詩篇 74
1 アサフのマスキールの歌 神よ、なぜ、われらをとこしえに捨てられるのですか。なぜ、あなたの牧の羊に怒りを燃やされるのですか。
Vyučující, Azafův. Proč, ó Bože, nás tak do konce zamítáš? Proč roznícena jest prchlivost tvá proti stádci pastvy tvé?
2 昔あなたが手に入れられたあなたの公会、すなわち、あなたの嗣業の部族となすためにあがなわれたものを思い出してください。あなたが住まわれたシオンの山を思い出してください。
Rozpomeň se na shromáždění své, jehož jsi od starodávna dobyl a vykoupil, na proutek dědictví svého, na Sion horu tuto, na níž přebýváš.
3 とこしえの滅びの跡に、あなたの足を向けてください。敵は聖所で、すべての物を破壊しました。
Přispějž k hrozným pustinám. Jak všecko pohubil nepřítel v svatyni!
4 あなたのあだは聖所の中でほえさけび、彼らのしるしを立てて、しるしとしました。
Řvali nepřátelé tvoji u prostřed shromáždění tvých, a na znamení toho zanechali množství korouhví svých.
5 彼らは上の入口では、おのをもって木の格子垣を切り倒しました。
Za hrdinu jmín byl ten, kterýž co nejvýše zdvihl sekeru, roubaje vazbu dříví jeho.
6 また彼らは手おのと鎚とをもって聖所の彫り物をことごとく打ち落しました。
A nyní již řezby jeho napořád sekerami a palicemi otloukají.
7 彼らはあなたの聖所に火をかけ、み名のすみかをけがして、地に倒しました。
Uvrhli oheň do svatyně tvé, na zem zřítivše, poškvrnili příbytku jména tvého.
8 彼らは心のうちに言いました、「われらはことごとくこれを滅ぼそう」と。彼らは国のうちの神の会堂をことごとく焼きました。
Řekli v srdci svém: Vyhubme je napořád. Takž vypálili všecky stánky Boha silného v zemi.
9 われらは自分たちのしるしを見ません。預言者も今はいません。そしていつまで続くのか、われらのうちには、知る者がありません。
Znamení svých nevidíme, jižť není proroka, aniž jest mezi námi, kdo by věděl, dokud to stane.
10 神よ、あだはいつまであざけるでしょうか。敵はとこしえにあなたの名をののしるでしょうか。
I dokudž, ó Bože, útržky činiti bude odpůrce? A nepřítel ustavičně-liž rouhati se bude jménu tvému?
11 なぜあなたは手を引かれるのですか。なぜあなたは右の手をふところに入れておかれるのですか。
Proč zdržuješ ruku svou, a pravice své z lůna svého nevzneseš?
12 神はいにしえからわたしの王であって、救を世の中に行われた。
Však jsi ty, Bože, král můj od starodávna, působíš hojné spasení u prostřed země.
13 あなたはみ力をもって海をわかち、水の上の龍の頭を砕かれた。
Ty silou svou rozdělil jsi moře, a potřels hlavy draků u vodách.
14 あなたはレビヤタンの頭をくだき、これを野の獣に与えてえじきとされた。
Ty jsi potřel hlavu Leviatanovi, dal jsi jej za pokrm lidu na poušti.
15 あなたは泉と流れとを開き、絶えず流れるもろもろの川をからされた。
Ty jsi otevřel vrchoviště a potoky, ty jsi osušil i řeky prudké.
16 昼はあなたのもの、夜もまたあなたのもの。あなたは光と太陽とを設けられた。
Tvůjť jest den, tvá jest také i noc, světlo i slunce ty jsi učinil.
17 あなたは地のもろもろの境を定め、夏と冬とを造られた。
Ty jsi založil všecky končiny země, léto i zimy ty jsi sformoval.
18 主よ、敵はあなたをあざけり、愚かな民はあなたのみ名をののしります。この事を思い出してください。
Rozpomeniž se na to, že útržky činil ten odpůrce Hospodinu, a lid bláznivý jak se jménu tvému rouhal.
19 どうかあなたのはとの魂を野の獣にわたさないでください。貧しい者のいのちをとこしえに忘れないでください。
Nevydávejž té zběři duše hrdličky své, na stádce chudých svých nezapomínej se na věky.
20 あなたの契約をかえりみてください。地の暗い所は暴力のすまいで満ちています。
Ohlédni se na smlouvu; nebo plní jsou i nejtmavější koutové země peleší ukrutnosti.
21 しえたげられる者を恥じさせないでください。貧しい者と乏しい者とにみ名をほめたたえさせてください。
Nechažť bídní neodcházejí s hanbou, chudý a nuzný ať chválí jméno tvé.
22 神よ、起きてあなたの訴えをあげつらい、愚かな者のひねもすあなたをあざけるのをみこころにとめてください。
Povstaniž, ó Bože, a veď při svou, rozpomeň se na pohanění, kteréžť se děje od nesmyslných na každý den.
23 あなたのあだの叫びを忘れないでください。あなたの敵の絶えずあげる騒ぎを忘れないでください。
Nezapomínej se na vykřikování svých nepřátel, a na hluk proti tobě povstávajících, kterýž se silí ustavičně.
