詩篇 78
1 アサフのマスキールの歌 わが民よ、わが教を聞き、わが口の言葉に耳を傾けよ。
Ein song til lærdom av Asaf. Lyd, mitt folk, på læra mi, legg øyra til det munnen min talar!
2 わたしは口を開いて、たとえを語り、いにしえからの、なぞを語ろう。
Eg vil opna min munn med fyndord, eg vil lata gåtor frå gamall tid strøyma ut.
3 これはわれらがさきに聞いて知ったこと、またわれらの先祖たちがわれらに語り伝えたことである。
Det me hev høyrt og veit, og det våre feder hev fortalt oss,
4 われらはこれを子孫に隠さず、主の光栄あるみわざと、その力と、主のなされたくすしきみわざとをきたるべき代に告げるであろう。
det vil me ikkje dylja for deira born, men fortelja Herrens pris for den komande ætti, og hans styrke og hans under, som han hev gjort.
5 主はあかしをヤコブのうちにたて、おきてをイスラエルのうちに定めて、その子孫に教うべきことをわれらの先祖たちに命じられた。
Han hev sett upp eit vitnemål i Jakob, og ei lov hev han lagt i Israel, som han baud våre feder, til å kunngjera deim for borni,
6 これは次の代に生れる子孫がこれを知り、みずから起って、そのまた子孫にこれを伝え、
so den komande ætti, dei born som skulde verta fødde, kunde kjenna deim, at dei kunde koma fram og fortelja um deim til sine born,
7 彼らをして神に望みをおき、神のみわざを忘れず、その戒めを守らせるためである。
og setja si von til Gud, og ikkje gløyma Guds verk, men taka vare på hans bodord,
8 またその先祖たちのようにかたくなで、そむく者のやからとなり、その心が定まりなく、その魂が神に忠実でないやからとならないためである。
og ikkje vera som deira feder, ei tver og tråssug ætt, ei ætt som ikkje gjorde sitt hjarta fast, og som i si ånd ikkje var trufast mot Gud.
9 エフライムの人々は武装し、弓を携えたが、戦いの日に引き返した。
Efraims born, dei væpna bogeskyttarar, dei snudde på stridsdagen.
10 彼らは神の契約を守らず、そのおきてにしたがって歩むことを拒み、
Dei heldt ikkje Guds pakt og vilde ikkje ferdast i hans lov.
11 神がなされた事と、彼らに示されたくすしきみわざとを忘れた。
Og dei gløymde hans storverk og hans under som han hadde synt deim.
12 神はエジプトの地と、ゾアンの野でくすしきみわざを彼らの先祖たちの前に行われた。
For deira feder hadde han gjort under i Egyptarlandet på Soans mark.
13 神は海を分けて彼らを通らせ、水を立たせて山のようにされた。
Han kløyvde havet og let deim ganga igjenom, og let vatnet standa som ein haug.
14 昼は雲をもって彼らを導き、夜は、よもすがら火の光をもって彼らを導かれた。
Og han leidde deim med skyi um dagen, og heile natti ved elds ljos.
15 神は荒野で岩を裂き、淵から飲むように豊かに彼らに飲ませ、
Han kløyvde berg i øydemarki og let deim drikka som av store vatsdjup.
16 また岩から流れを引いて、川のように水を流れさせられた。
Og han let bekkjer koma or fjellet og fekk vatn til å renna ned som elvar.
17 ところが彼らはなお神にむかって罪をかさね、荒野でいと高き者にそむき、
Men dei heldt endå på og synda imot honom, og var tråssuge mot den Høgste i øydemarki.
18 おのが欲のために食物を求めて、その心のうちに神を試みた。
Og dei freista Gud i sitt hjarta, so dei kravde mat for si lyst.
19 また彼らは神に逆らって言った、「神は荒野に宴を設けることができるだろうか。
Og dei tala imot Gud, dei sagde: «Kann vel Gud duka bord i øydemarki?
20 見よ、神が岩を打たれると、水はほとばしりいで、流れがあふれた。神はまたパンを与えることができるだろうか。民のために肉を備えることができるだろうか」と。
Sjå, han slo i berg, so vatn rann ut, og bekkjer fløymde. Tru han og kann gjeva brød, eller koma med kjøt til sitt folk?»
21 それゆえ、主は聞いて憤られた。火はヤコブにむかって燃えあがり、怒りはイスラエルにむかって立ちのぼった。
Difor, då Herren høyrde det, vart han harm, og eld loga upp mot Jakob, og vreide reiste seg mot Israel;
22 これは彼らが神を信ぜず、その救の力を信用しなかったからである。
for dei trudde ikkje på Gud og leit ikkje på hans frelsa.
