箴言 知恵の泉 8
1 智慧は呼はらざるか 聡明は聲を出さざるか
Wala ba nagtawag ang kaalam? Wala ba gipatugbaw sa panabot ang iyang tingog?
2 彼は路のほとりの高處また街衝のなかに立ち
Sa kinatumyan sa kabungtoran nga daplin sa dalan, diha sa nagsangang dalan, nagbarog ang kaalam.
3 邑のもろもろの門 邑の口および門々の入口にて呼はりいふ
Sa kilid sa pultahan sa siyudad, haduol sa mga ganghaan sa siyudad, nagtawag siya.
4 人々よわれ汝をよび 我が聲をもて人の子等をよぶ
“Katawhan, nagtawag ako kaninyo ug akong gipatugbaw ang akong tingog ngadto sa mga anak sa mga tawo.
5 拙き者よなんぢら聡明に明かなれ 愚なる者よ汝ら明かなる心を得よ
Kamong mga uyamot, tun-i ang kaalam, ug kamong mga nagdumot sa kahibalo, kinahanglan nga inyong maangkon ang masinabtanon nga kasingkasing.
6 汝きけ われ善事をかたらん わが口唇をひらきて疋事をいださん
Paminaw ug mosulti ako ug mga bililhong mga butang ug sa dihang mobuka ang akong mga ngabil isulti ko ang matarong—
7 我が口は眞実を述べわが口唇はあしき事を憎むなり
kay ang akong baba mohisgot kung unsa ang kasaligan ug ang akong mga ngabil nagdumot sa pagkadaotan.
8 わが口の言はみな義し そのうちに虚偽と奸邪とあることなし
Ang tanang mga pulong sa akong baba matarong; walay gituis o makapahisalaag niini.
9 是みな智煮の明かにするところ 知識をうる者の正とするところなり
Ang tanan kong mga pulong tul-id alang niadtong nakasabot; ang akong mga pulong husto alang niadtong nagapangita ug kahibalo.
10 なんぢら銀をうくるよりは我が教をうけよ 精金よりもむしろ知識をえよ
Pilia ang akong pagpanudlo labaw pa sa plata ug ang kahibalo labaw pa kaysa lunsay nga bulawan.
11 それ智慧は眞珠に愈れり 凡の寳も之に比ぶるに足らず
Kay ako, ang Kaalam, mas maayo labaw kaysa mga alahas; walay imong gitinguha ang ikatandi kanako.
12 われ智慧は聡明をすみかとし 知識と謹愼にいたる
Ako, ang Kaalam, nagkinabuhi sa Pagkamaalam, ug gibatonan ko ang kahibalo ug ang pagkamabinantayon.
13 ヱホバを畏るるとは惡を憎むことなり 我は傲慢と驕奢 惡道と虚偽の口とを憎む
Ang pagkahadlok kang Yahweh mao ang pagdumot sa daotan—gikasilagan ko ang garbo ug ang pagkamapahitas-on, ang daotang dalan, ug ang tinuis nga sinultihan—gikasilagan ko sila.
14 謀略と聡明は我にあり 我は了知なり 我は能力あり
Aduna akoy maayong panambagon ug maayo nga kaalam; ako ang panghunahuna; akoa ang kusog.
15 我に由て王者は政をなし 君たる者は義しき律をたて
Pinaagi kanako naghari ang mga hari— ang mga tawong bantogan usab, ug ang tanang makiangayon nga nangulo.
16 我によりて主たる者および牧伯たちなど瓦て地の審判人は世ををさむ
Pinaagi kanako nagmando ang mga prinsipe ug ang mga bantogan ug ang tanang nangulo uban ang hustisya.
17 われを愛する者は我これを愛す 我を切に求むるものは我に遇ん
Gihigugma ko kadtong nahigugma kanako, ug kadtong nagkugi sa pagpangita kanako, makakaplag kanako.
18 富と榮とは我にあり 貴き寳と公義とも亦然り
Ania kanako ang mga bahandi ug ang kadungganan, ang malungtaron nga bahandi ug ang pagkamatarong.
