詩篇 95

1 さあ、われらは主にむかって歌い、われらの救の岩にむかって喜ばしい声をあげよう。

Poďte, zpívejme Hospodinu, prokřikujme skále spasení našeho.

2 われらは感謝をもって、み前に行き、主にむかい、さんびの歌をもって、喜ばしい声をあげよう。

Předejděme oblíčej jeho s díkčiněním, žalmy prozpěvujme jemu.

3 主は大いなる神、すべての神にまさって大いなる王だからである。

Nebo Hospodin jest Bůh veliký, a král veliký nade všecky bohy,

4 地の深い所は主のみ手にあり、山々の頂もまた主のものである。

V jehož rukou základové země, a vrchové hor jeho jsou.

5 海は主のもの、主はこれを造られた。またそのみ手はかわいた地を造られた。

Jehož jest i moře, nebo on je učinil, i země, kterouž ruce jeho sformovaly.

6 さあ、われらは拝み、ひれ伏し、われらの造り主、主のみ前にひざまずこう。

Poďte, sklánějme se, a padněme před ním, klekejme před Hospodinem stvořitelem naším.

7 主はわれらの神であり、われらはその牧の民、そのみ手の羊である。どうか、あなたがたは、きょう、そのみ声を聞くように。

Onť jest zajisté Bůh náš, a my jsme lid pastvy jeho, a stádo rukou jeho. Dnes uslyšíte-li hlas jeho,

8 あなたがたは、メリバにいた時のように、また荒野のマッサにいた日のように、心をかたくなにしてはならない。

Nezatvrzujte srdce svého, jako při popuzení, a v den pokušení na poušti,

9 あの時、あなたがたの先祖たちはわたしのわざを見たにもかかわらず、わたしを試み、わたしをためした。

Kdežto pokoušeli mne otcové vaši, zkusiliť jsou mne, a viděli skutky mé.

10 わたしは四十年の間、その代をきらって言った、「彼らは心の誤っている民であって、わたしの道を知らない」と。

Za čtyřidceti let měl jsem nesnáz s národem tím, a řekl jsem: Lid tento bloudí srdcem, a nepoznali cest mých.

11 それゆえ、わたしは憤って、彼らはわが安息に入ることができないと誓った。

Jimž jsem přisáhl v hněvě svém, že nevejdou v odpočinutí mé.