詩篇 92

1 安息日の歌、さんび いと高き者よ、主に感謝し、み名をほめたたえるのは、よいことです。

Шабат күни үчүн бир күй-нахша: — Пәрвәрдигарға тәшәккүр ейтиш, Намиңни күйләш әладур, и Һәммидин Алий Болғучи!

2 あしたに、あなたのいつくしみをあらわし、夜な夜な、あなたのまことをあらわすために、

Өзгәрмәс муһәббитиңни сәһәрдә, Кечиләрдә болса, һәқиқәт-садақитиңни җакалаш,

3 十弦の楽器と立琴を用い、琴のたえなる調べを用いるのは、よいことです。

Он тарлиқ саз вә равабни челип, Чилтар билән муңлуқ аһаңда челиш әладур!

4 主よ、あなたはみわざをもってわたしを楽しませられました。わたしはあなたのみ手のわざを喜び歌います。

Чүнки Сән Пәрвәрдигар, Өз қилғиниң арқилиқ мени хурсән қилдиң, Қоллириңниң қилғанлири билән мән роһлинип нахша ейтимән.

5 主よ、あなたのみわざはいかに大いなることでしょう。あなたのもろもろの思いは、いとも深く、

Пәрвәрдигар, қилған ишлириң немидегән улуқдур! Ойлириң наһайити чоңқурдур!

6 鈍い者は知ることができず、愚かな者はこれを悟ることができません。

Беғәм киши буни билмәс, Һамақәт буни чүшәнмәс,

7 たとい、悪しき者は草のようにもえいで、不義を行う者はことごとく栄えても、彼らはとこしえに滅びに定められているのです。

Рәзилләр от-чөптәк айниғанда, Қәбиһлик қилғучиларниң һәммиси гүлләнгәндә, Мәңгү һалак болуп кетидиғанлар шулардур!

8 しかし、主よ、あなたはとこしえに高き所にいらせられます。

Лекин Сән, и Пәрвәрдигар, әбәдил-әбәт үстүн турисән.

9 主よ、あなたの敵、あなたの敵は滅び、不義を行う者はことごとく散らされるでしょう。

Чүнки мана дүшмәнлириң, и Пәрвәрдигар, Мана дүшмәнлириң йоқилиду; Барлиқ қәбиһлик қилғучилар тирипирән қиливетилиду!

10 しかし、あなたはわたしの角を野牛の角のように高くあげ、新しい油をわたしに注がれました。

Мүңгүзүмни явайи буқиниңкидәк көтирисән; Бешим йеңи май сүркәп, мәсиһ қилиниду.

11 わたしの目はわが敵の没落を見、わたしの耳はわたしを攻める悪者どもの破滅を聞きました。

Мени қәст қилғанларниң [мәғлубийитини] өз көзум көриду; Маңа қаршилишишқа қозғалған рәзиллик қилғучиларниң [тән бәргәнлигиниму] қулиқим аңлайду.

12 正しい者はなつめやしの木のように栄え、レバノンの香柏のように育ちます。

Һәққаний адәм хорма дәриғи кәби гүлләп-яшнайду; У Ливандики кедр дәриғидәк өсиду.

13 彼らは主の家に植えられ、われらの神の大庭に栄えます。

Пәрвәрдигарниң өйигә тикилгәнләр, Худайимизниң һойлилирида гүллиниду;

14 彼らは年老いてなお実を結び、いつも生気に満ち、青々として、

Улар қериғандиму йәнә мевә бериду, Сулуқ һәм йешил улар;

15 主の正しいことを示すでしょう。主はわが岩です。主には少しの不義もありません。

Шуниң билән улар Пәрвәрдигар дурустур, дәп испатлайду; У мениң қорам тешимдур, Униңда һеч наһәқлик йоқтур!