哀歌 3
1 我はかれの震怒の笞によりて艱難に遭たる人なり
Jeg er den mann som har sett elendighet under hans vredes ris.
2 かれは我をひきて黒暗をあゆませ光明にゆかしめたまはず
Mig har han ledet og ført i mørke og ikke i lys.
3 まことに屢々その手をむけて終日われを攻なやまし
Bare mot mig vender han atter og atter sin hånd den hele dag.
4 わが肉と肌膚をおとろへしめ わが骨を摧き
Han lot mitt kjøtt og min hud fortæres; han knuste mine ben.
5 われにむかひて患苦と艱難を築きこれをもて我を圍み
Han bygget en mur mot mig og omringet mig med bitterhet og møie.
6 われをして長久に死し者のごとく暗き處に住しめ
På mørke steder lot han mig bo som de for lenge siden døde.
7 我をかこみて出ること能はざらしめわが鏈索を重くしたまへり
Han murte igjen for mig, så jeg ikke kan komme ut; han gjorde mine lenker tunge.
8 我さけびて助をもとめしとき彼わが祈禱をふせぎ
Om jeg enn ropte og skrek, lukket han sitt øre for min bønn.
9 斫たる石をもてわが道を塞ぎわが途をまげたまへり
Han tilmurte mine veier med hugne stener, mine stier gjorde han krokete.
10 その我に對することは伏て伺がふ熊のごとく潜みかくるる獅子のごとし
En lurende bjørn var han mot mig, en løve i skjul.
11 われに路を離れしめ 我をひきさきて獨くるしましめ
Mine veier gjorde han til avveier, han sønderrev mig og ødela mig.
12 弓を張りてわれを矢先の的となし
Han spente sin bue og stilte mig op til mål for sin pil.
13 矢筒の矢をもてわが腰を射ぬきたまへり
Han lot sitt koggers sønner fare inn i mine nyrer.
14 われはわがすべての民のあざけりとなり 終日うたひそしらる
Jeg er blitt til latter for alt mitt folk, til en spottesang for dem hele dagen.
15 かれ我をして苦き物に飽しめ茵蔯を飮しめ
Han mettet mig med bitre urter, han gav mig rikelig malurt å drikke.
16 小石をもてわが齒を摧き灰をもて我を蒙ひたまへり
Han knuste mine tenner, han gav mig småsten å ete, han trykte mig ned i asken.
17 なんぢわが靈魂をして平和を遠くはなれしめたまへば我は福祉をわすれたり
Du forkastet mig og tok bort min fred; jeg glemte det som godt er,
18 是において我みづから言り わが氣力うせゆきぬ ヱホバより何を望むべきところ無しと
og jeg sa: Det er forbi med min kraft og mitt håp til Herren.
19 ねがはくは我が艱難と苦楚茵蔯と膽汁とを心に記たまへ
Kom i hu min elendighet og min landflyktighet - malurt og galle!
20 わがたましひは今なほ是らの事を想ひてわが衷に鬱ぐ
Min sjel kommer det i hu og er nedbøiet i mig.
21 われこの事を心におもひ起せり この故に望をいだくなり
Dette vil jeg ta mig til hjerte, derfor vil jeg håpe:
22 われらの尚ほろびざるはヱホバの仁愛によりその憐憫の盡ざるに因る
Herrens miskunnhet er det at det ikke er forbi med oss; for hans barmhjertighet har ennu ikke ende.
23 これは朝ごとに新なり なんぢの誠實はおほいなるかな
Den er ny hver morgen, din trofasthet er stor.
24 わが靈魂は言ふ ヱホバはわが分なり このゆゑに我彼を待ち望まん
Herren er min del, sier min sjel; derfor håper jeg på ham.
25 ヱホバはおのれを待ち望む者とおのれを尋ねもとむる人に恩惠をほどこしたまふ
Herren er god mot dem som bier efter ham, mot den sjel som søker ham.
26 ヱホバの救拯をのぞみて靜にこれを待は善し
Det er godt at en bier i stillhet efter Herrens frelse.
27 人わかき時に軛を負は善し
Det er godt for en mann at han bærer åk i sin ungdom,
28 ヱホバこれを負せたまふなれば獨坐して黙すべし
at han sitter ene og tier, når han legger byrder på ham,
29 口を塵につけよ あるひは望あらん
at han trykker sin munn i støvet og sier: Kanskje det ennu er håp -
30 おのれを撃つ者に頬をむけ 充足れるまでに恥辱をうけよ
at han vender sitt kinn til den som slår ham, lar sig mette med hån.
31 そは主は永久に棄ることを爲したまはざるべければなり
For Herren forkaster ikke til evig tid,
32 かれは患難を與へ給ふといへどもその慈悲おほいなればまた憐憫を加へたまふなり
men om han bedrøver, så forbarmer han sig igjen efter sin rike miskunnhet;
33 心より世の人をなやましかつ苦しめ給ふにはあらざるなり
for det er ikke av hjertet han plager eller bedrøver menneskenes barn.