19 わが果は金よりも精舎よりも愈り わが利は精銀よりもよし
Ang akong bunga mas maayo kaysa bulawan, mas maayo pa bisan sa lunsay nga bulawan; ang akong mahatag labaw pa kaysa lunsay nga plata.
20 我は義しき道にあゆみ 公平なる路徑のなかを行む
Naglakaw ako sa matarong nga dalan, sa agianan nga mopadulong sa katarong,
21 これ我を愛する者に貨財をえさせ 又その庫を充しめん爲なり
busa makahatag ako ug panulundon niadtong nahigugma kanako ug magpuno sa ilang tipiganan.
22 ヱホバいにしへ其御わざをなしそめたまへる前に その道の始として我をつくりたまひき
Gibuhat ako ni Yahweh sukad pa sa sinugdanan—ang nahiuna sa iyang mga binuhat sa karaang kapanahonan.
23 永遠より元始より地の有ざりし前より我は立られ
Gikan sa dugay na nga mga katuigan gipahimutang na ako—gikan sa una, gikan sa sinugdanan sa kalibotan.
24 いまだ海洋あらず いまだ大なるみづの泉あらざりしとき我すでに生れ
Kaniadto sa wala pa ang kadagatan, nahimugso na ako—sa wala pa ang mga tubod nga madagayaon sa tubig,
25 山いまださだめられず 陵いまだ有ざりし荊に我すずでに生れたり
sa wala pa napahimutang ang kabukiran ug sa wala pa ang kabungtoran, nahimugso na ako.
26 即ち神いまだ地をも野をも地の塵の根元を石造り給はざりし時なり
Nahimugso na ako sa wala pa nabuhat ni Yahweh ang kalibotan, o ang kapatagan, o bisan sa unang abog sa kalibotan.
27 かれ天をつくり海の面に穹蒼を張たまひしとき我かしこに在りき
Atua ako sa dihang gipahimutang niya ang kalangitan, sa dihang gihimo niya ang kapunawpunawan ibabaw sa kinahiladman.
28 彼うへに雲氣をかたく定め 淵の泉をつよくならしめ
Atua ako sa dihang gipahimutang niya ang kalangitan sa kawanangan ug sa dihang gibuhat niya ang mga tuboran sa kinahiladman.
29 海にその限界をたて 水をしてその岸を踰えざらしめ また地の基を定めたまへるとき
Atua ako sa dihang gibuhat niya ang utlanan alang sa dagat, aron nga ang katubigan dili malapas kung diin kini niya gimandoan, ug sa dihang gimandoan niya kung asa mahimutang ang mga patukoranan sa kalibotan.
30 我はその傍にありて創造者となり 日々に欣び恒にその前に樂み
Anaa ako sa iyang kiliran, ingon nga hanas nga magbubuhat, ug ako ang iyang kalipay sa matag adlaw, kanunay nga nagmalipayon uban kaniya.
31 その地にて樂み又世の人を喜べり
Nagmalipayon ako sa tibuok niyang kalibotan ug ang akong kalipay anaa sa mga anak sa katawhan.
32 されば小子等よ いま我にきけ わが道をまもる者は福ひなり
Ug karon, akong mga anak, paminaw kanako, kay magmalipayon kadtong nagtipig sa akong mga dalan.
33 教をききて智慧をえよ 之を棄ることなかれ
Paminawa ang akong mga pagpanudlo ug pagmanggialamon; ayaw kini isalikway.
34 凡そ我にきき 日々わが門の傍にまち わが戸口の柱のわきにたつ人は福ひなり
Ang tawo nga maminaw kanako magmalipayon— nagabantay sa akong mga ganghaan sa matag adlaw, nagapaabot kanako sa kilid sa mga pultahan sa akong puluy-anan.
35 そは我を得る者は生命をえ ヱホバより恩寵を獲ればなり
Kay si bisan kinsa nga nakakaplag kanako, makakaplag sa kinabuhi, ug iyang nakaplagan ang pabor ni Yahweh.
36 我を失ふものは自己の生命を害ふ すべて我を惡むものは死を愛するなり
Apan siya nga mapakyas sa pagpangita kanako, nagdaot sa iyang kaugalingon; ang tanan nga nagdumot kanako nahigugma sa kamatayon.”