23 しかし神は上なる大空に命じて天の戸を開き、
Og han gav skyerne ovantil, og himmelportarne let han upp.
24 彼らの上にマナを降らせて食べさせ、天の穀物を彼らに与えられた。
Og han let manna regna yver deim til føda, og himmelkorn gav han deim.
25 人は天使のパンを食べた。神は彼らに食物をおくって飽き足らせられた。
Englebrød fekk menneskje eta, nista sende han deim til mette.
26 神は天に東風を吹かせ、み力をもって南風を導かれた。
Han let austanvinden fara ut i himmelen, og han førde sunnanvinden fram ved si magt.
27 神は彼らの上に肉をちりのように降らせ、翼ある鳥を海の砂のように降らせて、
Og han let kjøt regna yver deim som dust, og fljugande fuglar som havsens sand,
28 その宿営のなか、そのすまいのまわりに落された。
og han let deim falla ned midt i deira læger, kringum deira bustader.
29 こうして彼らは食べて、飽き足ることができた。神が彼らにその望んだものを与えられたからである。
Og dei åt og vart ovleg mette, og det dei hadde hug på, let han deim få.
30 ところが彼らがまだその欲を離れず、食物がなお口の中にあるうちに、
Dei var ikkje komne burt frå si lyst, endå hadde dei maten i munnen,
31 神の怒りが彼らにむかって立ちのぼり、彼らのうちの最も強い者を殺し、イスラエルのうちのえり抜きの者を打ち倒された。
då steig Guds vreide upp imot deim, og han drap deira sterke menner hjå deim, og Israels ungdomar slo han ned.
32 すべてこれらの事があったにもかかわらず、彼らはなお罪を犯し、そのくすしきみわざを信じなかった。
Med alt dette synda dei endå, og dei trudde ikkje på hans under.
33 それゆえ神は彼らの日を息のように消えさせ、彼らの年を恐れをもって過ごさせられた。
Og han let deira dagar kverva i fåfengd, og deira år i rædsla.
34 神が彼らを殺されたとき、彼らは神をたずね、悔いて神を熱心に求めた。
Når han slo deim ned, då spurde dei etter honom, og vende um og søkte Gud,
35 こうして彼らは、神は彼らの岩、いと高き神は彼らのあがないぬしであることを思い出した。
og kom i hug at Gud var deira berg og den høgste Gud var deira atterløysar.
36 しかし彼らはその口をもって神にへつらい、その舌をもって神に偽りを言った。
Men dei gjølte for honom med sin munn, og laug for honom med si tunga.
37 彼らの心は神にむかって堅実でなく、神の契約に真実でなかった。
Og deira hjarta hekk ikkje fast ved honom, og dei var ikkje true mot hans pakt.
38 しかし神はあわれみに富まれるので、彼らの不義をゆるして滅ぼさず、しばしばその怒りをおさえて、その憤りをことごとくふり起されなかった。
Men han er miskunnsam, han forlet skuld og tyner ikkje, og mange gonger let han sin vreide venda um, og han vakte ikkje heile sin harm.
39 また神は、彼らがただ肉であって、過ぎ去れば再び帰りこぬ風であることを思い出された。
Og han kom i hug at dei var kjøt, ein andepust som kverv og ikkje kjem att.
40 幾たび彼らは野で神にそむき、荒野で神を悲しませたことであろうか。
Kor ofte dei tråssa honom i øydemarki og gjorde honom sorg i audni!
41 彼らはかさねがさね神を試み、イスラエルの聖者を怒らせた。
Og dei freista atter Gud og krenkte Israels Heilage.
42 彼らは神の力をも、神が彼らをあだからあがなわれた日をも思い出さなかった。
Dei kom ikkje handi hans i hug, eller den dagen då han fria deim frå fienden,
43 神はエジプトでもろもろのしるしをおこない、ゾアンの野でもろもろの奇跡をおこない、
då han gjorde sine teikn i Egyptarland, og sine undergjerningar på Soans mark.
44 彼らの川を血に変らせて、その流れを飲むことができないようにされた。
Og han gjorde deira elvar til blod, og sine rennande vatn kunde dei ikkje drikka.
45 神ははえの群れを彼らのうちに送って彼らを食わせ、かえるを送って彼らを滅ぼされた。
Han sende imot deim flugesvermar som åt deim upp, og froskar som tynte deim.
46 また神は彼らの作物を青虫にわたし、彼らの勤労の実をいなごにわたされた。
Og han gav deira grøda til gnagaren og deira arbeid til grashoppen.
47 神はひょうをもって彼らのぶどうの木を枯らし、霜をもって彼らのいちじく桑の木を枯らされた。
Han slo deira vintre ned med hagl og deira morbærtre med haglsteinar.