34 世のもろもろの俘囚人を脚の下にふみにじり
Når nogen knuser alle jordens fanger under sine føtter,
35 至高者の面の前にて人の理を抂げ
bøier mannens rett for den Høiestes åsyn
36 人の詞訟を屈むることは主のよろこび給はざるところなり
eller gjør en mann urett i hans sak - mon Herren ikke ser det?
37 主の命じたまふにあらずば誰か事を述んにその事即ち成んや
Hvem talte så det skjedde, uten at Herren bød det?
38 禍も福もともに至高者の口より出るにあらずや
Er det ikke fra den Høiestes munn både de onde og de gode ting utgår?
39 活る人なんぞ怨言べけんや 人おのれの罪の罰せらるるをつぶやくべけんや
Hvorfor klager et menneske som lever? Enhver klage over sin egen synd!
40 我等みづからの行をしらべかつ省みてヱホバに歸るべし
La oss ransake våre veier og granske dem, og la oss vende om til Herren!
41 我ら天にいます神にむかひて手とともに心をも擧べし
La oss løfte vårt hjerte og våre hender til Gud i himmelen!
42 われらは罪ををかし我らは叛きたり なんぢこれを赦したまはざりき
Vi har syndet og vært gjenstridige; du har ikke tilgitt.
43 なんぢ震怒をもてみづから蔽ひ 我らを追攻め殺してあはれまず
Du innhyllet dig i vrede og forfulgte oss; du slo ihjel, du sparte ikke.
44 雲をもてみづから蔽ひ 祈禱をして通ぜざらしめ
Du innhyllet dig i skyer, så ingen bønn trengte igjennem.
45 もろもろの民の中にわれらを塵埃となしたまへり
Til skarn og utskudd gjorde du oss midt iblandt folkene.
46 敵は皆われらにむかひて口を張れり
De spilte op sin munn mot oss alle våre fiender.
47 恐懼と陷阱また暴行と滅亡我らに來れり
Gru og grav er blitt oss til del, ødeleggelse og undergang.
48 わが民の女の滅亡によりてわが眼には涙の河ながる
Bekker av tårer rinner fra mitt øie fordi mitt folks datter er gått under.
49 わが目は斷ず涙をそそぎて止ず
Mitt øie rinner og har ikke ro, det får ingen hvile,
50 天よりヱホバの臨み見て顧みたまふ時にまで至らん
før Herrens øie ser ned fra himmelen.
51 わが邑の一切の女等の故によりてわが眼はわが心をいたましむ
Mitt øie volder min sjel smerte for alle min stads døtres skyld.
52 故なくして我に敵する者ども鳥を追ごとくにいたく我をおひ
Hårdt jaget de mig som en fugl de som var mine fiender uten årsak.
53 わが生命を坑の中にほろぼし わが上に石を投かけ
De vilde gjøre ende på mitt liv, de vilde kaste mig i brønnen, og de kastet sten på mig.
54 また水わが頭の上に溢る 我みづから言り滅びうせぬと
Vannene strømmet over mitt hode; jeg sa: Jeg er fortapt.
55 ヱホバよ われ深き坑の底より汝の名を呼り
Jeg påkalte ditt navn, Herre, fra den dypeste brønn.
56 なんぢ我が聲を聽きたまへり わが哀歎と祈求に耳をおほひたまふなかれ
Du hørte min røst; lukk ikke ditt øre for mitt rop, men la mig få lindring!
57 わが汝を龥たりし時なんぢは近よりたまひて恐るるなかれと宣へり
Du var nær den dag jeg kalte på dig; du sa: Frykt ikke!
58 主よなんぢはわが靈魂の訴を助け伸べ わが生命を贖ひ給へり
Herre, du har ført min sjels sak, du har frelst mitt liv.
59 ヱホバよ なんぢは我がかうむりたる不義を見たまへり 願はくは我に正しき審判を與へたまへ
Herre, du har sett den urett jeg har lidt; døm i min sak!
60 なんぢは彼らが我を怨み われを害せんとはかるを凡て見たまへり
Du har sett all deres hevn, alle deres onde råd mot mig.
61 ヱホバよなんぢは彼らが我を詈り 我を害せんとはかるを凡て聞きたまへり
Du har hørt deres hån, Herre, alle deres onde råd mot mig,
62 かの立て我に逆らふ者等の言語およびその終日われを攻んとて運らす謀計もまた汝これを聞たまへり
mine motstanderes tale og deres tanker mot mig den hele dag.
63 ねがはくは彼らの起居をかんがみたまへ 我はかれらに歌ひそしらる
Akt på dem når de sitter, og når de står op! De synger spottesanger om mig.
64 ヱホバよ なんぢは彼らが手に爲すところに循がひて報をなし
Du vil gjøre gjengjeld mot dem, Herre, efter deres henders gjerning.
65 かれらをして心くらからしめたまはん なんぢの呪詛かれらに歸せよ
Du vil legge et dekke over deres hjerte, din forbannelse vil bli dem til del.
66 なんぢは震怒をもてかれらを追ひ ヱホバの天の下よりかれらをほろぼし絶ちたまはん
Du vil forfølge dem i vrede og ødelegge dem, så de ikke mere finnes under Herrens himmel.
