granda, De majesto kaj beleco Vi estas vestita;
2 光を衣のようにまとい、天を幕のように張り、
Vi, kiu estas ĉirkaŭkovrita de lumo kiel de vesto, Kiu sternas la ĉielon kiel tapiŝon;
3 水の上におのが高殿のうつばりをおき、雲をおのれのいくさ車とし、風の翼に乗りあるき、
Kiu aranĝas sur la akvo Siajn ĉambrojn, Kiu faras la nubojn Lia veturilo; Kiu iras sur la flugiloj de la vento;
4 風をおのれの使者とし、火と炎をおのれのしもべとされる。
Kiu faras la ventojn Liaj senditoj, Flamantan fajron Liaj servantoj;
5 あなたは地をその基の上にすえて、とこしえに動くことのないようにされた。
Kiu fondis la teron sur ĝiaj fundamentoj, Ke ĝi neniam ŝanceliĝos.
6 あなたはこれを衣でおおうように大水でおおわれた。水はたたえて山々の上を越えた。
La abismon Vi kovris kiel per vesto, Sur la montoj staras akvo;
7 あなたのとがめによって水は退き、あなたの雷の声によって水は逃げ去った。
De Via minaco ĝi kuras, De la voĉo de Via tondro ĝi forrapidas.
8 山は立ちあがり、谷はあなたが定められた所に沈んだ。
Ĝi leviĝas sur montojn, malleviĝas sur valojn, Al tiu loko, kiun Vi destinis por ĝi.
9 あなたは水に境を定めて、これを越えさせず、再び地をおおうことのないようにされた。
Vi faris limon, kiun ĝi ne superpaŝos, Por ke ĝi ne revenu por kovri la teron.
10 あなたは泉を谷にわき出させ、それを山々の間に流れさせ、
Vi sendas fontojn al la riveroj, Kiuj iras inter montoj;
11 野のもろもろの獣に飲ませられる。野のろばもそのかわきをいやす。
Ili trinkigas ĉiujn kampajn bestojn; Sovaĝaj azenoj kvietigas sian soifon.
12 空の鳥もそのほとりに住み、こずえの間にさえずり歌う。
Apud ili loĝas la birdoj ĉielaj, El inter la branĉoj ili sonigas sian voĉon.
13 あなたはその高殿からもろもろの山に水を注がれる。地はあなたのみわざの実をもって満たされる。
Vi trinkigas la montojn el Viaj ĉambroj; Per la produktoj de Viaj faroj satiĝas la tero.
14 あなたは家畜のために草をはえさせ、また人のためにその栽培する植物を与えて、地から食物を出させられる。
Vi kreskigas herbon por la bruto, Kaj verdaĵon, kiu servas al la homo, Por elirigi panon el la tero.
15 すなわち人の心を喜ばすぶどう酒、その顔をつややかにする油、人の心を強くするパンなどである。
Kaj la vino gajigas la koron de la homo, La vizaĝo brilas de la oleo, Kaj la pano fortikigas la koron de la homo.
16 主の木と、主がお植えになったレバノンの香柏とは豊かに潤され、
Satiĝas la arboj de la Eternulo, La cedroj de Lebanon, kiujn Li plantis;
17 鳥はその中に巣をつくり、こうのとりはもみの木をそのすまいとする。
Kaj tie nestas birdoj; Cikonio havas sian loĝejon sur abioj;
18 高き山はやぎのすまい、岩は岩だぬきの隠れる所である。
La altaj montoj estas por la ibeksoj, La rokoj estas rifuĝejo por la hirakoj.
19 あなたは月を造って季節を定められた。日はその入る時を知っている。
Li aranĝis la lunon laŭ la partoj de tempo; La suno scias sian subiron.
20 あなたは暗やみを造って夜とされた。その時、林の獣は皆忍び出る。
Vi sendas mallumon, kaj fariĝas nokto, Dum kiu vagas ĉiuj arbaraj bestoj;
21 若きししはほえてえさを求め、神に食物を求める。
La leonidoj krias pri rabakiro, Por peti de Dio sian manĝaĵon.
22 日が出ると退いて、その穴に寝る。
Kiam leviĝas la suno, Ili sin kaŝas kaj kuŝiĝas en siaj loĝejoj.
23 人は出てわざにつき、その勤労は夕べに及ぶ。
Eliras homo por sia okupiĝo, Por sia laboro ĝis la vespero.
24 主よ、あなたのみわざはいかに多いことであろう。あなたはこれらをみな知恵をもって造られた。地はあなたの造られたもので満ちている。
Kiel multaj estas Viaj faroj, ho Eternulo! Ĉion Vi faris kun saĝo; La tero estas plena de Viaj faritaĵoj.
25 かしこに大いなる広い海がある。その中に無数のもの、大小の生き物が満ちている。
Jen la maro, granda kaj vasta: Tie estas rampaĵoj sennombraj, Bestoj malgrandaj kaj grandaj;
26 そこに舟が走り、あなたが造られたレビヤタンはその中に戯れる。
Tie iras ŝipoj; Tie estas la levjatano, kiun Vi kreis, ke ĝi tie ludu.
27 彼らは皆あなたが時にしたがって食物をお与えになるのを期待している。
Ĉiuj ili atendas de Vi, Ke Vi donu al ili manĝon en ĝia tempo.
28 あなたがお与えになると、彼らはそれを集める。あなたが手を開かれると、彼らは良い物で満たされる。
Vi donas al ili, ili kolektas; Vi malfermas Vian manon, kaj ili satiĝas de bonaĵo.
29 あなたがみ顔を隠されると、彼らはあわてふためく。あなたが彼らの息を取り去られると、彼らは死んでちりに帰る。
Vi kaŝas Vian vizaĝon, tiam ili ektimas; Vi forprenas ilian spiriton, Tiam ili mortas kaj revenas al sia polvo.
30 あなたが霊を送られると、彼らは造られる。あなたは地のおもてを新たにされる。
Vi sendas Vian spiriton, tiam ili kreiĝas; Kaj Vi renovigas la vizaĝon de la tero.
31 どうか、主の栄光がとこしえにあるように。主がそのみわざを喜ばれるように。
Gloro al la Eternulo estu eterne; La Eternulo ĝoju pri Siaj faritaĵoj.
32 主が地を見られると、地は震い、山に触れられると、煙をいだす。
Li ekrigardas la teron, kaj ĝi tremas; Li ektuŝas la montojn, kaj ili fumiĝas.
33 わたしは生きるかぎり、主にむかって歌い、ながらえる間はわが神をほめ歌おう。
Mi kantados al la Eternulo, dum mi vivos; Mi muzikados al mia Dio, dum mi estos.
34 どうか、わたしの思いが主に喜ばれるように。わたしは主によって喜ぶ。
Agrabla estu al Li mia meditado; Mi ĝojos pri la Eternulo.
35 どうか、罪びとが地から断ち滅ぼされ、悪しき者が、もはや、いなくなるように。わがたましいよ、主をほめよ。主をほめたたえよ。
Malaperu pekuloj de sur la tero, Kaj malvirtuloj ne plu ekzistu. Benu, ho mia animo, la Eternulon. Haleluja!
