哀歌 5
1 ヱホバよ我らにありし所の事をおもひたまへ 我らの恥辱をかへりみ觀たまへ
Iyong alalahanin, Yahweh, kung ano ang nangyari sa amin. Masdan at tingnan ang aming kahihiyan.
2 われらの産業は外國人に歸し われらの家屋は他國人の有となれり
Ibinigay sa mga dayuhan ang aming mana; ang aming mga tahanan sa mga dayuhan.
3 われらは孤子となりて父あらず われらの母は寡婦にひとし
Naging mga ulila kami, sapagkat wala na kaming mga ama, at katulad ng mga balo ang aming mga ina.
4 われらは金を出して自己の水を飮み おのれの薪を得るにも價をはらふ
Nagkakahalaga ng pilak ang tubig na aming iinumin, at ipinagbibili sa amin ang aming sariling kahoy.
5 われらを追ふ者われらの頸に迫る 我らは疲れて休むことを得ず
Hinahabol kami ng aming mga kaaway; sila ay napakalapit na humihinga na sa aming mga leeg. Pagod na kami; wala ng kapahingahan para sa amin.
6 食物を得て饑を凌がんとてエジプト人およびアッスリヤ人に手を與へたり
Iniaabot namin ang aming mga kamay sa mga taga-Egipto at mga taga-Asiria upang mabusog sa pagkain.
7 われらの父は罪ををかして已に世にあらず 我らその罪を負ふなり
Nagkasala ang aming mga ama; wala na sila, at pinasan namin ang kanilang mga kasalanan.
8 奴僕等われらを制するに誰ありて我らを之が手よりすくひ出すものなし
Pinamunuan kami ng mga alipin, at wala ni isang makapagligtas sa amin sa kanilang mga kamay.
9 荒野の刀兵の故によりて我ら死を冒して食物を得
Inilagay namin sa panganib ang aming mga buhay upang kunin ang aming mga tinapay sa pagharap sa mga espada sa ilang.
10 饑饉の烈しき熱氣によりてわれらの皮膚は爐のごとく熱し
Tulad ng isang hurno ang aming mga balat, nasunog mula sa init ng pagkagutom.
11 シオンにて婦人等をかされユダの邑々にて處女等けがさる
Pinagsamantalahan nila ang mga kababaihan sa Zion, ang mga birhen sa mga lungsod ng Juda.
12 侯伯たる者も敵の手にて吊され 老たる者の面も尊とばれず
Ibinitin nila ang mga prinsipe sa pamamagitan ng sarili nilang mga kamay, at hindi nila iginagalang ang mga nakatatanda.
13 少き者は石磨を擔はせられ 童子は薪を負ふてよろめき
Dinala nila ang mga masisiglang na kalalakihan sa gilingan, at ang mga susuray-suray na binata sa ilalim ng mga puno ng kahoy.
14 長老は門にあつまることを止め 少き者はその音樂を廢せり
Tinanggal nila ang mga nakatatanda sa tarangkahan sa lungsod at ang masisiglang kalalakihan mula sa kanilang tugtugin.
15 我らが心の快樂はすでに罷み われらの跳舞はかはりて悲哀となり
Tumigil ang kagalakan ng aming mga puso; napalitan ng pagluluksa ang aming pagsasayaw.
16 われらの冠冕は首より落たり われら罪ををかしたれば禍なるかな
Nahulog ang korona mula sa aming mga ulo! sa aba namin! Sapagkat nangagkasala kami.
17 これが爲に我らの心うれへ これらのために我らが目くらくなれり
Nagkasakit ang aming mga puso, at lumabo ang aming mga mata,
18 シオンの山は荒はて 山犬はその上を歩くなり
dahil gumagala ang mga asong gubat sa Bundok ng Zion na iniwanan.
19 ヱホバよなんぢは永遠に在す なんぢの御位は世々かぎりなし
Ngunit ikaw si Yahweh, maghari ka magpakailanman, at ang iyong luklukan ay mula sa sali't salinlahi.
20 何とて我らを永く忘れ われらを斯ひさしく棄おきたまふや
Bakit mo kami kakalimutan ng magpakailanman? Pababayaan mo ba kami ng napakatagal?
21 ヱホバよねがはくは我らをして汝に歸らしめたまへ われら歸るべし 我らの日を新にして昔日の日のごとくならしめたまへ
Panumbalikin mo kami sa iyo, Yahweh at magsisisi kami. Papanumbalikin mo ang aming mga araw gaya nang unang panahon,
22 さりとも汝まつたく我らを棄たまひしや 痛くわれらを怒りゐたまふや
maliban na lamang kung kami ay tunay na tinanggihan at labis ang iyong galit sa amin.