48 神は彼らの家畜をひょうにわたし、彼らの群れを燃えるいなずまにわたされた。
Og han gav deira fe til haglet og deira hjorder til eldingarne.
49 神は彼らの上に激しい怒りと、憤りと、恨みと、悩みと、滅ぼす天使の群れとを放たれた。
Han sende på deim sin brennande vreide, sinne og harm og trengsla, ei sending av uferds-englar.
50 神はその怒りのために道を設け、彼らの魂を死から免れさせず、そのいのちを疫病にわたされた。
Han braut veg for sin vreide, han sparde ikkje deira sjæl for dauden, og deira liv gav han til sotti.
51 神はエジプトですべてのういごを撃ち、ハムの天幕で彼らの力の初めの子を撃たれた。
Og han slo alle fyrstefødde i Egyptarland, fyrstegrøda av dei sterke i Khams tjeld.
52 こうして神はおのれの民を羊のように引き出し、彼らを荒野で羊の群れのように導き、
Og han let sitt folk fara av stad som sauer, og førde deim som ei hjord i øydemarki.
53 彼らを安らかに導かれたので彼らは恐れることがなかった。しかし海は彼らの敵をのみつくした。
Og han leidde deim trygt, og dei ræddast ikkje, men havet løynde deira fiendar.
54 神は彼らをその聖地に伴い、その右の手をもって獲たこの山に伴いこられた。
Og han førde deim til sitt heilage landmerke, det fjell som hans høgre hand hadde vunne.
55 神は彼らの前からもろもろの国民を追い出し、その地を分けて嗣業とし、イスラエルの諸族を彼らの天幕に住まわせられた。
Og han dreiv ut heidningar for deim, og let deira land falla til deim som arv, og let Israels ætter bu i deira tjeld.
56 しかし彼らはいと高き神を試み、これにそむいて、そのもろもろのあかしを守らず、
Men dei freista Gud, den Høgste, og tråssa honom, og hans vitnemål agta dei ikkje på.
57 そむき去って、先祖たちのように真実を失い、狂った弓のようにねじれた。
Og dei veik av og var utrugne som deira feder, dei vende um som ein veik boge.
58 彼らは高き所を設けて神を怒らせ、刻んだ像をもって神のねたみを起した。
Dei harma honom med sine haugar og eggja honom med sine avgudar.
59 神は聞いて大いに怒り、イスラエルを全くしりぞけられた。
Gud høyrde det og vart vreid, og han vart svært leid av Israel.
60 神は人々のなかに設けた幕屋なるシロのすまいを捨て、
Og han gjekk burt frå sin bustad i Silo, det tjeld han hadde slege upp millom menneskje.
61 その力をとりことならせ、その栄光をあだの手にわたされた。
Og han let sin styrke verta førd burt som fange, og gav si æra i fiendehand.
62 神はその民をつるぎにわたし、その嗣業にむかって大いなる怒りをもらされた。
Og han gav sitt folk til sverdet, og på sin arv harmast han.
63 火は彼らの若者たちを焼きつくし、彼らのおとめたちは婚姻の歌を失い、
Eld åt deira unge menner, og deira møyar fekk ingen bruresong.
64 彼らの祭司たちはつるぎによって倒れ、彼らのやもめたちは嘆き悲しむことさえしなかった。
Deira prestar fall for sverdet, og deira enkjor fekk ikkje syrgja
65 そのとき主は眠った者のさめたように、勇士が酒によって叫ぶように目をさまして、
Då vakna Herren som ein sovande, som ei kjempa frå rus av vin.
66 そのあだを撃ち退け、とこしえの恥を彼らに負わせられた。
Og han slo sine fiendar attende, og han førde yver deim æveleg skam.
67 神はヨセフの天幕をしりぞけ、エフライムの部族を選ばず、
Og han støytte burt Josefs tjeld, og Efraims ætt valde han ikkje ut.
68 ユダの部族を選び、神の愛するシオンの山を選ばれた。
Men han valde Judas ætt, Sions fjell som han elska.
69 神はその聖所を高い天のように建て、とこしえに基を定められた地のように建てられた。
Og han bygde sin heilagdom som høge fjell, liksom jordi som han hev grunnfest til æveleg tid.
70 神はそのしもべダビデを選んで、羊のおりから取り、
Og han valde ut David, sin tenar, og tok honom frå sauegrindarne.
71 乳を与える雌羊の番をするところからつれて来て、その民ヤコブ、その嗣業イスラエルの牧者とされた。
Han førde honom frå lambsauerne som han fylgde, til å gjæta Jakob, sitt folk, og Israel, sin arv.
72 こうして彼は直き心をもって彼らを牧し、巧みな手をもって彼らを導いた。
Og han gjætte deim etter sitt ærlege hjarta, og med si kloke hand leidde han deim.
