詩篇 77
1 聖歌隊の指揮者によってエドトンのしらべにしたがってうたわせたアサフの歌 わたしは神にむかい声をあげて叫ぶ。わたしが神にむかって声をあげれば、神はわたしに聞かれる。
Til sangmesteren, for Jedutun; av Asaf; en salme. Min røst er til Gud, og jeg vil rope; min røst er til Gud, og han vil vende øret til mig.
2 わたしは悩みの日に主をたずね求め、夜はわが手を伸べてたゆむことなく、わが魂は慰められるのを拒む。
På min nøds dag søker jeg Herren; min hånd er utrakt om natten og blir ikke trett, min sjel vil ikke la sig trøste.
3 わたしは神を思うとき、嘆き悲しみ、深く思うとき、わが魂は衰える。 (セラ)
Jeg vil komme Gud i hu og sukke; jeg vil gruble, og min ånd vansmekter. (Sela)
4 あなたはわたしのまぶたをささえて閉じさせず、わたしは物言うこともできないほどに悩む。
Du holder mine øine oppe i nattevaktene; jeg er urolig og taler ikke.
5 わたしは昔の日を思い、いにしえの年を思う。
Jeg tenker på fordums dager, på de lengst fremfarne år.
6 わたしは夜、わが心と親しく語り、深く思うてわが魂を探り、言う、
Jeg vil komme i hu mitt strengespill om natten, i mitt hjerte vil jeg gruble, og min ånd ransaker.
7 「主はとこしえにわれらを捨てられるであろうか。ふたたび、めぐみを施されないであろうか。
Vil da Herren forkaste i all evighet, og vil han ikke mere bli ved å vise nåde?
8 そのいつくしみはとこしえに絶え、その約束は世々ながくすたれるであろうか。
Er det for all tid ute med hans miskunnhet? er hans løfte blitt til intet slekt efter slekt?
9 神は恵みを施すことを忘れ、怒りをもってそのあわれみを閉じられたであろうか」と。 (セラ)
Har Gud glemt å være nådig? Har han i vrede tillukket sin barmhjertighet? (Sela)
10 その時わたしは言う、「わたしの悲しみはいと高き者の右の手が変ったことである」と。
Jeg sier: Dette er min plage, det er år fra den Høiestes høire hånd.
11 わたしは主のみわざを思い起す。わたしは、いにしえからのあなたのくすしきみわざを思いいだす。
Jeg vil forkynne Herrens gjerninger; for jeg vil komme dine under i hu fra fordums tid.
12 わたしは、あなたのすべてのみわざを思い、あなたの力あるみわざを深く思う。
Og jeg vil eftertenke alt ditt verk, og på dine store gjerninger vil jeg grunde.
13 神よ、あなたの道は聖である。われらの神のように大いなる神はだれか。
Gud! Din vei er i hellighet; hvem er en gud stor som Gud?
14 あなたは、くすしきみわざを行われる神である。あなたは、もろもろの民の間に、その大能をあらわし、
Du er den Gud som gjør under; du har kunngjort din styrke blandt folkene.
15 その腕をもっておのれの民をあがない、ヤコブとヨセフの子らをあがなわれた。 (セラ)
Du har forløst ditt folk med velde, Jakobs og Josefs barn. (Sela)
16 神よ、大水はあなたを見た。大水はあなたを見ておののき、淵もまた震えた。
Vannene så dig, Gud, vannene så dig, de bevet, ja avgrunnene skalv.
17 雲は水を注ぎいだし、空は雷をとどろかし、あなたの矢は四方にきらめいた。
Skyene utøste vann, himlene lot sin røst høre, ja dine piler fløi hit og dit.
18 あなたの雷のとどろきは、つむじ風の中にあり、あなたのいなずまは世を照し、地は震い動いた。
Din tordens røst lød i stormhvirvelen, lyn lyste op jorderike, jorden bevet og skalv.
19 あなたの大路は海の中にあり、あなたの道は大水の中にあり、あなたの足跡はたずねえなかった。
Gjennem havet gikk din vei, og dine stier gjennem store vann, og dine fotspor blev ikke kjent.
20 あなたは、その民をモーセとアロンの手によって羊の群れのように導かれた。
Du førte ditt folk som en hjord ved Moses' og Arons hånd.
